بررسی کنسول بازی Nintendo Wii
بررسی کنسول بازی Nintendo Wii
بررسی کنسول بازی Nintendo Wii
شرکت نینتندو سابقه بسیار طولانی در عرصه سرگرمی دارد. حتی در عرصه کنسول‌های بازی ویدیویی نیز نینتندو یک نام باسابقه به‌شمار می‌آید.
به گزارش پایگاه خبری فناوری اطلاعات برسام و به نقل از ماهنامه شبکه، ما در این مقاله به بررسی کنسول بازی Wii از این شرکت خواهیم پرداخت که با کنترلر حرکتی خود توانست تحول مهمی را در صنعت کنسول‌های بازی ایجاد کرده و سایر رقبا را مجبور سازد که از آن پیروی کنند.
این مطلب یکی از مقالات بخش ویژه نشریه عصر شبکه در شماره ۱۳۱ با عنوان کنسول‌های بازی می‌باشد. جهت دریافت این بخش ویژه به بخش پرونده‌های ویژه سایت مراجعه نمائید.
این کنسول، اولین محصول بازی نینتندو به‌شمار می‌آمد که از دیسک‌های اپتیکال به‌عنوان رسانه ذخیره‌سازی اصلی خود استفاده می‌کرد.
نینتندو برای اضافه کردن قابلیت استفاده از دیسک‌های اپتیکال به کنسول‌های بازی خود با چالش‌های گوناگونی مواجه شد که ماجرای ورود PlayStation به بازار کنسول‌های بازی تنها یکی از آن‌ها بود.
پیش از GameCube، کنسول‌های بازی نینتندو از کارتریج به‌عنوان رسانه اصلی استفاده می‌کردند، اما ضمایمی برای استفاده از دیسک‌های اپتیکال به آن‌ها اضافه شدند.با وجود آن‌که GameCube از دیسک‌های اپتیکال به‌عنوان رسانه اصلی استفاده می‌کرد، اما این پشتیبانی به دیسک‌های miniDVD محدود می‌شدند و به همین دلیل کنسول مذکور نمی‌توانست از DVD ویدیویی یا CD صوتی پشتیبانی کند.
با توجه به این واقعیت که GameCube برای رقابت با کنسول‌های بازی قدرتمندی مثل PlayStation 2 و Xbox عرضه شده بود که از قابلیت‌های رسانه‌ای خوبی برخوردار بودند، همین محدودیت باعث شد که تاحدودی در این بازار عقب بیفتد.
با این‌حال، شرکت مذکور به دلایل مختلفی پایگاه برنامه‌نویسان دو کنسول دیگر را در اختیار نداشت و می‌دانست که از نظر کیفیت و تنوع بازی‌ها نمی‌تواند به رقابت با شرکت‌های سونی و مایکروسافت بپردازد.با این‌حال، تجربه طولانی نینتندو در سرگرم کردن مردم و عرضه بازی‌های ویدیویی باعث شده بود که مخاطبان خود و سلایق آن‌ها را به‌خوبی بشناسد.
با بهره‌گیری از همین امتیاز، نینتندو ابتکاری را در کنسول بازی خود به کار گرفت که توانست موقعیت این شرکت را در بازار حفظ کند. گذشته از ترویج یک فرهنگ جدید در استفاده از کنسول‌های بازی، نینتندو کنسول خود را به همراه کنترلری ارایه کرد که قادر به ردیابی حرکات بازیکن بود.
به این ترتیب نینتندو برای اولین بار در مجموعه کنسول‌های بازی مشهور و عمومی، راه‌حلی را برای مشکل بی‌حرکت بودن بازیکنان در طول اجرای بازی‌های ویدیویی ارایه کرده بود. این موضوع به‌خصوص در مورد کودکانی که در سنین رشد قرار دارند به یک معضل واقعی تبدیل شده بود.
از سوی دیگر، در حالی‌که روند راه‌اندازی، تنظیمات و اجرای بازی‌های تولید شده برای کنسول‌های سونی و مایکروسافت هر روز پیچیده‌تر می‌شدند، نینتندو تصمیم گرفت عناوینی را برای کنسول جدید خود ارایه کند که برای تمام افراد خانواده حتی افراد سال‌خورده نیز مناسب و قابل اجرا باشند.
