من مي تونم کارهاي بزرگي انجام بدم...

يقين داريد که فرزندتان را مي شناسيد؟!
 

وقتي فرزندمان به 5 يا 6 سالگي مي رسد، تصور مي کنيم که او را به خوبي مي شناسيم؛ زيرا الگوهاي واکنشي او در يک روز سخت مدرسه، هنگام گم شدن و شکستن اسباب بازي و گشت و گذار در باغ وحش و يا شهربازي کاملاً براي ما قابل پيش بيني است. با ريتم و آهنگ هيجانات او هنگام شادماني و اندوه آشنا هستيم، مي دانيم چه وقت خجول و کمروست و چه موقع مشتاقانه در کارها پيش قدم مي شود.
اما اين نوع دانستني ها نمي تواند به ما نشان دهد که بچه، دنياي خويش را چگونه حس مي کند و يا چطور موقعيت خود را مي سنجد. او در اين سن و سال مي تواند بسياري از احساساتش را کنترل کند. بعضي از احساسات او درباره خودش چنان پيچيده است که ترجيح مي دهد بر آنها سرپوش گذارد و با شيوه اي مبهم آنها را اظهار نمايد. اعتماد به نفس که شامل مجموعه پيچيده اي از احساسات، عقايد و انتظارات است به مهارت هاي متغير بچه هنگام ارتباط با ديگران و نفوذ او بر دنياي پيرامونش متکي است.
هيچ روش ساده و قابل اطميناني براي ارزيابي اعتماد به نفس بچه وجود ندارد. ممکن است او خود را فردي خونگرم و اجتماعي حس کند، اما هنگام مصاحبت و معاشرت با ديگران، عملاً در جلب دوستي و صميميت ناتوان باشد. به هر حال بچه ممکن است در مورد خود مثبت بينديشد، اما در ميدان عمل با شک و دودلي مخرب و زمين گير کننده مواجه باشد؛ زيرا ترديد تنها در مرحله عمل متجلي مي شود و توانايي بچه را براي انجام آن کار خنثي و سرکوب مي کند. الينا، 9 ساله، ادعا مي کند که رياضياتش خوب است، در صورتي که وقتي معلم سر کلاس از او درس مي پرسد، زبانش بند مي آيد. او در پاسخ به اين پرسش که چرا در رياضيات نمره قابل قبولي دريافت نکرده، مي گويد: « پاسخ سوالات را مي دانستم، اما هنگام پرسش معلم گويي مغزم منجمد شد و از کار افتاد.»
ممکن است حق با او باشد، اما اگر در يافتن کمبودها و کاستي ها و غلبه بر آنها او را ياري ندهيم، جواب هايي که در مغز يخ زده اش گير کرده به زودي محو و ناپديد مي شود.
بچه ممکن است باور کند که مي تواند کارهاي بزرگي را به مرحله اجرا گذارد، در ژيمناستيک صاحب مدال شود، به مقام رياست جمهوري برسد، با سفينه هاي فضايي به کهکشان ها سفر کند، اما براي پيوستن به کلوپ شطرنج و يا زمين بازي مدرسه خود را ناتوان بيابد.
بنابراين روياهاي کودکانه تنها زماني مفيد و حمايت کننده است که کودک براي محقق ساختن آنها تلاش خود را به کارگيرد و خود را به آب و آتش بزند. ديدگاه هاي مثبت بچه تنها زماني مؤثر واقع مي شود که او همه روزه با آنها سروکار داشته باشد.
منبع: کانون خانواده 229