همه آنچه درباره برف‌پيمايي نمي‌دانيد
همه آنچه درباره برف‌پيمايي نمي‌دانيد
همه آنچه درباره برف‌پيمايي نمي‌دانيد
اين‌جور وقت‌هاست كه عشق برف‌ها و اسكي‌بازهاي حرفهاي و آماتور، بار و بنه را جمع مي‌كنند و مي‌روند سراغ بستني تا يا با چوب اسكي، روي سپيدي يكدست‌شان خط‌بيندازند يا رد پاهايشان را روي برف جا بگذارند و از آن نقطه‌چين‌هاي درشت، روي سپيدي يكدست، ذوق‌زده شوند، اما پيش از آن كه براي برف‌پيمايي يا اسكي برويد يادداشت ما را بخوانيد.
اين يادداشت براي اسكي‌بازهاي حرفهاي نيست. اگر حرفهاي هستيد حرفهاي ما برايتان پيش‌پا افتاده است، اما اگر براي نخستين‌بار به اسكي مي‌رويد يا اصلا قصد اسكي كردن نداريد و فقط مي‌خواهيد در برف قدم بزنيد و با اين حال كم‌روتر از آن هستيد كه درباره‌اش از كسي چيزي بپرسيد، پيش از رفتن توصيه‌هاي ما را مطالعه كنيد. اولين هشدارمان درباره لباس گرم و كفش مناسب پوشيدن براي برف‌پيمايي است به نظر خيلي‌ها هشدار درباره لباس گرم بردن به كوه آنقدر واضح است كه حتي نياز به تكرار هم ندارد، اما همان خيلي‌هايي كه خيال مي‌كنند دقيقا مي‌دانند در كوه بايد چگونه بپوشند، گاهي با توجه به آب و هواي گرم در محيط زندگي‌شان، براي كوه هم لباس‌هاي سبك و نازك مي‌پوشند يا اگر خيلي هنر كنند كاپشن يا جليقه‌اي هم همراه مي‌آورند در حالي كه طبيعت كوه با آب‌و‌هواي محله شما يكسان نيست! كوه قانون خودش را دارد. كوه مثل آدم‌هاي احساساتي است كه ناگهان از كوره درمي‌رود، ناگهان ابري مي‌شود، ناگهان مي‌بارد و بعد باز ناگهان آرام مي‌گيرد، كوه هم مي‌تواند در چشم برهم‌زدني تاريك شود، ابري شود، ببارد و حتي خروارخروار روي سرتان برف بريزد، به همين خاطر است كه اكيدا توصيه مي‌كنيم حتي در روزهايي كه آب و هوا به ظاهر مطبوع و ملايم است، براي كوه رفتن، لباس‌هاي مناسب با خود ببريد و حتما مي‌دانيد كه كوه، براي خوشخواب‌ها نيست و كسي كه براي برف‌پيمايي يا اسكي مي‌رود بايد آفتاب نزده راه بيفتد وغروب نشده برگردد.
حكايت كفش هم جالب است. مي‌دانيد سر شدن پاها يعني چه؟ مي‌دانيد امكان دارد پاهايتان طوري ورم كنند و بي‌حس شوند و يخ بزنند كه ناخن‌هايشان سياه شوند، تاول بزنند و تا هفته‌ها نتوانيد راه برويد، پس اگر كوه مي‌رويد كتاني، كيكرز و كفش روباز نپوشيد چون متفاوت بودن، به درد و ورم يكي دو هفته‌اي پاها نمي‌ارزد. در ضمن آنها كه در كوه عينك آفتابي و ضدآفتاب مي‌زنند فقط به خوش‌تيپي فكر نمي‌كنند، آنها مي‌دانند كه برق برف چشم‌ها را مي‌زند و نور خورشيدي كه روي برف منعكس مي‌شود پوست را مي‌سوزاند. دومين هشدارمان مربوط به گم شدن است. خيال نكنيد دنيا پيشرفت كرده است و آنقدر مدرن شده كه ديگر هيچ‌كس در آن گم نمي‌شود. در كوه‌هاي برف گرفته، هميشه جاهايي هست كه تلفن همراه آنتن نمي‌دهد، جاهايي كه سپيدي برف طوري چشم‌ها را مي‌زند كه نمي‌شود دوردست‌ها را ديد، جاهايي كه ناگهان مثل غريقي وسط اقيانوس گم‌مي‌شويد و تنها. اين اتفاق كم نمي‌افتد، خيلي‌ها در برف گم مي‌شوند و ديگر هيچ‌وقت برنمي‌گردند يا برمي‌گردند و براي هميشه خاطره بد گم‌شدنشان توي دلشان مي‌ماند. به همين دلايل است كه پيشنهاد مي‌كنيم از جمع جدا نشويد و دور خلوت كردن با خودتان را دستكم در كوه خط بكشيد!