به این ترتیب، نینتندو به‌جای رقابت در یک بازار بسیار داغ با تعداد کاربران کمتر، تصمیم گرفت حضور خود را به آرامی در گستره بسیار وسیع‌تری از کاربران حفظ کند که جمعیت بسیار بیشتری را تشکیل می‌دادند.
در واقع Nintendo Wii از زمان معرفی خود به یکی از کنسول‌های بازی مورد علاقه کسانی تبدیل شد که دوست داشتند گاهی اوقات با اعضای خانواده به اجرای بازی‌های ویدیویی بپردازند، اما نمی‌خواستند یا نمی‌توانستند با داستان پیچیده و روند دشوار بازی‌های ویدیوی درگیر شوند.
تعداد زیادی از کنسول‌های بازی قدرتمند نمی‌توانند در این بازار به هم‌زیستی با یکدیگر بپردازند. در واقع وضعیت مذکور مانند این است که در یک دوره زمانی فقط دایناسورهای شکارچی و گوشت‌خوار وجود داشته باشند.
تنها نتیجه نهایی چنین شرایطی این است که این دایناسورها به نبرد با یکدیگر پرداخته و تنها انقراض خودشان را سریع‌تر می‌کنند.آخرین کنسول بازی نینتندو قرار بود با نامRevolution عرضه شود. اما نینتندو نام آن را درست پیش از عرضه نهایی به Wii تغییر داد.
این اقدام از سوی بعضی از تحلیل‌گران و برنامه‌نویسان بازی‌های ویدیویی مورد انتقاد قرار گرفت، اما نینتندو اعلام کرد که برای انتخاب نام جدید دلایل کافی داشته است.
Reggie Fils-Aime رییس نینتندو آمریکا با تایید این واکنش نسبت به نام جدید گفت: « Revolution به‌عنوان یک نام برای ما ایده‌آل نیست و در بعضی از مناطق به سختی تلفظ می‌شود.
بنابراین ما به دنبال نامی بودیم که کوتاه، موثر و متمایز بوده و در عین حال به‌سادگی تلفظ شود. باید بپذیریم که Wii تمام این ویژگی‌ها را دارد». در عین حال نینتندو تاکید داشت که تلفظ Wii به عبارت We شباهت دارد که بر هدف طراحی آن یعنی ارایه یک کنسول بازی برای همه تاکید دارد.
در عین حال، همه مردم در سراسر جهان صرف‌نظر از زبان اصلی خود به آسانی می‌توانستند نام Wii را به‌خاطر سپرده و آن را بیان کنند.
از سوی دیگر، دو حرف ii در انتهای نام کنسول به دو انسان شباهت دارد که در کنار یکدیگر ایستاده‌اند و یادآور اجرای بازی‌ها به‌صورت گروهی است. این دو حرف در عین حال به دو بخش کنترلر این کنسول نیز شباهت دارند.
در عین حال، کنسول Wii با ۲,۱ کیلوگرم وزن سبک‌ترین کنسول نسل هفتم نیز محسوب می‌شود.
این کنسول از یک پردازنده Proadway مبتنی بر معماری PowerPC استفاده می‌کند که با فناوری SOI CMOS 90 نانومتری تولید شده و بر اساس اطلاعات منتشر شده با فرکانس کلاک ۷۲۹ مگاهرتز کار می‌کند و به ۲۵۶ کیلوبایت کاشه L2 مجهز است.
بنابراین می‌توان گفت که IBM در حال حاضر نقش اصلی را در پردازنده‌های کنسول‌های بازی موجود در بازار بازی می‌کند.
این پردازنده با استفاده از فناوری ۹۰ نانومتری تولید شده است و با فرکانس کلاک ۲۴۳ مگاهرتز کار می‌کند.
Hollywood در واقع یک بسته‌بندی MCM م (Multi-Chip Module) است که دو die در داخل آن قرار گرفته‌اند. یکی از این دو تراشه که با اسم رمز Napa شناخته می‌شود، وظیفه کنترل توابع I/O، دسترسی به حافظه RAM را بر عهده دارد. بخش اصلی GPU و ۳ مگابایت eDRAM یا embedded DRAM آن نیز در داخل همین تراشه قرار گرفته است.
