نازک ترين و رنگي ترين تلويزيون دنيا

امروزه تکنولوژي آن چنان در حال پيشرفت است که هيچ توليد کننده اي در حاشيه امنيت تجاري نيست و به طور نمونه سازندگان لوازم خانگي نظير تلويزيون همواره در پي دستيابي به فناوري هاي نو هستند. خريداران نيز تا محصولي را خريده و به خانه مي برند در مدتي کوتاه شاهد معرفي مدلي با تکنولوژي و امکانات برتر هستند. به تازگي نوع جديدي از تلويزيون ها به بازار آمده که نسبت به LCDها و پلاسماها، تصاويري شفاف تر با رنگ طبيعي تر داشته هم چنين داراي 7 لايه نوري بوده و ضخامت آنها در حد يک کارت اعتباري است. جهت آشنايي بيشتر با تلويزيونهاي OLED پرسش و پاسخي کوتاه با يکي از سازندگان آنها تنظيم شده است که مطالعه آنرا به علاقه مندان توصيه مي کنيم.

بخش هاي تشکيل دهنده نسل نو
 

تلويزيون ها عبارتند از
لايه نخست که وظيفه اش شارژ کردن الکترون ها روي صفحه نمايش و انتقال آن به لايه بعدي.
لايه دوم موادي که الکترون ها را به سمت لايه مياني هدايت مي کنند.
و لايه سوم که در آن الکترون ها به همراه منافذ مشترک و مولکول هاي ساطع کننده نور، اقدام به پخش انرژي به صورت فوتون هاي نوري قابل مشاهده مي نمايند.

OLED چيست؟
 

OLED (Organig light emitting diode ديودهاي نوري طبيعي و ساطع کننده نور است که بر پايه استفاده از مواد آلي (مولکول هاي کربن) از خود نور ساطع مي کنند و قابليت شارژدارند، توليد مي شوند.

ضخامت OLEDها چقدر است؟
 

در حد يک کارت اعتباري ضخامت دارند يعني سه دهم ميلي متر و دليل اين نازک بودن، آن است که پيکسل هاي OLED خود به تنهايي نور توليد مي کنند. گفته مي شود LCDها نياز به فلورسنت و يا لامپ LED براي درخشان کردن پيکسل ها دارند و البته پلاسماها نيز نيازمند قسمتي هستند تا بخش گازي آنها را شارژ کنند.

آيا به اعتقاد شما OLEDها تصوير بهتري از ساير تلويزيون ها دارند؟
 

دقيقا همين طور است، کيفيت تصاوير آنها با ساير تلويزيون ها قابل مقايسه نيست، زيرا مولکول هاي درخشان و ساطع کننده نور داراي رنگ هاي طبيعي تري براي ارسال نور به سطح فيلتر شده در OLEDها، نسبت به LCD هستند و نتيجه آن شفافيت و وضوح بالاي تصوير مي شود. البته مولکول ها رنگ هاي بسيار عميق تري نسبت به مواد فسفري در پلاسما ها ايجاد مي کنند.

چرا استفاده از OLEDها به صرفه است؟
 

زيرا آنها حودکفا هستند يعني خود نور ساطع مي کنند. در LCDها نور پشت زمينه زماني روشن مي شود که صفحه تاريک است اما در OLEDها اين اتفاق برعکس مي افتد و البته شارژ کردن مولکول ها در OLED نيازمند انرژي کمتري نسبت به شارژ کردن تلويزيون هاي پلاسمايي است.

آيا OLEDها گران هستند؟
 

بله، براي مثال نمونه 11 اينچي آن که کمپاني سوني ساخته 2500 دلار قيمت دارد کلاً در تکنولوژي تازه و جديدي در ابتداي ورود به بازار، گران است و البته دليل ديگرش آن بوده که شيشه صفحه نمايشگر OLEDها از تعداد توليد کمي برخوردار هستند و زياد توليد نمي شوند، بايد به اين نکته نيز اشاره شود که ساختن يک کارخانه براي توليد شيشه تلويزيون هاي OLED در کنار فراهم کردن تکنولوژي و مواد اوليه اش حدود 3ميليارد دلار هزينه دربر دارد.

چه زماني مي توان يک تلويزيون OLED در سايز بزرگ خريد؟
 

LG، سامسونگ، سوني و ساير شرکت هاي بزرگ توليد کننده تلويزيون اعلام کرده اند که تاقبل از سال 2012 مدل 50 اينچي آن را خواهند ساخت. البته در ابتدا هم آنها نيازمند يک کارخانه جديد با روش هاي تازه و مواد مورد نياز براي توليد صفحات بزرگ با مولکول هاي درخشان و نوراني هستند.

صفحه نمايش OLED چگونه کار مي کند؟
 

مثل خيلي از لامپ هاي الکتريکي، OLEDها انرژي الکترون ها را به نور تبديل مي کنند. براي انجام چنين پروسه اي در OLEDها دو چيز نياز است: منبع زيادي از الکترون و نقاط خالي روي صفحه نمايش که الکترون ها بتوانند روي آن بنشينند. کاتدها صفحه اي را در پشت بخش نمايش نمايشگر شارژ مي کنند و سپس الکترون ها را به سمت لايه نوراني ساطع کننده رهنمون مي سازند. اگرچه که آندها در بخش جلويي صفحه نمايشگر الکترون ها را به خود جذب مي کنند و سپس حفره هايي که پر بوده خال مي شوند و الکترون هاي جديد به جايشان مي نشينند. زماني که الکترون ها و حفره ها در يک لايه بزرگ ترکيب مي شوند، الکترون ها انرژي را به سمت مولکول هاي نوراني ساطع کننده ارسال مي کنند و سپس شروع به تابيدن مي نمايند. در هر حال به زودي نسل تازه نمايشگرهاي کم مصرف، باريک، شفاف و با کيفيت اما بسيار گران به نام OLED از سوي کمپاني هاي بزرگ وارد ميدان مي شوند ولي با توجه به ارزش گذاري انرژي در توليد اين محصول و هزينه بسيار بالا براي فراهم نمودن امکانات توليد بايد ديد، مصرف کنندگان به سمت خريد آن مي روند يا همان LED و تلويزيون هاي پلاسما را ترجيح مي دهند؟ براي رسيدن به جواب اين سوال بايد تا سال 2012 صبر کرد.
منبع : نشريه نوآور شماره 60