التيام سوختگي با مرهم تغذيه

سوختگي ها نوعي صدمات بافتي وارد شده به مخاط يا پوست بدن هستند که در اثر حرارت شديد، تماس با مواد شيميايي(اسيد يا قليا) و الکتريسته يا پرتودهي ايجاد مي شوند.

مراقبت هاي تغديه اي در سوختگي ها:
در زمان بروز سوختگي به علت شوک شديد و ناگهاني وارد شده و جراحات به وجود آمده تعادل الکتروليت ها و مايعات و تعادل ازته بدن منفي مي شود، به عبارتي پروتئين ها، نمک و مايعات بدن به هدر مي روند و وزن بدن کاهش مي يابد. به همين دليل نيازهاي تغذيه اي (به ويژه در هفته هاي اول بعد از سوختگي) افزايش مي يابند.
در بيمار دچار سوختگي ميزان نياز به انرژي به 5000-3500 کيلوکالري و نياز به پروتئين به 200-150 گرم در روز افزايش مي يابد. پروتئين مصرفي بايد از انواع با ارزش زيستي بالا باشد.
اولين گام بعد از مراجعه به بيمارستان در صورت نياز، استفاده از تزريق هاي وريدي براي جبران مايعات، الکتروليت ها و برخي از پروتئين هاي سرمي از دست رفته مي باشد.
بعد از اين مرحله براي پيشگيري از ايجاد سوء تغديه در صورت تحمل بيمار، تغديه از راه دهان آغاز مي شود.
از آنجايي که اين بيماران دچار بي اشتهايي مي باشند، بعد از تنظيم رژيم غذايي، مواد غذايي مورد نياز در وعده هاي بيشتر و مقدار کم در هر وعده در اختيار آنها قرار مي گيرد و از يک رژيم غذايي نرم و ترجيحا مورد علاقه بيمار استفاده مي گردد.
نياز به مواد مغذي گوناگون نيز در اين بيماران افزايش مي يابد. به عنوان مثال نياز به پروتئين، روي و ويتامين هاي E، C ,و بتارکاروتن به جهت ترميم ضايعات بافتي زياد مي شود.
با افزايش نياز به انرژي، ميزان کربوهيدرات دريافتي و به دنبال آن نياز به ويتامين هاي گروه B نيز افزايش مي يابد.
در دوره نقاهت نيز توجه به دو اصل مهم پيشگيري از سوءتغذيه و تامين ذخاير بدن اهميت دارد. انرژي مورد نياز بايد به گونه اي تنظيم شود که نياز بيمار را در اين دوره تامين کند.
همچنين وزن بيمار به منظور جلوگيري از ايجاد اضافه وزن در اين زمان بايد کنترل شود. در رژيم روزانه بايد از منابع پروتئيني با کيفيت خوب استفاده شود. دريافت مقدار کافي اسيدهاي چرب ضروري در جهت نوسازي بافت هاي بدن ضروري است و در نهايت ويتامين ها و املاح معدني بايد طبق نياز بيمار از طريق رژيم غذايي و يا دريافت مکمل ها تامين شوند.
منبع:نشريه دنياي تغذيه - ش100