دانستني هاي تغذيه اي ديابت

دارچين به کنترل سطح قندخون کمک مي کند
 

مطالعات اخير نشان داده اند که دارچين از طريق افزايش حساسيت انسولين مي تواند به کنترل سطح قندخون کمک کند.
تيمي از محققين انگليسي به بررسي اثر دارچين بر کاهش قندخون در افراد ديابتي نوع 2 و غير ديابتي پرداختند. در 2 بررسي ديده شد که دارچين در کاهش سطح قندخون نسبت به دارونما موثرتراست.
در مطالعه ديگري کاهش درسطح قندخون ناشتا ديده شد. در بررسي ديگري اين کاهش تا ميزان 15 درصد بود. در مطالعه ديگري در افراد غير ديابتي دارچين باعث کاهش 8/4 درصدي در قندخون شد. محققين عنوان کردند با وجود اينکه نقش دارچين به عنوان يک درمان ضد ديابت به هيچ عنوان بيان نمي شود، ولي خواص کاهش دهنده قندخون و توانايي پاين آوردن قندخون بعد از مصرف غذا را دارد.

کتواسيدوز ديابتي با ضعيف شدن حافظه مرتبط است
 

کودکان مبتلا به ديابت نوع 1 با سابقه کتواسيدوز به طور معني داري حافظه ضعيف تري در به خاطر سپاري مطالب نسبت به کودکان ديابتي که کتواسيدوز ندارند، دارند. والدين کودکان مبتلا به ديابت نوع 1 اغلب متوجه مشکلات حافظه اي کودکانشان مي شوند. والدين اشاره مي کنند که کودکانشان در حيطه يادگيري مشکلاتي دارند که ممکن است ناشي از ديابت باشد. اگرچه اين مشکل حافظه اثر منفي بر روي IQ فرد ندارد.
اين مطالعه بر روي 33 کودک که تجربه کتواسيدوز داشتند و 29 کودک ديابتي که کتواسيدوز نداشتند، انجام شد، کودکان در گروه کتواسيدوز تست هاي عملکرد حافظه پايين تري نسبت به گروه ديگر (بدون کتواسيدوز) داشتند. کودکاني که تجربه کتواسيدوز را قبل 7 سالگي داشتند، عملکرد حافظه ضعيف تري نشان دادند. در ميان کودکاني که يکبار کتواسيدوز داشتند، زمان طولاني کتواسيدوز مرتبط با عملکرد ضعيف تر در زمينه تست ها بود. در واقع زمان طولاني کتواسيدوز باعث آسيب بيشتر مغز مي شود و مداخله به موقع باعث کاهش آسيب مغزي خواهد شد.
72 درصد کودکاني که در گروه کتواسيدوز بودند، کتواسيدوزشان در زمان تشخيص ديابت ثبت شده بود و 90 درصد اولين بار بود که دچارکتواسيدوز شده بودند.
نتايج مطالعه براهميت پيشگيري از کتواسيدوز در کودکان مبتلا به ديابت نوع 1 و اهميت تشخيص به موقع ديابت نوع 1 قبل از پيشروي کتواسيدوز تاکيد مي کند.
همچنين در اين بررسي تاکيد شده است که برنامه هاي آموزشي در سطح جامعه خصوصاً براي پرسنل مدارس و مراقبين بهداشتي در زمينه علايم اوليه ديابت نوع 1 در کاهش چشمگيرکتواسيدوز در شروع ديابت، بسيار موثر باشد.

پانکراس مصنوعي در 11 بيمار به خوبي جواب داده است
 

آزمايش پانکراس مصنوعي که قندخون را پايش و انسولين و هورمون تنظيمي گلوکاگن را آزاد مي کند، به بيماران ديابتي کمک کرده است تا سطح قندخون در آنها براي بيش از 24 ساعت نزديک به سطح نرمال حفظ شود.
اين سيستم (پانکراس مصنوعي) به گونه اي طراحي شده که تقليدي از مکانيزم طبيعي بدن براي کنترل قندخون بالا و همين طور قندخون پايين است. در آزمايش هاي قبلي طراحي سيستم به صورتي بود که فقط انسولين آزاد مي کرد و برخي بيماران دچار هيپوگليسمي هاي شديد مي شدند. اضافه کردن دوز کمي از گلوکاگن (هورمون مترشحه از پانکراس که قندخون را افزايش مي دهد) کمک کرد تا بر اين مشکل غلبه کند.
اين نخستين پانکراس مصنوعي مي باشد که در طراحي آن هم از انسولين و هم از گلوکاگن استفاده شده است. اين بررسي بر روي 11 بيمارانجام شد که حتي بعد از خوردن 3 وعده غذايي با کربوهيدرات بالا کنترل قندخون خوبي داشتند.
در دستگاه هاي مانيتورمداوم گلوکز نظير پمپ انسولين، باز خطر هيپوگليسمي در بيمار وجود داشت، درحالي که در پانکراس مصنوعي طراحي شده به دليل آزاد شدن گلوکاگن اين مشکل رفع شده است. در افراد ديابتي نوع 1، هورمون گلوکاگن به درستي عمل نمي کند. افزودن اين هورمون به پانکراس مصنوعي توانسته است تعادلي بين کاهش و افزايش قندخون به وجود آورد و باعث کنترل بهتر قندخون بيمار شود.

