دكتر رابرت ادواردز؛ پدر IVF


 






 
رابرت ادواردز،‌ دانشمند انگليسي که «پدر نوزاد آزمايشگاهي» به حساب مي‌آيد، به‌خاطر تحقيقات و فعاليت‌هايش در زمينه لقاح آزمايشگاهي (IVF)، برنده جايزه نوبل پزشکي 2010 اعلام شد.
انجمن نوبل در انستيتو کاروليسنکاي سوئد درباره ادواردز گفت: «دستاوردهاي او درمان ناباروري را امکان‌پذير کرد؛ مشكلي که بيش از 10 درصد زوج‌هاي جهان با آن دست‌به‌گريبانند.»
ادواردز 85 ساله که اين جايزه معتبر را به خاطر کارش در زمينه لقاح آزمايشگاهي دريافت کرده، به ميليون‌ها زوج نابارور در جهان کمک کرد تا داراي فرزند شوند. شيوه لقاح مصنوعي شامل گرفتن تخمک از زن و بارور کردن آن در ظرف آزمايشگاهي با اسپرم اهدايي مرد است. سلول تخم حاصل تقسيم مي‌شود و به آن اجازه داده مي‌شود به مرحله رويان چندسلولي برسد و سپس اين رويان درون رحم زن کاشته مي‌شود تا به رشد خود ادامه دهد و درنهايت به‌صورت يک نوزاد درآيد. ادواردز کار در زمينه ايجاد اين روش را ابتدا در دهه 1950 با بررسي سلول‌هاي زايا در حيوانات آغاز کرد. کرستر هوئئوگ، عضو کميته نوبل، در اين‌باره گفت: «او از همان زمان در اواخر دهه 1950 مي‌دانست اين روش در انسان‌ها نيز قابل استفاده است.» اما اين پزشک و دانشمند انگليسي مجبور شد تا 25 ژوييه 1978 منتظر بماند تا اولين نوزاد آزمايشگاهي به دنيا آيد. لوييس براون، اولين نوزاد آزمايشگاهي، دختري بود كه با وزن 61/2 کيلوگرم به روش سزارين، در بيمارستان عمومي اولدهام در شمال غرب انگليس به دنيا آمد. والدين او لسلي و جان 9 سال تلاش کرده بودند‌ تا بچه‌دار شوند اما به علت انسداد لوله‌هاي تخمدان لسلي براون موفق نشده بودند. لوييس براون 2 سال پيش در سي‌امين سالگرد تولدش گفت كه همچنان رابطه‌اي نزديک با ادواردز دارد و افزود: «او مانند پدربزرگ من است!» از هنگام تولد لوييس براون تا به حال 4 ميليون کودک به روش لقاح مصنوعي به دنيا ‌آمده‌اند. جرج هانسون، يک عضو هيات داوران جايزه نوبل، گفت: «ادواردز وضع سلامت مناسبي نداشت و موقعي كه من با همسرش درباره اهداي جايزه نوبل به او صحبت کردم كاملا شوکه شد.» ادواردز قبلا در مورد بحث‌برانگيز بودن کارش سخن گفته بود. او 5 سال پيش در مصاحبه‌اي گفت: «در آن زمان مرا ديوانه خواندند. هيچ‌کس نمي‌خواست مسووليت اخلاقي انجام چنين کاري را بپذيرد. مردم به من مي‌گفتند بچه‌اي که از اين طريق به دنيا بيايد طبيعي نخواهد بود و تعجب مي‌کردند که اين چه کاري است كه من مي‌خواهم انجام دهم. اما من هيچ‌گاه نگران نبودم چون پژوهش‌هايم نشان داده بود که لقاح مصنوعي درست مانند لقاح طبيعي عمل مي‌کند.»

ادواردز در ايجاد لقاح مصنوعي همکاري نزديکي با پاتريک استپتو، متخصص زنان، داشت که در سال 1988 درگذشت. اين دو، کلينيک بورن هال را در دانشگاه کمبريج بنيانگذاري کردند که اولين مرکز درمان با لقاح مصنوعي در جهان بود.
ادواردز که در سال 2001 برنده جايزه معتبر پزشکي آلبرت لاسکر شد، در مصاحبه‌اي در آن زمان گفت او و استپتو هرگز تصور نمي‌کردند که اين رويان‌هاي آزمايشگاهي به صورت غيرطبيعي به دنيا بيايند؛ گرچه بسياري از افراد مشهور، از جمله برندگان جايزه نوبل، به او گفته بودند که او مجبور خواهد شد به کشتن نوزادان ناهنجار حاصل از اين روش دست بزند.
امروزه 20 تا 30 درصد تخمک‌هاي بارورشده به وسيله لقاح مصنوعي به تولد نوزاد منتهي مي‌شوند. هانسون،‌ عضو هيات داوران نوبل با اشاره به لوييس براون و ساير کودکان حاصل از لقاح مصنوعي که بعدها خودشان به‌طور طبيعي بچه‌دار شده‌اند، گفت: «پيگيري‌هاي درازمدت نشان داده است که کودکان حاصل از لقاح مصنوعي به اندازه کودکان ديگر سالم هستند.» به گفته او اين نتايج، بهترين شاهد در مورد ايمني و موفقيت درمان با لقاح مصنوعي است. مارتين جانسون، ‌استاد علوم تناسلي در دانشگاه کمبريج پس از اعلام برنده شدن ادواردز گفت: «به نظر من اين جايزه نوبل خيلي دير به او اهدا شد.» او افزود: «من واقعا از اين قضيه متعجبم كه چرا جايزه نوبل پس از اين همه مدت به ادواردز داده مي‌شود.» کسي که به قول او، رشته بيماري‌هاي زنان و زايمان را به عصر مدرن رسانده است.
منبع:www.salamat.com