تاريخچه کابل‌های زيردريایی

اين مقاله به بررسي تاريخچه كابل‌هاي زيردريايي كه سهم چشم‌گيري از زيرساخت شبكه ارتباطات جهاني را به خود اختصاص داده‌اند،مي‌پردازد. حتی در دوره فناوری‌های GPS، وای‌فای و کامپيوترهای لوحی نيز نبايد فراموش شود که بخش قابل‌توجهی از ارتباطات از طريق کابل‌ها و نه امواج بي‌سيم صورت می‌پذيرد. به همين ترتيب، کابل‌های زيردريایی نيز سهم چشم‌گيری از زيرساخت‌ شبکه ارتباطات جهانی را به خود اختصاص داده‌اند و اکنون شبکه پديد آمده از اين کابل‌ها می‌تواند پنجاه ميليون تماس تلفنی همزمان را پشتيبانی کند.

بيش از 150 سال از وقتی که نخستين پيغام الکترونیکی دنيا راه خود را به آهستگی از ميان اقيانوس اطلس شکافت تا به مقصد برسد، گذشته‌است. پيغام مذکور در سال 1858 از سوی ملکه ويکتوريای بريتانيا به جيمز بيوکنن رئيس جمهور ايالات‌متحده ارسال ‌شد و با اين‌که تنها حاوی 98 واژه بود، شانزده ساعت طول کشيد تا به دست گيرنده‌اش برسد. اما امروز مکاتبات ميان قاره‌ای در يک چشم به هم زدن انجام می‌شوند. ارتباطات پيشرفته با بهره‌گيری از کابل‌های فيبر نوری باندپهن که با گذر از اقيانوس‌ها، کشورهای جهان را به هم متصل می‌کنند، امكان‌پذير شده‌است. در همين راستا، شرکت انگلیسی Cable&Wireless در قالب يک تاريخچه تصویری، استقرار نخستين کابل‌های ارتباطی را با کاربرد تجاری در آن‌سوی اقيانوس اطلس به نمايش گذاشته ‌است. اين زيرساخت ارتباطی در سال 1866 و با همکاری کنسرسيومی از شرکت‌های تلگراف انگلیسی ايجاد شد، ضمن اين‌که کشتی بخار و آهنين SS Great Eastern که توسط مهندس معروف، ايزامبارد کينگدام برونل طراحی شده‌بود، در استقرار اين کابل‌ها در اقيانوس اطلس و نيز بين شهرهای بمبئی در هندوستان و پورث کورنو در انگلستان نقش بزرگی ايفا کرد. اين تصوير کشتی کابل‌کشی کولونيا را در حال کشيدن کابل بين شهر پورث کورنو و فايال در سال 1906 نشان می‌دهد.

پورث کورنو تا مدت‌ها، مقصد انبوهی از کابل‌های ارتباطی به شمار می‌آمد و در واقع بزرگ‌ترين ايستگاه کابل در دنيا بود. در اين عکس کارگران، کابل‌های تلگراف را که تا ساحل پورث کورنو رسيده در زير زمين جای می‌دهند. در آغاز سرعت ارسال پيغام‌ها پايين بود. در سال 1870 سرعت ارسال اطلاعات تقريباً ده کلمه در دقيقه بود و به اين ترتيب 37 روز طول می‌کشيد تا رمان «جنگ و صلح» تولستوی توسط اين شبکه ارسال شود.هزينه ارسال پيغام از انگلستان به ايالات‌متحده نيز گران بود و ارسال نخستين پيغام تجاری در سال 1873 که تنها بيست کلمه داشت، بيست پاوند هزينه برداشت. ارزش بيست پاوند در سال 1983 به حساب امروز حدود 900 پاوند مي‌شود.

شرکت Cable&Wireless Worldwide همين امروز نيز به استقرار کابل‌های ارتباطی جديد دریایی در سراسر جهان اشتغال دارد. اين کابل‌ها در پاسخ به تقاضا برای دسترسی سريع‌تر به سرويس‌ها و داده‌های اينترنتی با کاربردهای گوناگون شخصی و تجاری کشيده می‌شوند. از جمله مشتريان C&W کشورهای شرق و غرب آفريقا هستند که در تلاشند اتصال‌های اينترنتی خود را گسترش دهند. اين شرکت با همکاری شرکای جهانی خود، مشغول توسعه اتصال‌های فيبرنوری بين افريقای جنوبی و شمالی و نيز اروپا است تا اين شبکه کابلی را به گزينه‌ای جايگزين برای باندپهن ماهواره‌ای در کشورهایی مانند توگو و ناميبيا تبديل کند.

اين تصوير عرشه کشتی کابل‌کشی را نشان مي‌دهد. کابل‌هایی که از آن‌ها استفاده نمی‌شود از عمق آب‌ها خارج می‌شوند تا در جای ديگری به کار گرفته شوند. یکی از مواردی که طی اين 150 سال تغییر نکرده‌، چگونگی بازيابی کابل‌ها است که مانند گذشته يک قلاب را به انتهای يک طناب پنج مايلی می‌بندند تا کابل‌ها را با آن از عمق آب درآورند. شگفت اين‌که اكنون قيمت اين طناب‌ها از کابل‌هایی که بازيابی می‌شوند، گران‌تر است.

همان‌طور که در عکس نشان داده شده، در نزديک ساحل کابل‌ها در زيرزمين قرار داده می‌شوند تا از هرگونه برخورد با کشتی‌ها دور نگه داشته شوند.به طور كلي شرکت C&W تعداد 69 سيستم کابلی را در سراسر جهان راهبری می‌کند که شامل مجموعه‌ای پانصد هزار کيلومتری از کابل‌های فيبرنوري در 152 کشور جهان است. با اين مقدار کابل می‌توان دوازده بار دور زمين را کابل کشيد. شبکه مذکور، هم مسيرهای زمینی و هم مسيرهای زيردريایی را شامل می‌شود. کابل‌های زمینی از هنگ‌کنگ تا چين و کابل‌های زيردريایی از ژاپن تا ايالات متحده کشيده‌ شده‌اند.

قدرت کابل‌های امروزی چنان است که بتوانند در شرايط‌ موجود در زير دريا مقاومت کنند، اما در مواردی هم ديده شده که کوسه‌ها بعضی از اين کابل‌ها را پاره کرده‌اند.

منابع:
- سايت سيليکون
- سايت Zdnet انگلستان
- منبع عکس‌ها بايگانی شرکت Cable&Wireless Worldwide ‌است.
تاريخچه کابل‌های زيردريایی
ارسال توسط کاربر محترم سایت :hasantaleb