زمین زیر بال های اژدهای سرخ

چینی ها قصد ندارند نام خود را از صدر اخبار جهان دور نگاه دارند، هنوز مردم سیاره ما از برگزاری منظم و کم نظیر مسابقات المپیک و پارالمپیک توسط چینی ها در شگفتی هستند و هنوز از رشد روزافزون نقش چین در بازارهای جهانی و بین المللی در شگفتند که این مردم سخت کوش بار دیگر نگاه ها را به سوی خود جلب کرده اند.
اخیرا چینی ها در فاصله میان اتمام مراسم پارالمپیک و روز ملی این کشور فضاپیمای شنزهو ۷ را به مدار زمین فرستادند تا ثابت کنند به برنامه درازمدتی که برای فتح فضا ریخته اند پایبندند. آنها در این سفر ۳ فضانورد خود را به فضا فرستادند و برای نخستین بار اقدام به راهپیمایی فضایی کردند.
چینی ها به خوبی درک کرده اند که اگر می خواهند به قدرت بزرگی در آینده جهان تبدیل شوند و موقعیت خود را علی رغم فشارهای بین المللی تثبیت کنند چاره ای جز دستیابی به فناوری های بنیادی آینده ندارند. فضا عرصه ای است که همه مناسبات آینده کشورها را شکل خواهد داد و چین از هم اکنون به فکر تثبیت خود در فضاست.
غرش موتورهای موشک لانگ مارچ که روز پنجشنبه ۴ مهر، سکوت پایگاه پرتاب های فضایی جی کوان (jiuquan) چین را شکست، خبر از پایبندی چینی ها به برنامه فضایی از پیش تعیین شده خود داشت.
موشک لانگ مارچ در آخرین طبقه خود، کپسول شنزهو ۷ را حمل می کرد که ۳ فضانورد چینی را در خود جای داده بود، پس از آن که این کپسول با موفقیت در مداری در ارتفاع ۳۴۵ کیلومتری سطح زمین قرار گرفت، مقامات چین هم می توانستند، سومین اقدام موفق و مستقل فضانوردان به فضا را جشن بگیرند.
آنها اینک نه تنها سومین کشوری هستند که پس از روسیه و ایالات متحده آمریکا به این توانایی دست یافته اند که فضانوردانی را بدون کمک دیگر کشورها به فضا بفرستند؛ بلکه به نظر می رسد به دنبال دست یابی به توانایی های بالاتری نیز در این عرصه هستند.
موفقیت شنزهو ۷ اما تنها همانند راس یک کوه یخ است که تلاش های عمده و بی نظیری را در پس خود پنهان داشته است.
چینی ها از سال ۱۹۹۲ برنامه پروازهای سرنشین دار خود را آغاز کرده اند، آنها پس از آن که به توانایی های مهم و ارزشمندی در زمینه پرتابه های فضایی و توانایی ارسال پرتابگرهای ماهواره بر دست یافتند و آن را توسعه دادند به این نتیجه رسیدند که اگر می خواهند در آینده جهان نقش فعالی ایفا کنند باید در سفرهای فضایی گامی محکم تر بردارند و به همین دلیل و علی رغم سودآور بودن برنامه ماهواره ای این کشور که ساخت و پرتاب ماهواره را برای دیگر کشورها پیشنهاد می کرد، از سال ۱۹۹۲رسما پروژه ای را تصویب کردند که تلاش برای سفر سرنشین دار به فضا در دستور کار قرار می داد. این پروژه ابتدا به نام پروژه ۹۲۱ معروف شد.
این برنامه فضایی شامل فازهای طراحی پروژه ساخت پرتابه، کپسول پروازهای آزمایشی و پروازهای عملیاتی می شد. چینی ها نه تنها در برنامه ریزی سفرهای فضایی که در ساخت تجهیزاتشان قدم در همان راهی گذاشتند که شوروی سابق در آغاز عصر فضا طی کرده بود.
فضاپیمای آنها که به نام شنز هو (ارابه خدایان) نامیده شد، در حقیقت طرح کپی شده ای از سایوزهای روسی بود که تنها چند تغییر مختصر در آن داده بودند. هریک از کپسول های شنزهو از ۳ واحد مجزا تشکیل شده اند؛ قسمت مداری، بخش بازگشت و قسمت خدمات که در مجموع حدد ۷۸۴۰ کیلوگرم جرم دارند.
تفاوت دیگر این کپسول ها با سایوز توانایی بالاتر قدرت پیشران آنهاست که کمک می کند تا راحت تر تغییرات مداری خود را انجام دهد و اگر زمانی بحث ادغام در فضا در دستور کار قرار گرفت، این کپسول ها بتوانند از عهده آن برآیند.
این کپسول با کمک موشک های بالا بر لایک مارچ ۲ f که قبلا برای ادغام ماهواره به مدار زمین از سوی چینی ها استفاده می شد، به مدار زمین می رود و با کمک دو صفحه خورشیدی انرژی مورد نیاز سیستم های علمی و راهبری و همچنین نیازهای حداکثر ۳ فضانوردی که می تواند با خود به فضا ببرد را تامین می کند.
