انگ و تبعيض در ايدز

از آنجايي که ايدز رابطه تنگاتنگي با مواد مخدر، همجنس بازي و فحشا دارد که در تضاد با ارزشهاي مذهبي اجتماعي و فرهنگي بسياري از جوامع است، افراد مبتلا به ايدز يا مشکوک به ابتلا طرد مي شوند و انگ و بدنامي آن را به دوش مي کشند. معمولاً اين افراد به عنوان افرادي گناه کار، مقصر و خاطي شناخته مي شوند، نه کساني که نيازمند کمک و ياري هستند و اين انگ نه تنها گريبان خود فرد را مي گيرد، بلکه خانواده و فرزندان آنها را نيز در معرض اين اتهام و تبعيض قرار مي دهد.
انگ و بدنامي در ايدز نهايتاً محروميت از حقوق اجتماعي افراد آلوده به HIV را به دنبال دارد و باعث طرد شدن افراد آلوده، از سوي مردم و جامعه و نهايتاً محروميت از فعاليت هاي اجتماعي و کاري و حقوق اوليه بشري است. اين معضل مربوط به همه کشورها است و باعث مشکلات فراواني براي مبتلايان در محيط کار، خانواده، ازدواج، مدرسه، دانشگاه، خانه و حتي در ارائه خدمات بهداشتي و درماني مي گردد که در نهايت باعث احساس افسردگي، خودکم بيني، گناه و حقارت شده و آنها را به گوشه اي خواهد راند.
تبعيض و انگ در ايدز ناشي از تلفيق شرم و استرس است شرم به خاطر رابطه جنسي و يا تزريق مواد مخدر و ترس به خاطر اينکه ايدز مرگبار است. پس يکي از مهمترين راههاي مبارزه با اپيدمي ايدز، جاي گزيني شرم با همبستگي و همياري و ترس با اميد است.
تعيين سياست هاي مناسب در اين راستا نقش مهمي دارد چرا که در بسياري از کشورها به دليل عدم اطلاع و يا اطلاعات غلط و يا ناقص و يا حتي اعتقادات خاص در مورد بيماري ايدز مانند: ((آنها مورد تنبيه الهي قرار گرفته اند)) اين بيماري را به صورت يک کابوس وحشتناک مي بينند.
نتيجه اين امر اين است که به راههاي انتقال بيماري کمتر توجه مي شود. و اگر روشهاي محکم و قاطع در رفع اين سوء تفاهم ها و سوء تدبيرها اتخاذ نشود تمام تلاشها براي مهار اپيدمي ايدز به هدر خواهد رفت و افراد مبتلا بيماريشان را مخفي خواهند کرد و در نتيجه به خدمات آموزشي، مشاوره و مراقبت و درمان دسترسي نخواهند داشت و اطلاعات لازم در زمينه راههاي انتقال و پيشگيري و نکاتي که بايد رعايت کنند تا ديگران آلوده نشوند را بدست نخواهند آورد که البته آثار آن قطعاً به جامعه باز خواهد گشت.
البته بايد به خاطر داشت که دين مبين اسلام، افراد را از هرگونه تبعيض بر حذر مي دارد و رهبران اسلامي معتقدند که صرف نظر از نوع ابتلاي افراد، بايد به حقوق آنها احترام گذاشت و از سرکوبي و تمسخر آنان پرهيز نمود. آيه شريفه قرآن در اين رابطه به صراحت مي گويد: اي کساني که ايمان آورده ايد هيچ فردي را تحقير نکنيد چرا که ممکن است آن فرد نزد خداوند محبوب تر و به خدا نزديکتر باشد و هيچ کس نبايد باعث بدنامي ديگري شود. ((سوره 49 آيه 11)).
يادمان باشد که هر کدام از ما به عنوان عضوي از اين اجتماع وظيفه داريم در مورد اين بيماري اطلاعات درست و کافي داشته باشيم و اين اطلاعات را به ديگران انتقال دهيم و افراد مبتلا را از خود بدانيم و در اجتماع آنها را بپذيريم.
پس اولين گام در مبارزه عليه ايدز و دستيابي به شعار: «زندگي کن و بگذار زندگي کنند» و شکستن ديوار سکوت و انگ، پذيرش آن در جامعه و شناخت اهميت کنترل آن مي باشد.
منبع: دستورالعمل هاي ايدز
خبرنامه هاي آسيب پنهان - مرکز مديريت بيماريها.
منبع: نشريه پيام پزشک، شماره 53.