علامت @ ؛ نشانه ی دوران

در اكتبر ۱۹۷۱ ، یك مهندس كامپیوتر به نام ری تام لینسون، اولین ای میلِ تاریخ را ارسال كرد . از آن روز به بعد ، زندگی نوع بشر برای همیشه تغییر نمود .
ظرفِ مدتی كوتاه ، یك علامتِ فِسْقلی سراسر جهان را به اشغالِ خود درآورد و در و دیوار را به نقشِ خود مزیّن ساخت از كارت های ویزیت گرفته تا تابلوی مقوایی فروشِ گوسفند زنده !
آن هایی كه پابه پای عصر ارتباطات پیش می روند، ممكن است بدانند كه این علامت برای آدرس های ای میل به كار می رود؛ وقتی نامه ای الكترونیكی را از كامپیوتر خودتان و از طریق مودم و خط تلفن می فرستید ، در نشانی گیرنده ی آن حتماً باید علامت @ را به كار ببرید .
اما این علامت را چه صدا می زنند و اصلاً سروكله اش از كجا پیدا شده است ؟ در این میان یك چیز مسلم است : علامت @ مطلقاً زاییده ی عصر كامپیوتر نیست ،چرا كه تاریخچه اش به زمان های خیلی دور برمی گردد .
"برتهولد لوئیس اولمان"؛ استاد امریكایی رشته ی لاتین و خط های كهن، در كتاب خود به نام "رسم الخط باستان وتأثیر آن " ادعا می كند كه علامت @ یك تركیب دو حرفی است .
حرف اضافه ی ad به معنی «در» ، «به» ،یا «به سمتِ» به شكل چیزی شبیه علامت @ در آمده است . گودی حرف a و حرف d درهم ادغام شده و سپس ساقه ی حرفِ d اندكی اغراق شده و به سمت چپ انحناء یافته است.
قدمتِ حرف مركب @ ممكن است به قرونِ شش یا هفتِ میلادی برسد . در آن زمان خطاط ها از یك نوع خط پیچی استفاده می كردند؛ خطی با حروف گردشده كه با ضرب های قلم كم تری می توانستند نوشته شوند. بسیاری از مخفف ها و حروف مركب به این ترتیب ابداع شدند ، بخشی به خاطر راحتی و بخشی به خاطر اجبار ، مثلاً برای نوشتن در آخر یك سطر .
اما با وجود این نمی توانیم با قاطعیت بگوییم كه قدمتِ علامتِ @ به آن زمان می رسد . شاید این علامت در عصر گوتیك (قرون دوازده و سیزده) شكل گرفته باشد؛ دورانی كه بسیاری از مخفّف ها و تركیبات دو حرفی ابداع گردیدند.
در طی قرن های متمادی علامت @ در اصل در مكاتبات تجاری و امور مالی به كار می رفته است، اما حكایت به كاررفتن این علامت در اینترنت ، حكایت جالبی است كه جای خود دارد .
در روزگارانِ قدیم، نامه ی الكترونیكی ای در كار نبود . در همین زمان، شخصی به نام " ری تام لینسون" وارد صحنه شد . در سال ۱۹۷۱ ، آقای تام لینسون؛ یكی از مهندسان مشاور شركت «بولت ، برانك و نیومن» (بی بی ان ) بود . شركت بی بی ان قراردادی با آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته ی وزارت دفاع آمریكا ( آرپا) بسته بود تا در توسعه ی «آرپانت» به آن ها كمك كند.
« آرپانت» شبكه ی اولیه ای بود كه بعد ها از دل آن، شبكه ی "اینترنت" بیرون آمد. كارمندان شركت بی بی ان برنامه ای نوشته بودند تا بتوانند برای هركسی كه در پای كامپیوتر آرپانتِ شركت نشسته است ، پیغام بگذارند . مأموریت تام لینسون این بود كه این برنامه را با برنامه ی دیگری كه فایل ها را بین كامپیوتر های آرپانت مستقر در سراسر كشور آمریكا انتقال می داد، تلفیق كند، تا به این ترتیب بتوانند بین كامپیوترهای متصل به شبكه، پیغام های شان را رد و بدل نمایند. منتها برای این منظور ، او به وسیله ای احتیاج داشت تا بین پیغام هایی كه گیرنده های آن ها در همان نزدیكی بودند با پیغام هایی كه گیرندگان شان در نقاطِ دوری قرار داشتند، فرق بگذارد.
به این صورت بود كه تام لینسون به علامت @ متوسل گردید تا نشان دهد كه گیرنده « در » جای دیگری است . باقی ماجرا ، به تاریخ و حواشی آن مربوط می شود. و در آخر، علامت @ در سال۱۸۸۵ برای اولین بار روی صفحه كلیدِ اولین ماشین تحریر تاریخ ظاهر گردید . از همان جا بود كه این علامت راه خود را به صفحه كلید كامپیوتر های استاندارد امروزی باز نمود .
منبع:www.aftabir.com
ارسال توسط کاربر محترم سایت :mohamadaminsh