گرانته لاسما يعني چه؟

اين ضايعه تمايل به پيشرفت دارد و ممکن است دايمي شود. نيمي از اين ضايعات با چربي بالاي خون مرتبط است. بعضي با تغيير در ساختمان ليپوپروتئين‌ها اتفاق مي‌افتد و با کاهش سطح HDL (چربي خوب) مرتبط است و مخصوصا در افرادي که ديابت تيپ2 دارند، شايع است. شيوع اين ضايعه در زنان بيشتر از مردان است. سن شروع بيماري 15 تا 73 سالگي است ولي حداکثر شيوع آن در دهه 4 و 5 زندگي رخ مي‌دهد. اين ضايعه که معمولا به صورت منفرد رخ مي‌دهد، ممکن است ثابت مانده يا بزرگ شود و اغلب افراد به دليل اشکال در زيبايي براي درمان مراجعه مي‌کنند. افراد ديابتي که تحت کنترل نباشند و اين مشکل باعث بروز افزايش چربي خون شده باشد، هم در معرض اين ضايعه قرار دارند، البته در افرادي که سطح چربي خون بالايي دارند ولي سطح HDL يا کلسترول خوب خون کمي دارند و يا مشکلات ليپوپروتئيني ديگري دارند نيز ديده مي‌شود. در درمان اين ضايعات کنترل رژيم غذايي و کاهش سطح چربي سرم بسيار ضروري است. اگر چه در درمان ضايعه ايجاد شده رژيم غذايي کنترل شده نقش زيادي ندارد ولي در پيشگيري از آن موثر است. روش‌هاي درماني ديگري از جمله برداشتن توسط جراحي، ليزر آرگون يا دي‌اکسيد‌کربن، کوترشيميايي و کرايوتراپي در درمان آن به کار مي‌رود. در مورد ضايعات کوچک خطي، برداشت جراحي توصيه مي‌شود، چرا که اسکار آن در خط پلک محو مي‌شود. در صورتي که ضايعه بزرگ بوده و به‌طور کامل برداشته شود، احتمال بروز اسکار (جاي زخم) زياد است و بافت تمايل به ضخيم شدن دارد. ليزر دي‌اکسيد‌کربن يا آرگون به دليل سرعت بالاتر، ديد بهتر و وجود نداشتن بخيه نسبت به جراحي بهتر است ولي شانس تغييرات رنگ‌دانه‌اي و اسکار را به دنبال دارد. کوترشيميايي از جمله مونوکلرايد استيک اسيد، دي‌کلرايد استيک اسيد و تري‌کلرايد استيک اسيد بهترين نتايج را داشته‌اند و حداقل اسکار نيز به جا مي‌ماند. کرايوتراپي يا راديوسرجري وقتي که اين ضايعات سطحي باشند، استفاده مي‌شود و تکرار درمان لازم است ولي خطر بروز هيپوپيگمانتاسيون و اسکار دارد. عود در اين ضايعه بسيار شايع است و بيماران بايد درمان دارويي و جراحي را پيگيري کنند.
منبع:www.salamat.com