تراشه دیگر که با اسم رمز Vegas شناخته می‌شود، DSP صوتی و ۲۴ مگابایت ۱T-SRAM داخلی را در خود جای داده است. همان‌طور که می‌بینید هیچ شباهتی بین این GPU و محصولات دسکتاپ ATI (در حال حاضر AMD) وجود ندارد.
Hollywood در عین حال حاوی یک هسته ARM926 است که به‌طور غیررسمی با اسم مستعار Starlet شناخته می‌شود. این ریزپردازنده توکار، بسیاری از توابع I/O مانند کنترل عملکردهای بی‌سیم، USB، درایو دیسک اپتیکال و… را کنترل می‌کند.
این هسته در عین حال نقش کنترلر امنیتی سیستم را بر عهده داشته و توابع رمزگذاری و شناسایی را انجام می‌دهد. برای افزایش سرعت این توابع، AES و SHA-1 به‌طور سخت‌افزاری در Hollywood پیاده‌سازی شده‌اند.
برقراری ارتباط با پردازنده اصلی از طریق یک مکانیزم IPC انجام می‌شود. هنگامی‌که کنسول Wii در حالت انتظار (Standby) است، Starlet انجام توابع WiiConnect24 را بر عهده می‌گیرد.
کنسول در عین حال به ۶۴ مگابایت حافظه GDDR3 SDRAM خارجی نیز برای پردازش‌های گرافیکی خود مجهز است.Wii از ۵۱۲ مگابایت حافظه NAND Flash توکار به‌عنوان حافظه ذخیره‌سازی اصلی خود استفاده می‌کند.
در عین حال، امکان استفاده از کارت‌های حافظه SD و SDHC نیز برای افزایش این حافظه وجود دارد. کنسول نسل هفتم نینتندو به یک درایو DVD استاندارد مجهز شده که با دیسک‌های ۸ سانتی‌متری GameCube نیز سازگار است.
همان‌طور که قبلا نیز اشاره کردیم، Wii با بازی‌ها و اکثر تجهیزات جانبی GameCube کاملا سازگار است. در قسمت پشت کنسول، یک کانکتور برای اتصال آداپتور تغذیه، یک درگاه برای اتصال کابل AV اختصاصی، درگاه اتصال Sensor Bar و دو درگاه USB برای اتصال سایر تجهیزات جانبی در نظر گرفته شده‌اند.
درگاه AV Multi Out این کنسول از ویدیویComposite، ویدیوی Component، S-Video و RGB SCART پشتیبانی می‌کند. بنابراین می‌بینید که هیچ خبری از خروجی HD از طریق کانکتور HDMI نیست.
در واقع کنسول Wii از خروجی ویدیویی HD پشتیبانی نمی‌کند.کنسول Wii به‌صورت پیش‌فرض از اتصالات بی‌سیم Wi-Fi مبتنی بر استانداردهای ۸۰۲٫۱۱b/g پشتیبانی می‌کند.
با این‌حال هیچ درگاه اترنتی روی این کنسول تعبیه نشده و برای دسترسی به این عملکرد شما باید از یک آداپتور USB اختیاری استفاده کنید.
Wii Remote به‌عنوان کنترلر اصلی کنسول Wii شرکت نینتندو در نظر گرفته می‌شود. یکی از ویژگی‌های اصلی Wii Remote که باعث شد کنسول مذکور از سایر رقبای خود متمایز باشد، قابلیت تشخیص حرکت آن است که با بهره‌گیری از فناوری حسگر اپتیکال و شتاب‌سنج، به کاربر امکان می‌دهد از طریق تشخیص حرکات و نشانه‌گیری، با آیتم‌های روی صفحه نمایش به تعامل پرداخته و آن‌ها را تغییر دهند.
ضمیمه دیگری که به همراه این کنترلر و کنسول Wii ارایه می‌شود، Nunchuk نام دارد و Wii Remote را با توابعی مشابه کنترلرهای Gamepad تکمیل می کند.
این ضمیمه با استفاده از یک سیم با طولی در حدود یک متر به Wii Remote متصل می‌شود. البتهNunchuk نیز یک شتاب‌سنج سه محوری را برای تشخیص حرکات به‌کار می‌گیرد اما فاقد بلندگو یا تابع نشانه‌روی است.
