دوستی از جنس پدر و مادر
دوستی از جنس پدر و مادر
دوستی از جنس پدر و مادر
ارزش قائل شدن برای روحیه خود شیفتگی نوجوانان و چگونگی طرح مسائل ، این امکان را به شما می دهد تا با روش جدیدی به مسئله " دوست " در مورد فرزندان نوجوانتان بپردازید . به خصوص دوستانی را که احساس می کنید تاثیر بدی بر فرزندانتان دارند . معمولا والدین در چنین شرایطی نارضایتی خود را از دوستان فرزندشان ابراز می کنند ، که البته در این صورت به طور بسیار موثری نوجوانان را به سوی رابطه صمیمانه تری با دوستانشان سوق می دهند . از سوی دیگر اگر در چنین شرایطی نگرانی ها و احساسات خود را بیان نکنید ، احساس خواهید کرد که وظایف خود را برای تربیت یک نوجوان سالم و صالح به درستی انجام نداده اید . خوشبختانه روش میانه ای هم وجود دارد . ولی پیش از آن ، ببینیم که چرا اقدام به قطع رابطه دوستی نوجوانان با دوستانشان و یا سکوت در مقابل آنها ،هر دو منجر به شکست و ناکامی خواهد شد . به خاطر حس خود خواهی زیادی که در فرزند نوجوانتان وجود دارد به محض اینکه از دوستانش انتقاد کنید او به حمایت از دوستانش بر می آید تا به شما اثبات کند که اشتباه می کنید . ولی بیش از آن ، او سعی دارد به خودش نیز اثبات کند که عقیده اولیه اش در مورد دوستانش ، صحیح است .
احساس خود بزرگ بینی او باعث می شود به خودش اجازه ندهد تا فکر کند که در امر مهمی مثل دوستی اشتباه داشته باشد . در این باره ، او استقلال خویش را نیز حفظ می کند .
یک روز به پسرم گفتم که دوست ندارم با دو تا از دوستانش رابطه زیادی داشته باشد و برایش توضیح دادم که آنها تاثیر بدی بر او می گذارند . ولی او با شور و حرارت زیادی به دفاع از آنها برآمد و حتی چیز هایی را در مورد دوستانش بیان کرد که می دانستم حقیقت ندارند . مثلا اینکه آنها دانش آموزانی موفق و دوستانی مهربان و باوفا برای او هستند .
اظهار نظر من کاملا " نتیجه معکوس داشت و در مدت چند ماه بعد پسرم و آن دو دوست دیگرش جدایی ناپذیر شدند . و هرگاه که درمورد دوستانش و رفتارشان انتقاد می کردم ، پسرم نگاه تندی به من می انداخت . حرفم را قطع می کرد و از ویژگی های خوب آنها برایم صحبت می کرد . بعد از مدتی به این نتیجه رسیدم که در واقع موضوع ، دوستان او نیست ، بلکه موضوع اصلی من و پسرم بودیم . اینکه چه کسی قدرتمند تر است و در نهایت اینکه کدامیک از ما قضاوت بهتری بر شخصیتها و روحیات دیگران دارد . "
از سوی دیگر سکوت در مقابل اعمال آنها ، گزینه عاقلانه و عملی نیست و برابر است با کناره گرفتن از بار مسئولیت ، و هرگز سبب تقویت رابطه شما با فرزندتان نمی شود . ممکن است برخی والدین عکس العمل نشان ندادن در مقابل فرزندان را این گونه توجیه کنند که فرزندانشان نسبت به نظر آنها در مورد دوستانشان آگاهند . که البته این توجیه به دلایلی کافی نیست . بله ! فرزندانتان ، شما و نظراتتان را خیلی خوب می شناسند و پیش از آنکه حرفی بزنید ، آنها از نظر شما راجع به دوستانشان آگاهند . ولی اینجا زمانی است که مداخله شما ضروری است . ولی به یاد داشته باشید که برای روحیه خود شیفتگی آنها ارزش قایل باشید . وقتی شما راجع به دوستان فرزندتان انتقاد می کنید در واقع نادانسته به او و توانایی او در انتخاب دوست توهین می کنید که سبب کمرنگ شدن رابطه و فاصله بین شما می گردد .
ممکن است برای شما عدم بیان واقعیت سخت باشد ولی اگر این نکات را در پیش روی او قرار دهید و به او اجازه دهید تا درون خود به واقعیات توجه کند ، خیلی بهتر است .
ولی اگر در این بین خود او را مورد توجه قراردهید و مستقیما " در مورد خود او ، نه دوستانش ، اظهار نظر کنید ، رابطه میان شما حفظ شده و بهترین موقعیت را برای ارتباط با او به دست می آورید . مثلا اینکه : " دخترم ، احساس می کنم اخیرا " کمی تغییر کردی . مثل قبل سرحال و سرزنده نیستی . چیزی در خانه یا مدرسه تورا ناراحت می کند ؟ دوست دارم بدانم چه چیزی با قبل متفاوت شده است . می دانم دوستان جدیدی پیدا کرده ای که آنها هم حتما " باعث خوشحالی و بهبودی تو هستند . من فقط می دانم که تغییر کرده ای . نمی خواهی دلیلش را برایم توضیح بدهی ؟ "
ممکن است برای شما عدم بیان واقعیت سخت باشد ولی اگر این نکات را در پیش روی او قراردهید و به او اجازه دهید تا درون خود به واقعیات توجه کند ، خیلی بهتر است . وقتی او با این نکات آشنا شود ، خود او و بینش درونی او در مقابلش قرار می گیرند و بنابراین او می تواند آزادانه بنا بر آگاهی و شعور افزوده اش عمل کند . و بهتر اینکه او می تواند آزادانه نظرات خود را با شما در میان بگذارد .
