به تنگ همچو شرر از بقاي خويشتنم

شاعر : صائب تبريزي

تمام چشم ز شوق فناي خويشتنمبه تنگ همچو شرر از بقاي خويشتنم
اسير بند گران وفاي خويشتنمره گريز نبسته است هيچ کس بر من
هميشه خانه خراب هواي خويشتنمچرا ز غير شکايت کنم، که همچو حباب
ز بس که منفعل از کرده‌هاي خويشتنمسفينه در عرق شرم من توان انداخت
اميدوار به دست دعاي خويشتنمز دستگيري مردم بريده‌ام پيوند
مرا چه چاره، که زنجير پاي خويشتنمز بند خصم به تدبير مي‌توان جستن
عزيز مصر وجود از نواي خويشتنمبه اعتبار جهان نيست قدر من صائب