پس از مدتی نینتندو از Gyration خواست تا یک کنترلر یک‌دستی با قابلیت تشخیص حرکت را برایش توسعه دهد که به طراحی Gyropod منتهی شد. در نهایت، نینتندو به طراحی چوب‌دستی شکل Wii Remote رسید.
این کنترلر برای ارتباط با کنسول از اتصال بلوتوث استفاده می‌کند و به یک بلندگوی داخلی نیز مجهز شده است.Wii Remote با استفاده از یک شتاب‌سنج ADXL330 توانایی تشخیص شتاب در امتداد سه محور را دارد. این کنترلر در عین حال به یک حسگر نوری PixArt مجهز است که امکان تعیین محلی که Wii Remote به آن نشانه رفته است را فراهم می‌کند.
برخلاف یک تفنگ نوری که نور را از صفحه تلویزیون احساس می‌کند، Wii Remote برای این منظور به ابزار Sensor Bar کنسول متکی است که امکان استفاده یکنواخت بدون در نظر گرفتن نوع یا اندازه تلویزیون را به‌وجود می‌آورد.
Sensor Bar تقریبا بیست سانتی‌متر طول دارد و به ده LED مادون قرمز مجهز است که در دو گروه ۵ تایی در دو انتهای آن قرار گرفته‌اند. دو LED که در دو سر ابزار قرار دارند (اولین LEDها از هر طرف)، کمی به سمت خارج منحرف شده‌اند و دو LED داخلی (LED پنجم در هر ردیف) نیزکمی به سمت داخل منحرف شده است.
سه LED میانی در هر ردیف به‌طور مستقیم تعبیه شده‌اند. Sensor Bar به یک کابل ۵,۳ متری مجهز است و می‌تواند در پایین یا بالای صفحه تلویزیون قرار گیرد، اما باید هم‌مرکز با صفحه نمایش آن باشد.
حسگر تصویری کنترلر، نور تابیده شده از دو انتهای Sensor Bar را به‌صورت دو نقطه درخشان که از یکدیگر فاصله دارند تشخیص داده می‌شود. از سوی دیگر، فاصله مابین دو گروه LEDهای روی Sensor Bar نیز ثابت و از قبل مشخص است.
Wii Remote از این دو مقدار برای محاسبه فاصله خود و Sensor Bar استفاده می‌کند.
منبع:http://www.barsam.ir
ارسال توسط کاربر محترم سایت :hasantaleb
به گزارش پایگاه خبری فناوری اطلاعات برسام و به نقل از ماهنامه شبکه، ما در این مقاله به بررسی کنسول بازی Wii از این شرکت خواهیم پرداخت که با کنترلر حرکتی خود توانست تحول مهمی را در صنعت کنسول‌های بازی ایجاد کرده و سایر رقبا را مجبور سازد که از آن پیروی کنند.
این مطلب یکی از مقالات بخش ویژه نشریه عصر شبکه در شماره ۱۳۱ با عنوان کنسول‌های بازی می‌باشد. جهت دریافت این بخش ویژه به بخش پرونده‌های ویژه سایت مراجعه نمائید.
این کنسول، اولین محصول بازی نینتندو به‌شمار می‌آمد که از دیسک‌های اپتیکال به‌عنوان رسانه ذخیره‌سازی اصلی خود استفاده می‌کرد.
نینتندو برای اضافه کردن قابلیت استفاده از دیسک‌های اپتیکال به کنسول‌های بازی خود با چالش‌های گوناگونی مواجه شد که ماجرای ورود PlayStation به بازار کنسول‌های بازی تنها یکی از آن‌ها بود.
پیش از GameCube، کنسول‌های بازی نینتندو از کارتریج به‌عنوان رسانه اصلی استفاده می‌کردند، اما ضمایمی برای استفاده از دیسک‌های اپتیکال به آن‌ها اضافه شدند.با وجود آن‌که GameCube از دیسک‌های اپتیکال به‌عنوان رسانه اصلی استفاده می‌کرد، اما این پشتیبانی به دیسک‌های miniDVD محدود می‌شدند و به همین دلیل کنسول مذکور نمی‌توانست از DVD ویدیویی یا CD صوتی پشتیبانی کند.
با توجه به این واقعیت که GameCube برای رقابت با کنسول‌های بازی قدرتمندی مثل PlayStation 2 و Xbox عرضه شده بود که از قابلیت‌های رسانه‌ای خوبی برخوردار بودند، همین محدودیت باعث شد که تاحدودی در این بازار عقب بیفتد.
