ستاره ها الگوي نامناسب کودک شما !

آيا مي خواهيد فرزندان تان را به سينما ببريد ؟ امروزه شما با مشکل گزينش و مشخصاتي روشن براي جلوگيري از غافلگير شدن هاي نامناسب روبه رو هستيد. ولي توجه داشته باشيد قهرمانان اين گونه فيلم ها تمايل دارند خطرات را کوچک شمارند و آنچه براي فرزندان مان ممنوع مي کنيم را به نمايش گذارند. نقطه تاثير تصاوير روي فرزندان ، به اندازه شيوه در امان نگه داشتن آنهاست.
کودکان آنچه مي شنوند يا مي بينند را جذب مي کنند. براي آن که اين تصاوير ، خللي در رشد يا رفتار به وجود نياورد ،برخي دانستني ها در ذيل مي آيد ؛

قهرمان هايي که معمولاً نسنجيده اند
 

از نقطه نظر کارشناسان آموزش ديداري ـ شنيداري ، در ميان 10 برنامه اي که کودکان 4 تا 14 سال مي بينند ، 7 برنامه فيلم ها هستند ، فيلم هايي که همواره مطابق با سن و سال شان نيستند. پژوهشي آمريکايي نشان داده است که در 67 فيلم مردم پسند سالهاي ميان 2003 تا 2007 ، نيمي از صحنه ها بي شرمي را به نمايش مي گذارند ، صحنه هايي که نتايج واقعي شان به ندرت شرح داده مي شود. خواه اين فيلم ها براي کودکان يا همگان باشند ، شخصيت فيلم الگوهاي نامناسبي را به نمايش مي گذارند. کودک در برابر چنين صحنه هايي چگونه واکنشي را نشان مي دهد ؟

کودکان تصاوير را بر مبناي سن شان با شيوه اي متفاوت مي بينند.
 

کودکي ميان 3 تا 6 سال تفاوت تصاوير واقعي و خيالي را تشخيص نمي دهد. او مي تواند با صحنه هاي خشن به منزله رخدادهاي واقعي عجين شود و اين گونه به بلوغ برسد زيرا وي هنوز توانايي بيان احساساتش را ندارد.
کودکان ميان 6 تا 10 سال توانايي تشخيص واقعي و تخيلي را دارند.آنها شروع به ادراک تصاوير مي کنند و به همين خاطر گرايش دارند به اين که در ميان فيلم سخت بگويند. آنها تلاش مي کنند برخي حالت ها را تقليد کنند تا ثابت کنند که معناي فيلم را فهميده اند. در اينجاست که چنين رفتاري مي تواند به خطر تبديل شود مخصوصاً اگر کودک فيلم هاي X ببيند که صحنه هاي بي شرمانه داشته باشد.
کودکان بالاي 10 سال را والدين کمتر مراقبت مي کنند. آنها گرايش به ديدن فيلم هايي دارند که با سن و سال شان انطباقي ندارند و در واقع برخي در مديريت صحنه هاي خشن ناتوانند.

چه تاثيري بر کودکان دارد ؟
 

خطر بزرگ اين است که کودک خود را با شخصيت هاي درون فيلم مقايسه کند. در اين حالت ممکن است کنش هاي قهرمان الگو باشد و کودک نيز مي تواند رفتاري که براي تندرستي اش ،زندگي اش و حتي همکلاسانش خطرناک باشد را بپذيرد. به علاوه ، تصاوير خشن نزد برخي جوانان يادآور اختلالات رفتاري است. اين اختلالات مي توانند به صورت کابوس ها ، نگراني ها و فشارهاي رواني بروز پيدا کند.
در ضمن ، پژوهش ها نشان مي دهند که بيشتر قهرمان ها بدجنس هستند ، ولي در هيبت فرشته اي پذيرفتني نمايش داده مي شوند. بيشتر کودکان با اين نکته عجين مي شوند که خشن بودن در جامعه پذيرفتني است. تاثير تصاوير خشن بر بعضي از کودکان کنترل نشدني است. آنها خطر پيشبرد ترس هاي مزمن را به جان مي خرند ، مانند احساس ناامني !

پيشگيري موثر و پايدار
 

براي پيشگيري و پرهيز از رفتارهاي خطرناک نزد کودکان والدين بايد برخي اصول را پي بگيرند.

1ـ هوشياري شايسته : هر کودکي به صورتي متفاوت تصاوير درک مي کند. زماني که يکي از آنها مي تواند آنچه مي بيند را مديريت کند ، ديگري از آن وحشت دارد و از خودش مي پرسد ، البته بدون آن که به والدينش چيزي بگويد. از اين روست که هميشه بايد مراقب برنامه هاي فرزندان تان باشيد. ارتباط نخست براي فهميدن اين است که آيا وي به تصاوير خشن برخورده است يا نه ؟ سخن گفتن با يک بزرگ تر ، از پرسش ها يا ترس هايش مي تواند اطمينان بخش کودک باشد.
 

2ـ زمان محدود : اين زمان هفتگي بايد اعمال شود تا کودک براي ديدن هر چه مي خواهد آزاد نباشد و درعين حال عادات بهينه اي را به ارمغان شان بياوريم.
3ـ فعاليت هاي ديگر : در فراروي صفحه هاي بزرگ يا کوچک تلويزيوني فراموش نکنيد که فعاليت هاي ديگري نيز براي انجام دادن هست ! انجام فعاليت هاي ورزشي بي ترديد مي تواند بسيار سودمند تر از نگاه کردن به فوتباليست هايي که در تلويزيون هستند ، باشد. موافقيد ؟
منبع: كوچه ما شماره 15.