شب ادرارى

خيس كردن بستر براى يك بچه، هم ناراحت كننده است و هم اضطراب‏آور. خوشبختانه تقريبا همه‏ى كودكان با گذشت زمان اين اختلال را فراموش مى‏كنند. آن چه در زير مى‏آيد جديدترين راه‏هاى درمانى اين اختلال مى‏باشد:
به توصيه‏ى برخى پزشكان تشويق و تنبيه نكنيد، فقط رختخواب را عوض كنيد. حتى يك كلمه حرف هم نزنيد؛ بچه‏ها عمدا اين كار را انجام نمى‏دهند.
براى به حداقل رساندن استرس‏هاى روانى، رختخوابى را فراهم كنيد كه بچه خودش بتواند ملحفه‏ها را عوض كند. يك لايى نمدى تهيه كنيد تا در صورت بروز چنين اتفاقى، بچه بتواند ملحفه و قسمت خيس شده را روى آن بگذارد. همچنين يك جفت زير شلوارى آماده كنيد تا بچه بتواند آن را در موقع نياز عوض كند؛ در اين صورت، احساس بچه بودن نمى‏كند.
ساعت‏هاى زنگ‏دار مخصوص خيس شدن رختخواب وجود دارد، اما شما بايد صبور باشيد. صداى اين ساعت‏ها بلند است و مى‏تواند تمام افراد خانه را بيدار كند. صداى زنگ، هنگام خيس كردن بچه توليد مى‏شود. نظريه اين است كه اين صدا، بچه را شرطى مى‏كند به اين صورت كه هر گاه نياز به ادرار كردن بود، وى بيدار مى‏شود. اكثر بچه‏ها تا شصت روز به اين شرطى شدن مى‏رسند. در صورتى كه بچه تا 21 شب متوالى رختخواب خود را خيس نكند، اين اختلال، درمان شده است. ساعت‏هاى امروزى به باترى‏هاى سمعى و گيرنده‏هاى حساس به رطوبت كه مستقيما به لباس زير بچه متصل هستند، مجهزند. از همه مهم‏تر، ساعت‏هاى مدرن، ميزان عدم موفقيتى حدود ده تا پانزده درصد در برابر پنجاه درصد نمونه‏هاى قديمى دارند.
اگر الگوى روزانه بچه، رفتن زياد به دستشويى است، در اين صورت ورزش‏هاى تقويت كننده‏ى عضلات مثانه، موثر مى‏باشد. برخى پرستاران توصيه مى‏كنند كه به بچه مايعات زياد بدهيد. سپس با نگه داشتن ادرار تا هر زمان كه ممكن است، كنترل كردن مثانه را تمرين كنيد.
به گفته‏ى دكتر شوماخر، همه‏ى بچه‏ها به ميزان پانزده درصد در سال، از خيس كردن رها مى‏شوند. يعنى تا سن بلوغ، تنها يك تا دو درصد بستر خود را خيس مى‏كنند؛ بنابراين صبور و حامى بچه باشيد.
منبع : دايرة المعارف پزشك خانواده ،گروه مولفان انستیتوسلامتی آمریکا

پي‌نوشت‌ها:
 

* انتشارات سپهر اندیشه - 1387