با این‌حال، شرکت مذکور به دلایل مختلفی پایگاه برنامه‌نویسان دو کنسول دیگر را در اختیار نداشت و می‌دانست که از نظر کیفیت و تنوع بازی‌ها نمی‌تواند به رقابت با شرکت‌های سونی و مایکروسافت بپردازد.با این‌حال، تجربه طولانی نینتندو در سرگرم کردن مردم و عرضه بازی‌های ویدیویی باعث شده بود که مخاطبان خود و سلایق آن‌ها را به‌خوبی بشناسد.
با بهره‌گیری از همین امتیاز، نینتندو ابتکاری را در کنسول بازی خود به کار گرفت که توانست موقعیت این شرکت را در بازار حفظ کند. گذشته از ترویج یک فرهنگ جدید در استفاده از کنسول‌های بازی، نینتندو کنسول خود را به همراه کنترلری ارایه کرد که قادر به ردیابی حرکات بازیکن بود.
به این ترتیب نینتندو برای اولین بار در مجموعه کنسول‌های بازی مشهور و عمومی، راه‌حلی را برای مشکل بی‌حرکت بودن بازیکنان در طول اجرای بازی‌های ویدیویی ارایه کرده بود. این موضوع به‌خصوص در مورد کودکانی که در سنین رشد قرار دارند به یک معضل واقعی تبدیل شده بود.
از سوی دیگر، در حالی‌که روند راه‌اندازی، تنظیمات و اجرای بازی‌های تولید شده برای کنسول‌های سونی و مایکروسافت هر روز پیچیده‌تر می‌شدند، نینتندو تصمیم گرفت عناوینی را برای کنسول جدید خود ارایه کند که برای تمام افراد خانواده حتی افراد سال‌خورده نیز مناسب و قابل اجرا باشند.
به این ترتیب، نینتندو به‌جای رقابت در یک بازار بسیار داغ با تعداد کاربران کمتر، تصمیم گرفت حضور خود را به آرامی در گستره بسیار وسیع‌تری از کاربران حفظ کند که جمعیت بسیار بیشتری را تشکیل می‌دادند.
در واقع Nintendo Wii از زمان معرفی خود به یکی از کنسول‌های بازی مورد علاقه کسانی تبدیل شد که دوست داشتند گاهی اوقات با اعضای خانواده به اجرای بازی‌های ویدیویی بپردازند، اما نمی‌خواستند یا نمی‌توانستند با داستان پیچیده و روند دشوار بازی‌های ویدیوی درگیر شوند.
تعداد زیادی از کنسول‌های بازی قدرتمند نمی‌توانند در این بازار به هم‌زیستی با یکدیگر بپردازند. در واقع وضعیت مذکور مانند این است که در یک دوره زمانی فقط دایناسورهای شکارچی و گوشت‌خوار وجود داشته باشند.
تنها نتیجه نهایی چنین شرایطی این است که این دایناسورها به نبرد با یکدیگر پرداخته و تنها انقراض خودشان را سریع‌تر می‌کنند.آخرین کنسول بازی نینتندو قرار بود با نامRevolution عرضه شود. اما نینتندو نام آن را درست پیش از عرضه نهایی به Wii تغییر داد.
این اقدام از سوی بعضی از تحلیل‌گران و برنامه‌نویسان بازی‌های ویدیویی مورد انتقاد قرار گرفت، اما نینتندو اعلام کرد که برای انتخاب نام جدید دلایل کافی داشته است.
Reggie Fils-Aime رییس نینتندو آمریکا با تایید این واکنش نسبت به نام جدید گفت: « Revolution به‌عنوان یک نام برای ما ایده‌آل نیست و در بعضی از مناطق به سختی تلفظ می‌شود.
بنابراین ما به دنبال نامی بودیم که کوتاه، موثر و متمایز بوده و در عین حال به‌سادگی تلفظ شود. باید بپذیریم که Wii تمام این ویژگی‌ها را دارد». در عین حال نینتندو تاکید داشت که تلفظ Wii به عبارت We شباهت دارد که بر هدف طراحی آن یعنی ارایه یک کنسول بازی برای همه تاکید دارد.
