گر از ميان آتش دل دم برآورم

شاعر : عطار

زان دم دمار از همه عالم برآورمگر از ميان آتش دل دم برآورم
گر يک خروش از دل پر غم برآورمدر بحر نيلي فلک افتد هزار جوش
افلاک را ز جامه‌ي ماتم برآورمگر ماتم دلم به مراد دلم کشم
صد شعله زين فروخته طارم برآورمهر دم ز آتش دل اخگرفشان خويش
زيرا که من دمي که زنم دم برآورمهر روز صبح را، ز دمم دم فرو شود
از راز خويش پيش که يک‌دم برآورمچون همدمي نيافتم اندر همه جهان
دستم نمي‌دهد که مسلم برآورميک‌دم که پاي‌بسته‌ي صد گونه درد نيست
گردون چو گو به حجله‌ي طارم برآورمچوگان کنم ز آه خود آخر سحرگهي
چون من دمي به کام دلم کم برآورمعطار را چگونه رسانم به کام دل