بيخود ز نواي دل ديوانه‌ي خويشم

شاعر : صائب تبريزي

ساقي و مي و مطرب و ميخانه‌ي خويشمبيخود ز نواي دل ديوانه‌ي خويشم
هر جا که روم معتکف خانه‌ي خويشمزان روز که گرديده‌ام از خانه بدوشان
از بال و پر خويش، پريخانه‌ي خويشمبي‌داغ تو عضوي به تنم نيست چو طاوس
در کعبه همان ساکن بتخانه‌ي خويشميک ذره دلم سختم از اسلام نشد نرم
ويران شده‌ي همت مردانه‌ي خويشمديوار من از خضر کند وحشت سيلاب
در زير گل از سبحه‌ي صد دانه‌ي خويشمآن زاهد خشکم که در ايام بهاران
بيرون نبرد بيخودي از خانه‌ي خويشمصائب شده‌ام بس که گرانبار علايق