در عین حال، همه مردم در سراسر جهان صرف‌نظر از زبان اصلی خود به آسانی می‌توانستند نام Wii را به‌خاطر سپرده و آن را بیان کنند.
از سوی دیگر، دو حرف ii در انتهای نام کنسول به دو انسان شباهت دارد که در کنار یکدیگر ایستاده‌اند و یادآور اجرای بازی‌ها به‌صورت گروهی است. این دو حرف در عین حال به دو بخش کنترلر این کنسول نیز شباهت دارند.
در عین حال، کنسول Wii با ۲,۱ کیلوگرم وزن سبک‌ترین کنسول نسل هفتم نیز محسوب می‌شود.
این کنسول از یک پردازنده Proadway مبتنی بر معماری PowerPC استفاده می‌کند که با فناوری SOI CMOS 90 نانومتری تولید شده و بر اساس اطلاعات منتشر شده با فرکانس کلاک ۷۲۹ مگاهرتز کار می‌کند و به ۲۵۶ کیلوبایت کاشه L2 مجهز است.
بنابراین می‌توان گفت که IBM در حال حاضر نقش اصلی را در پردازنده‌های کنسول‌های بازی موجود در بازار بازی می‌کند.
این پردازنده با استفاده از فناوری ۹۰ نانومتری تولید شده است و با فرکانس کلاک ۲۴۳ مگاهرتز کار می‌کند.
Hollywood در واقع یک بسته‌بندی MCM م (Multi-Chip Module) است که دو die در داخل آن قرار گرفته‌اند. یکی از این دو تراشه که با اسم رمز Napa شناخته می‌شود، وظیفه کنترل توابع I/O، دسترسی به حافظه RAM را بر عهده دارد. بخش اصلی GPU و ۳ مگابایت eDRAM یا embedded DRAM آن نیز در داخل همین تراشه قرار گرفته است.
تراشه دیگر که با اسم رمز Vegas شناخته می‌شود، DSP صوتی و ۲۴ مگابایت ۱T-SRAM داخلی را در خود جای داده است. همان‌طور که می‌بینید هیچ شباهتی بین این GPU و محصولات دسکتاپ ATI (در حال حاضر AMD) وجود ندارد.
Hollywood در عین حال حاوی یک هسته ARM926 است که به‌طور غیررسمی با اسم مستعار Starlet شناخته می‌شود. این ریزپردازنده توکار، بسیاری از توابع I/O مانند کنترل عملکردهای بی‌سیم، USB، درایو دیسک اپتیکال و… را کنترل می‌کند.
این هسته در عین حال نقش کنترلر امنیتی سیستم را بر عهده داشته و توابع رمزگذاری و شناسایی را انجام می‌دهد. برای افزایش سرعت این توابع، AES و SHA-1 به‌طور سخت‌افزاری در Hollywood پیاده‌سازی شده‌اند.
برقراری ارتباط با پردازنده اصلی از طریق یک مکانیزم IPC انجام می‌شود. هنگامی‌که کنسول Wii در حالت انتظار (Standby) است، Starlet انجام توابع WiiConnect24 را بر عهده می‌گیرد.
کنسول در عین حال به ۶۴ مگابایت حافظه GDDR3 SDRAM خارجی نیز برای پردازش‌های گرافیکی خود مجهز است.Wii از ۵۱۲ مگابایت حافظه NAND Flash توکار به‌عنوان حافظه ذخیره‌سازی اصلی خود استفاده می‌کند.
در عین حال، امکان استفاده از کارت‌های حافظه SD و SDHC نیز برای افزایش این حافظه وجود دارد. کنسول نسل هفتم نینتندو به یک درایو DVD استاندارد مجهز شده که با دیسک‌های ۸ سانتی‌متری GameCube نیز سازگار است.
همان‌طور که قبلا نیز اشاره کردیم، Wii با بازی‌ها و اکثر تجهیزات جانبی GameCube کاملا سازگار است. در قسمت پشت کنسول، یک کانکتور برای اتصال آداپتور تغذیه، یک درگاه برای اتصال کابل AV اختصاصی، درگاه اتصال Sensor Bar و دو درگاه USB برای اتصال سایر تجهیزات جانبی در نظر گرفته شده‌اند.
