چو خورشيد جمالت جلوه‌گر شد

شاعر : عطار

چو ذره هر دو عالم مختصر شد		چو خورشيد جمالت جلوه‌گر شد
همه عالم به زير سايه در شد		ز هر ذره چو صد خورشيد مي‌تافت
بزد يک نعره وز حلقه به در شد		چو خورشيد از رخ تو ذره‌اي يافت
فلک سرگشته و دريوزه‌گر شد		جهان آشفته و شوريده‌دل گشت
ز سر آمد به پا وز پا به سر شد		هزاران قرن پوشيده کبودي
خبر يافت از تو وز خود بي خبر شد		ازين چندين بگرديد او که ناگاه
بسا مطرب که اينجا نوحه‌گر شد		بسا رستم که اينجا زن‌صفت گشت
قضا کانجا رسيد اندک قدر شد		قدر کاينجا رسيد از خويش گم گشت
کسي کو مرد راه اين سفر شد		بشست از جان و از دل دست جاويد
هزاران راهرو را تاج سر شد		درين ره هر که نعليني بينداخت
ازين نعلين آخر تاجور شد		ولي چون سر بباخت اول درين راه
به هر گامش تحير بيشتر شد		درين منزل کسي کو پيشتر رفت
که با عرش معظم در کمر شد		عجب کارا که موري مي‌نداند
از آن وقتي فلک زير و زبر شد		شبي موجي ازين دريا برآمد
چو دنيا و آخرت يک ره گذر شد		چو کرسي عرش حيران ماند برجاي
جهان هر ساعتي رنگ دگر شد		چه دريايي است اين کز هيبت آن
جدا هر ذره‌اي بحر گهر شد		ازين دريا چو عکسي سايه انداخت
که تا ترتيب عالم معتبر شد		ازين دريا دو عالم شور بگرفت
دو عالم محو گشت و بي اثر شد		درآمد موج ديگر آخرالامر
دل عطار در خون جگر شد		ز حل و عقد شرح اين مقالات

#عطار #شعروادب #دیوان اشعار #اشعار عطار نیشابوری

مقالات مرتبط

تازه های مقالات

ارسال نظر

نظرات کاربران