معلمت همه شوخي و دلبري آموخت

شاعر : سعدي

جفا و ناز و عتاب و ستمگري آموختمعلمت همه شوخي و دلبري آموخت
که کيد سحر به ضحاک و سامري آموختغلام آن لب ضحاک و چشم فتانم
به چين زلف تو آيد به بتگري آموختتو بت چرا به معلم روي که بتگر چين
ببايد از تو سخن گفتن دري آموختهزار بلبل دستان سراي عاشق را
از آن که ره به دکان تو مشتري آموختبرفت رونق بازار آفتاب و قمر
مرا معلم عشق تو شاعري آموختهمه قبيله من عالمان دين بودند
که چشم مست تو ديدم که ساحري آموختمرا به شاعري آموخت روزگار آن گه
وجود من ز ميان تو لاغري آموختمگر دهان تو آموخت تنگي از دل من
چنان بکند که صوفي قلندري آموختبلاي عشق تو بنياد زهد و بيخ ورع
کسي که بر سر کويت مجاوري آموختدگر نه عزم سياحت کند نه ياد وطن
نديده‌ام مگر اين شيوه از پري آموختمن آدمي به چنين شکل و قد و خوي و روش
ندانمش که به قتل که شاطري آموختبه خون خلق فروبرده پنجه کاين حناست
در آب ديده سعدي شناوري آموختچنين بگريم از اين پس که مرد بتواند