وي جان بيدلان را در زلفتان پناهي | | برخي رويتان من اي رويتان چو ماهي |
با زلفتان دلي را مشکل نماند راهي | | با رويتان تني را باطل نگشت حقي |
از ما سجدهگاهي وز مشک تکيهگاهي | | جز رويتان که سازد جانهاي عاشقان را |
از نيش جنگجويي وز نوش عذرخواهي | | جز زلفتان که دارد چون شهد و شمع محفل |
در هيچ پاي نعلي در هيچ سر کلاهي | | نگذاشت زلف و رختان اندر مصاف و مجلس |
با قد و قدر هر يک طوبا کم از گياهي | | با حد و خد هر يک خورشيد کم ز ظلي |
ور جزع جانستانتان يک ناوک و سپاهي | | از لعل درفشانتان يک خنده و سپهري |
چون جزعتان بجنبد هر يوسفي و چاهي | | چون لعلتان بخندد هر عيسيي و چرخي |
ا زجام جان ستانتان هر قطرهاي و شاهي | | از دام دل شکرتان هر دانهاي و شهري |
با دست و تيغ هر يک در رزمگه سپاهي | | با جام باده هر يک در بزمگه سروشي |
جز چشمتان که ديدست از چشم نور گاهي | | جز رويتان که ديدست از روي رنگ رويي |
زينها سپيدگرتر کم ديدهام سياهي | | زينان سياه گرتر نشنيدهام سپيدي |
صد چنبرست هر سو هر چنبري و ماهي | | گر چنبر فلکرا ماهيست مر شما را |
از باده توبه کردن نبود مگر گناهي | | تا باده ده شماييد اندر ميان مجلس |
ورنه چه خيزد آخر بيجاده را ز کاهي | | از روي بينيازي بيجاده که ربايد |
آهي همي برآيد جاني ميان آهي | | از تيزي سنانتان هر ساعت از سنايي |
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}