انواع نژاد قناری (3)

بلژیکی(Belgian)
 

بیش از ۲۰۰ سال است که این نژاد وجود دارد. از مشخصات اختصاصی آن حالت قوزکردگی دائمی پرنده است که حتی به هنگام بالا گرفتن سر نیز مشاهده می شود. طول او بین ۱۵ تا ۱۷ ساتی متر است. کلا یک قناری قلمی و باریک است که امتداد دم و پشت او بر هم عمود می باشند. سینه او نه خیلی گود و فرورفته و خیلی برآمده و گرد است. سر تا حدی صاف و شبیه مار می باشد.

مونیخی(Munich)
 

از سال ۱۸۷۰ در آلمان وجود داشته و دارای پرهای فری بوده است. در زمان جنگ جهانی دوم به فرانسه برده شد و نژاد فری پاریسی و نژاد بلژیکی از آن مشتق شده اند. این نژاد از نظر جثه جزو قناری های درشت می باشد و حداقل طولش ۱۶ سانتی متر است. سر او کوچک و گردن شانه و دور سینه اش باریک می باشد. بال های او طویل و چسبیده به بدن است پاها و دم او نیز باریک و بلند می باشد و دمش را همواره عمود نگه می دارد.

آبرنی(Bernese)
 

حدود ۸۰ سال قبل این نژاد در شهر برن کشور سوئیس از قناری رولر مشتق شده است. از لحاظ جثه و شکل ظاهری بسیار شبیه نژاد یورکشایر می باشد ولی تفاوت او در ناحیه گردنش است که به مراتب از نژاد یورکشایر نازکتر است و سرش نیز به گردی او نمی باشد. در ضمن نژاد برنی برخلاف یورکشایر بالهایش را به طور کامل به هم نمی چسباند.

رازا اسپانولا(Raza espanola)
 

منشا آن کشور اسپانیا است و از سال ۱۹۴۸ وجود داشته ولی در سال ۱۹۵۶ به جامعه بین المللی معرفی شد. جثه او کوچک بوده و طولش به ۱۱ سانتی متر می رسد. استخوان بندی پنجه پای این نژاد بسیار ظریف و کوچک بوده و به همین جهت برای علامتگذاری آنها باید از حلقه پای کوچک (با قطری در حدود ۷/۲ میلی متر) استفاده کرد.

لیزارد(Lizard)
 

در واقع از نظر شکل ظاهری مشایه با قناری های رنگی معمولی است ولی وجه تمایز آن رنگ آمیزی پر و بالش است که مانند فلس های روی هم خوابیده می باشد. در واقع به علت تیره بودن وسط پرها و روشن بودن حاشیه هریک از آنها مانند فلس به نظر می رسند. منشا اولیه به وجود آمدن او به درستی معلوم نیست ولی تصور می شود که برای اولین بار در انگلیس پرورش یافته و از سال ۱۹۴۵ انجمن پرورش دهندگان این نژاد در انگلستان تاسیس شده است. این نژاد مستعد ابتلاء به بیماری اسهال میباشند و از این رو باید در مصرف سبزیجات و میوه های تازه حد اعتدال را در نظر گرفت و جهت جلوگیری از کمبود های احتمالی از مولتی ویتامین استفاده کرد.

اسکات فنسی(Scotch fancy)
 

این نژاد مربوط به ناحی گلاسکو کشور اسکاتلند بوده و بیش از ۱۵۰ سال است که شناسایی شده است. از نظر شکل کلی شبیه نژاد بلژیکی می باشد ولی تفاوتش در این است که به جای ایجاد دو محور عمودی بین دم با بدن در این نژاد سه قسمت سر و پشت بدن و دم همانند یک کمان در امتداد هم قرار می گیرند و طول بدن به حدود ۱۸-۱۷ سانتی متر می رسد. سر پرنده کوچک و صاف و دارای پرها و نوک کوتاه می باشد. به علت جفت گیری های خویشاوندی زیاد ناراحتی های روده ای و ضعف عمومی در این نژاد رایج است که باید مورد توجه قرار گیرد.

فایف فنسی(Fife fancy)
 

شبیه نژاد بوردر فنسی است و از سال ۱۹۵۷ بوجود آمده است ولی از نظر جثه کوچکتر بوده و طولش به ۱۱ سانتی متر می رسد.

کولومبوس فنسی(Columbus fancy)
 

برای اولین بار در آمریکا از نژاد بوردر فنسی در سال ۱۹۲۴ بوجود آمده و دارای کاکل می باشد.

فنسی ایرلندی(Irish Fancy)
 

ازنظر ظاهری شباهت زیادی به نژاد رولر دارد و خواننده بسیار توانایی است و فرم سر آن کمی گردتر و بالهایش به بدن چسبیده تر است. دارای رنگ های مختلف نیز می باشد.

نژادهای مخلوط
 

پس از تکثیر و پرورش قناری ها از نظر آواز و رنگ و فرم بدن پرورش نژاد های مخلوط مد نظر قرار گرفت. در صورت جفت شدن پرنده ای از خانواده فینچ با قناری آن را امتزاج دو نوع مختلف می نامند. در شرایط طبیعی انواع مختلف پرنده تقریبا هرگز با هم جفت نمی شوند. نحوه زندگی و رفتار آنان متفاوت بوده و علاوه بر آن از هم نوعان به میزان کافی موجود می باشد. برعکس در شرایط قفس امتزاج دو نوع مختلف به خاطر کمی امکانات کار نادری نیست. در صورتی که قناری ماده ای را همراه با فینچ سبز یا سحره در منزل داشته و دسترسی به نر هم نژاد نداشته باشید آنها جفت گیری کرده و بچه دار خواهند شد. در این صورت نژادی مخلوط از قناری و فینچ های وحشی بوجود خواهد آمد. اما اغلب نوزادان نطفه نداشته و قادر به تکثیر مجدد نیستند. از جمله پرندگانی که با قناری خویشاوندی نزدیک دارند سرینوس یاسسک میباشد. نرهای چنین دورگه هایی دارای نطفه هستند. این امر به خویشاوندی نزدیک دو پرنده مرتبط می شود. اغلب فناری را برای تصحیح آواز و رنگ با سحره (Carduelis) جفت می کنند. قناری را می توان با سحره سبز (cardeulis cholris ) با فلامه (Acanthis flammea) با کانابینا ( Acathis canna bina) با اریترینوس آفریقایی (Carpodactus erythrinus) و انواع آمریکایی فینچ جفت نمود. اما جفت کردن و عادت دادن چنین پرنده هایی زمان و حوصله بیشتری نسبت به دو قناری لازم دارد. پرندگان وحشی ترسو و خجالتی بوده و به سختی به شرایط زندگی در پاسیو یا قفس کوچک خو می گیرند. خوراک آنان بایستی مخصوص بوده و روی هم رفته نگهداریشان مشکل تر است. اغلب نر پرندگان وحشی خشن تر از قناری های نر بوده و ماده را آزار می دهند. با وجود این ترکیب نر پرنده وحشی با ماده قناری بهتر از عکس آن است. ماده پرندگان وحشی سخت گیر و مشکل بوده و اغلب آنچه برای لانه به آنها عرضه میشود برایشان مناسب نمی باشد. تعداد پرندگان وحشی نزدیک به قناری نسبتا زیاد است. نوع موزامبیک (Serinus mozambicus) شباهت زیادی به قناری داشته و در آفریقای جنوبی به عنوان پرنده خانگی نگهداری می شود.
منبع: http://www.qomcanary.com