بنا برنظر مردم شناسان ، زمان زیادی و حتی ماه ها طول می کشد تا او به این مسائل پی ببرد . و شما باید صبور باشید . زیرا که در این صورت از دو جهت موفق شده اید . زیرا که اطلاعات واقعی دارید و با فرزند نوجوانتان نیز در ارتباط خواهید بود . و بهتر اینکه فرزند نوجوان شما نیز از دو جهت برنده است زیرا که در صدد یافتن دوستان بهتری خواهد بود و همچنین ارتباط خود را نیز با شما حفظ خواهد کرد .
منبع:FamilyEducation.com
ارسال توسط کاربر محترم سایت : sajad2007
احساس خود بزرگ بینی او باعث می شود به خودش اجازه ندهد تا فکر کند که در امر مهمی مثل دوستی اشتباه داشته باشد . در این باره ، او استقلال خویش را نیز حفظ می کند .
یک روز به پسرم گفتم که دوست ندارم با دو تا از دوستانش رابطه زیادی داشته باشد و برایش توضیح دادم که آنها تاثیر بدی بر او می گذارند . ولی او با شور و حرارت زیادی به دفاع از آنها برآمد و حتی چیز هایی را در مورد دوستانش بیان کرد که می دانستم حقیقت ندارند . مثلا اینکه آنها دانش آموزانی موفق و دوستانی مهربان و باوفا برای او هستند .
اظهار نظر من کاملا " نتیجه معکوس داشت و در مدت چند ماه بعد پسرم و آن دو دوست دیگرش جدایی ناپذیر شدند . و هرگاه که درمورد دوستانش و رفتارشان انتقاد می کردم ، پسرم نگاه تندی به من می انداخت . حرفم را قطع می کرد و از ویژگی های خوب آنها برایم صحبت می کرد . بعد از مدتی به این نتیجه رسیدم که در واقع موضوع ، دوستان او نیست ، بلکه موضوع اصلی من و پسرم بودیم . اینکه چه کسی قدرتمند تر است و در نهایت اینکه کدامیک از ما قضاوت بهتری بر شخصیتها و روحیات دیگران دارد . "
از سوی دیگر سکوت در مقابل اعمال آنها ، گزینه عاقلانه و عملی نیست و برابر است با کناره گرفتن از بار مسئولیت ، و هرگز سبب تقویت رابطه شما با فرزندتان نمی شود . ممکن است برخی والدین عکس العمل نشان ندادن در مقابل فرزندان را این گونه توجیه کنند که فرزندانشان نسبت به نظر آنها در مورد دوستانشان آگاهند . که البته این توجیه به دلایلی کافی نیست . بله ! فرزندانتان ، شما و نظراتتان را خیلی خوب می شناسند و پیش از آنکه حرفی بزنید ، آنها از نظر شما راجع به دوستانشان آگاهند . ولی اینجا زمانی است که مداخله شما ضروری است . ولی به یاد داشته باشید که برای روحیه خود شیفتگی آنها ارزش قایل باشید . وقتی شما راجع به دوستان فرزندتان انتقاد می کنید در واقع نادانسته به او و توانایی او در انتخاب دوست توهین می کنید که سبب کمرنگ شدن رابطه و فاصله بین شما می گردد .
ممکن است برای شما عدم بیان واقعیت سخت باشد ولی اگر این نکات را در پیش روی او قرار دهید و به او اجازه دهید تا درون خود به واقعیات توجه کند ، خیلی بهتر است .
ولی اگر در این بین خود او را مورد توجه قراردهید و مستقیما " در مورد خود او ، نه دوستانش ، اظهار نظر کنید ، رابطه میان شما حفظ شده و بهترین موقعیت را برای ارتباط با او به دست می آورید . مثلا اینکه : " دخترم ، احساس می کنم اخیرا " کمی تغییر کردی . مثل قبل سرحال و سرزنده نیستی . چیزی در خانه یا مدرسه تورا ناراحت می کند ؟ دوست دارم بدانم چه چیزی با قبل متفاوت شده است . می دانم دوستان جدیدی پیدا کرده ای که آنها هم حتما " باعث خوشحالی و بهبودی تو هستند . من فقط می دانم که تغییر کرده ای . نمی خواهی دلیلش را برایم توضیح بدهی ؟ "
ممکن است برای شما عدم بیان واقعیت سخت باشد ولی اگر این نکات را در پیش روی او قراردهید و به او اجازه دهید تا درون خود به واقعیات توجه کند ، خیلی بهتر است . وقتی او با این نکات آشنا شود ، خود او و بینش درونی او در مقابلش قرار می گیرند و بنابراین او می تواند آزادانه بنا بر آگاهی و شعور افزوده اش عمل کند . و بهتر اینکه او می تواند آزادانه نظرات خود را با شما در میان بگذارد .
بنا برنظر مردم شناسان ، زمان زیادی و حتی ماه ها طول می کشد تا او به این مسائل پی ببرد . و شما باید صبور باشید . زیرا که در این صورت از دو جهت موفق شده اید . زیرا که اطلاعات واقعی دارید و با فرزند نوجوانتان نیز در ارتباط خواهید بود . و بهتر اینکه فرزند نوجوان شما نیز از دو جهت برنده است زیرا که در صدد یافتن دوستان بهتری خواهد بود و همچنین ارتباط خود را نیز با شما حفظ خواهد کرد .
منبع:FamilyEducation.com
ارسال توسط کاربر محترم سایت : sajad2007
/ج
مقالات مرتبط
تازه های مقالات
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}