درگاه AV Multi Out این کنسول از ویدیویComposite، ویدیوی Component، S-Video و RGB SCART پشتیبانی می‌کند. بنابراین می‌بینید که هیچ خبری از خروجی HD از طریق کانکتور HDMI نیست.
در واقع کنسول Wii از خروجی ویدیویی HD پشتیبانی نمی‌کند.کنسول Wii به‌صورت پیش‌فرض از اتصالات بی‌سیم Wi-Fi مبتنی بر استانداردهای ۸۰۲٫۱۱b/g پشتیبانی می‌کند.
با این‌حال هیچ درگاه اترنتی روی این کنسول تعبیه نشده و برای دسترسی به این عملکرد شما باید از یک آداپتور USB اختیاری استفاده کنید.
Wii Remote به‌عنوان کنترلر اصلی کنسول Wii شرکت نینتندو در نظر گرفته می‌شود. یکی از ویژگی‌های اصلی Wii Remote که باعث شد کنسول مذکور از سایر رقبای خود متمایز باشد، قابلیت تشخیص حرکت آن است که با بهره‌گیری از فناوری حسگر اپتیکال و شتاب‌سنج، به کاربر امکان می‌دهد از طریق تشخیص حرکات و نشانه‌گیری، با آیتم‌های روی صفحه نمایش به تعامل پرداخته و آن‌ها را تغییر دهند.
ضمیمه دیگری که به همراه این کنترلر و کنسول Wii ارایه می‌شود، Nunchuk نام دارد و Wii Remote را با توابعی مشابه کنترلرهای Gamepad تکمیل می کند.
این ضمیمه با استفاده از یک سیم با طولی در حدود یک متر به Wii Remote متصل می‌شود. البتهNunchuk نیز یک شتاب‌سنج سه محوری را برای تشخیص حرکات به‌کار می‌گیرد اما فاقد بلندگو یا تابع نشانه‌روی است.
پس از مدتی نینتندو از Gyration خواست تا یک کنترلر یک‌دستی با قابلیت تشخیص حرکت را برایش توسعه دهد که به طراحی Gyropod منتهی شد. در نهایت، نینتندو به طراحی چوب‌دستی شکل Wii Remote رسید.
این کنترلر برای ارتباط با کنسول از اتصال بلوتوث استفاده می‌کند و به یک بلندگوی داخلی نیز مجهز شده است.Wii Remote با استفاده از یک شتاب‌سنج ADXL330 توانایی تشخیص شتاب در امتداد سه محور را دارد. این کنترلر در عین حال به یک حسگر نوری PixArt مجهز است که امکان تعیین محلی که Wii Remote به آن نشانه رفته است را فراهم می‌کند.
برخلاف یک تفنگ نوری که نور را از صفحه تلویزیون احساس می‌کند، Wii Remote برای این منظور به ابزار Sensor Bar کنسول متکی است که امکان استفاده یکنواخت بدون در نظر گرفتن نوع یا اندازه تلویزیون را به‌وجود می‌آورد.
Sensor Bar تقریبا بیست سانتی‌متر طول دارد و به ده LED مادون قرمز مجهز است که در دو گروه ۵ تایی در دو انتهای آن قرار گرفته‌اند. دو LED که در دو سر ابزار قرار دارند (اولین LEDها از هر طرف)، کمی به سمت خارج منحرف شده‌اند و دو LED داخلی (LED پنجم در هر ردیف) نیزکمی به سمت داخل منحرف شده است.
سه LED میانی در هر ردیف به‌طور مستقیم تعبیه شده‌اند. Sensor Bar به یک کابل ۵,۳ متری مجهز است و می‌تواند در پایین یا بالای صفحه تلویزیون قرار گیرد، اما باید هم‌مرکز با صفحه نمایش آن باشد.
حسگر تصویری کنترلر، نور تابیده شده از دو انتهای Sensor Bar را به‌صورت دو نقطه درخشان که از یکدیگر فاصله دارند تشخیص داده می‌شود. از سوی دیگر، فاصله مابین دو گروه LEDهای روی Sensor Bar نیز ثابت و از قبل مشخص است.
Wii Remote از این دو مقدار برای محاسبه فاصله خود و Sensor Bar استفاده می‌کند.
منبع:http://www.barsam.ir
ارسال توسط کاربر محترم سایت :hasantaleb
/ج
مقالات مرتبط
تازه های مقالات
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}