اما جدا از طراحی فضاپیما، برنامه قدم به قدم چینی ها نیز شبیه به برنامه روس ها تنظیم شده است. پس از آغاز برنامه در سال ۱۹۹۲، چینی ها فرآیند، طراحی، ساخت و شبیه سازی های اولیه را مطابق برنامه زمانی مصوبی که داشتند تا سال ۱۹۹۹ به پیش بردند، در ۱۹ نوامبر ۱۹۹۹ نخستین آزمایش واقعی شنزهو انجام شد.
در ۱۹ نوامبر آن سال شنزهو ۱ نخستین پرواز بدون سرنشین خود را انجام داد و با موفقیت مراحل طراحی شده را پشت سر گذاشت. ۹ ژانویه ۲۰۰۱ چینی ها شنزهو ۲ را به مدار زمین فرستادند، اما این بار کپسول فضاپیما، خالی نبود و نخستین گروه از حیوانات را برای آزمون شرایط زیستی داخل کپسول با خود به فضا برد.
۲۵ مارس ۲۰۰۲ و ۲۱ دسامبر ۲۰۰۲ بار دیگر شنزهو ها به فضا رفتند و هر بار مجموعه ای از آزمون های علمی را پشت سر گذاشتند تا این که چین برای روز بزرگ خود آماده شد.
تا ۱۵ اکتبر ۲۰۰۳ که ۴۶ سال از آغاز عصر فضا می گذشت تنها ۲ کشور روسیه و ایالات متحده آمریکا توانسته بودند به طور مستقل و با امکانات ملی خود فضانوردانی را به فضا بفرستند اما زمانی که خورشید ۱۵ اکتبر از فراز افق دشت مسطحی که پایگاه جی کوان درآمد، غرش های موشک لانگ مارچ ۲ آغاز عصر جدیدی را اعلام کردند.
این بار و در پنجمین پروازی که شنزهو به مدار زمین می رفت، در اتاق خدمه کپسول به جای ابزارهای علمی، خلبان ارتش چین، به نام یانگ لی وی (Langliwei) نشسته بود، او با موفقیت در مدار زمین قرار گرفت تا نام چین در کنار روسیه و آمریکا به عنوان سومین کشور دارای توانایی اعزام و بازگرداندن امن فضانوردان به فضا قرار گیرد، شنزهو ۵، ۱۴ بار به دور زمین گردش کرد و با موفقیت فرود آمد. گام بلند چین به سوی فتح فضا بسیاری از کشورهای جهان را به تکاپو انداخت از جمله اتحادیه اروپا، هند و کانادا اعلام کردند برنامه های سفر سرنشین دار فضایی را در دستور کار قرار می دهند.
چینی ها گام دوم را در سال ۲۰۰۵ میلادی برداشتند و این بار ۲ فضانورد خود را برای اقامتی ۵ روزه به فضا فرستادند و همان زمان اعلام کردند در مهر ۱۳۸۷ پرواز مهمی را انجام خواهند داد.
روز پنجشنبه هفته گذشته بار دیگر چینی ها فضاپیمای شنزهو خود را به مدار زمین فرستادند.
فضاپیمای شنزهو ۷ این بار و برای نخستین بار از تمام ظرفیت خود استفاده کرد و ۳ فضانورد را با خود به مدار زمین برد. در این ماموریت برای اولین بار چین گام بسیار بزرگ بعدی خود را برداشت و بامداد شنبه فضانورد ۴۲ ساله چینی به نام ژایی ژیگانگ (Zhai Zhigung) با باز کردن دریچه هوابند فضاپیما با لباس فضایی خود، قدم به فضای ماورای جو گذاشت تا به نخستین چینی تبدیل می شود که موفق به انجام راهپیمایی فضایی می شود.
او در حالی که پرچم کوچک چین را در دست داشت این راهپیمایی را به مردم چین و جهان تبریک گفت. این آزمون راه را برای برنامه های بعدی چین باز خواهد کرد. شنزهو ۷، یکشنبه با موفقیت فرود آمد اما برنامه فضایی چین ادامه دارد.
مطابق برنامه در سال ۲۰۱۰ شنزهو ۸ و ۹ بدون سرنشین به فضا خواهند رفت و در مدار زمین به هم ملحق خواهند شد سپس در همان سال شنزهو ۱۰به این پازل ملحق خواهد شد و اولین بخش از ایستگاه مداری ملی چین در فضا پذیرای نخستین گروه ساکنان خود می شود.
بدین ترتیب چین در پایان اولین برنامه فضایی خود نه تنها به فناوری اعزام فضانورد، راهپیمایی فضایی و الحاق فضایی دست خواهد یافت که ایستگاه فضایی ملی خود را نیز در مدار بنا خواهد کرد.
چینی ها به درستی افق پیش روی خود را یافته اند و در راهی پیش می روند که نفوذ آنها در آینده تضمین می کند. آنها به جمله کیسلوفسکی ایمان آورده اند که زمان آن رسیده است که انسان از گهواره تمدن خود گام بیرون نهد.

منبع:روزنامه جام جم
ارسال توسط کاربر محترم سایت : omidshiva