طراحي پانکراس مصنوعي به گونه اي است که به طور مداوم قندخون فرد آناليز مي شود و اينکه چه زماني نياز به دوز انسولين يا گلوکاگن دارد، محاسبه مي گردد. با اين حال پيچيدگي هاي زيادي در راه درمان افراد ديابتي وجود دارد.

غلات کامل خطر ابتلا به ديابت نوع 2 را کاهش مي دهند
 

مصرف برنج قهوه اي و غلات کامل مي تواند منجربه کاهش خطر ابتلا به ديابت نوع 2 شود. محققين در يک بررسي بر روي 200 هزار شرکت کننده، غذاي مصرفي افراد را براي 2 تا 4 سال ارزيابي کردند. در آغاز مطالعه، هيچ يک از شرکت کنندگان ديابت يا بيماري قلبي نداشتند، اما در طي سال هاي پيگيري تقريباً 10 هزار مورد جديد ديابت نوع 2 شناسايي شد.
نتايج بررسي غذايي افراد نشان داد، در کساني که 5 واحد يا بيشتر برنج سفيد در هفته مصرف مي کنند، نسبت به کساني که کمتر از1 واحد در ماه از آن مصرف مي کنند، 17 درصد احتمال ابتلا به ديابت نوع 2 بيشتراست. همچنين ديده شد در افرادي که 2 واحد يا بيشتر برنج قهوه اي در هفته مصرف مي کنند، نسبت به کساني که کمتر از 1 واحد در ماه از آن مصرف مي کنند، 11 درصد احتمال ابتلا به ديابت کمتر است.
با توجه به نتايج مطالعه، محققين تخمين مي زنند که مصرف و جايگزيني 50 گرم برنج قهوه اي در روز به جاي برنج سفيد، با 16 درصد کاهش خطر ابتلا به ديابت نوع 2 مرتبط مي باشد. حال اگرجايگزين را با غلات کامل به عنوان يک گروه انجام دهيم (يعني دريافت غذايي از گروه غلات به صورت غلات کامل و سبوسدار باشد)، احتمال ابتلا به ديابت نوع 2 به ميزان 36 درصد کاهش مي يابد.

تاثير رژيم مديترانه اي در ديابت نوع 2
 

در يک مطالعه کنترل شده تصادفي، 108 فرد که به تازگي ديابت نوع 2 در آنها تشخيص داده شده بود، تحت رژيم مديترانه اي قرار گرفتند. 157 فرد هم براساس توصيه هاي انجمن قلب آمريکا بر روي رژيم کم چرب قرار گرفتند.
رژيم مديترانه اي غني از سبزيجات و غلات کامل بود، گوشت قرمزخيلي کم و 50 درصد کالري از کربوهيدرات پيچيده و 30 درصد کالري نيز از چربي بود (به طورعمده روغن زيتون)، رژيم کم چرب غني ازغلات کامل، 30 درصد کالري از چربي و فقط 10 درصد از چربي اشباع بود.

در هر دو رژيم دريافت انرژي براي مردان 1800 کيلوکالري در روز و براي زنان 1500 کيلوکالري در روز بود و هر دو گروه توصيه هاي يکساني براي افزايش فعاليت بدني دريافت کردند. بيماراني که به تازگي تشخيص ديابت نوع 2 درموردشان داده شده بود، به طور متوسط محدوده سني 52 سال داشتند. نيمي مرد و نيمي زن بودند. نمايه توده بدني حدود kg /m2 30وA1c 717 درصد داشتند. افراد به مدت 4 سال (براي تعيين نتايج اوليه زمان معرفي و شروع دارو درماني) مورد بررسي بودند. طبق پروتکل، دارو درماني زماني آغازمي شد که A1c در دو دوره پياپي 3 ماهه بالاي 7 درصد بود. اندازه گيري هاي ثانويه شامل تغيير در وزن، کنترل گليسميک، سطح ليپيد و فشارخون بود.
درانتهاي کارآزمايي، 44 درصد افرادي که رژيم مديترانه اي داشتند، در مقايسه با 70 درصد که بر روي رژيم کم چرب بودند، نياز به دارو درماني داشتند. هر دو گروه کاهش وزن داشتند و در گروه رژيم مديترانه اي اين کاهش به طور معني داري در سال اول بيشتر بود. ساير شاخص هاي کنترل گليسميک (تغيير در سطح A1c، گلوکز پلاسما، انسولين سرم، حساسيت انسوليني و آديپونکتين) در گروهي که رژيم مديترانه اي دريافت کرده بودند وضع بهتري داشت. همچنين افزايش HDL و کاهش تري گليسيريد به طورمعني داري در گروه رژيم مديترانه اي بيشتر بود.
منبع:نشريه دنياي تغذيه، شماره 98.