البته حتما مي‌دانيد كه پيست اسكي نه جاي سالمندان است، نه جاي بچه‌هاي زير پنج سال و اين دو گروه حتي براي برف‌پيمايي در ارتفاعات هم با مشكل مواجه مي‌شوند تا چه رسد به اسكي. شايع‌ترين مشكلي كه براي برف‌پيماها پيش مي‌‌آيد گرفتگي عضلات و سرمازدگي است و معمولا در پيست‌ها، پزشكاني براي رسيدگي به اين نوع مشكلات هستند، اما بد نيست شما هم پيش از رفتن، چيزهايي درباره اين دو مشكل بدانيد. سومين هشدارمان هم درباره تيوب‌سواري در پيست‌هاي اسكي است. اگر اسكي‌باز آماتور هستيد به هر پيستي كه مراجعه كنيد لوازم اسكي را در ازاي مبلغي نه‌چندان زياد به شما اجاره مي‌دهند. اگر هم براي برف‌پيمايي مي‌رويد پس حكمت سوار شدن روي تيوب و سرسره‌بازي در پيست چيست؟! آن هم در شرايطي كه ممكن است با آن تيوب در حال ليز خوردن روي برف، باعث زمين خوردن اسكي‌بازهاي تازه‌كار شويد يا در مناطقي كه برف كم‌عمق است با صخره‌ها برخورد كنيد و آن‌وقت اگر زنده بمانيد، دستكم شش ـ پنج ماه خودتان را روي تخت بيمارستان زمينگير كنيد.
منبع:جام جم آنلاين
ارسال توسط کاربر محترم سایت : hasantaleb
اين يادداشت براي اسكي‌بازهاي حرفهاي نيست. اگر حرفهاي هستيد حرفهاي ما برايتان پيش‌پا افتاده است، اما اگر براي نخستين‌بار به اسكي مي‌رويد يا اصلا قصد اسكي كردن نداريد و فقط مي‌خواهيد در برف قدم بزنيد و با اين حال كم‌روتر از آن هستيد كه درباره‌اش از كسي چيزي بپرسيد، پيش از رفتن توصيه‌هاي ما را مطالعه كنيد. اولين هشدارمان درباره لباس گرم و كفش مناسب پوشيدن براي برف‌پيمايي است به نظر خيلي‌ها هشدار درباره لباس گرم بردن به كوه آنقدر واضح است كه حتي نياز به تكرار هم ندارد، اما همان خيلي‌هايي كه خيال مي‌كنند دقيقا مي‌دانند در كوه بايد چگونه بپوشند، گاهي با توجه به آب و هواي گرم در محيط زندگي‌شان، براي كوه هم لباس‌هاي سبك و نازك مي‌پوشند يا اگر خيلي هنر كنند كاپشن يا جليقه‌اي هم همراه مي‌آورند در حالي كه طبيعت كوه با آب‌و‌هواي محله شما يكسان نيست! كوه قانون خودش را دارد. كوه مثل آدم‌هاي احساساتي است كه ناگهان از كوره درمي‌رود، ناگهان ابري مي‌شود، ناگهان مي‌بارد و بعد باز ناگهان آرام مي‌گيرد، كوه هم مي‌تواند در چشم برهم‌زدني تاريك شود، ابري شود، ببارد و حتي خروارخروار روي سرتان برف بريزد، به همين خاطر است كه اكيدا توصيه مي‌كنيم حتي در روزهايي كه آب و هوا به ظاهر مطبوع و ملايم است، براي كوه رفتن، لباس‌هاي مناسب با خود ببريد و حتما مي‌دانيد كه كوه، براي خوشخواب‌ها نيست و كسي كه براي برف‌پيمايي يا اسكي مي‌رود بايد آفتاب نزده راه بيفتد وغروب نشده برگردد.
حكايت كفش هم جالب است. مي‌دانيد سر شدن پاها يعني چه؟ مي‌دانيد امكان دارد پاهايتان طوري ورم كنند و بي‌حس شوند و يخ بزنند كه ناخن‌هايشان سياه شوند، تاول بزنند و تا هفته‌ها نتوانيد راه برويد، پس اگر كوه مي‌رويد كتاني، كيكرز و كفش روباز نپوشيد چون متفاوت بودن، به درد و ورم يكي دو هفته‌اي پاها نمي‌ارزد. در ضمن آنها كه در كوه عينك آفتابي و ضدآفتاب مي‌زنند فقط به خوش‌تيپي فكر نمي‌كنند، آنها مي‌دانند كه برق برف چشم‌ها را مي‌زند و نور خورشيدي كه روي برف منعكس مي‌شود پوست را مي‌سوزاند. دومين هشدارمان مربوط به گم شدن است. خيال نكنيد دنيا پيشرفت كرده است و آنقدر مدرن شده كه ديگر هيچ‌كس در آن گم نمي‌شود. در كوه‌هاي برف گرفته، هميشه جاهايي هست كه تلفن همراه آنتن نمي‌دهد، جاهايي كه سپيدي برف طوري چشم‌ها را مي‌زند كه نمي‌شود دوردست‌ها را ديد، جاهايي كه ناگهان مثل غريقي وسط اقيانوس گم‌مي‌شويد و تنها. اين اتفاق كم نمي‌افتد، خيلي‌ها در برف گم مي‌شوند و ديگر هيچ‌وقت برنمي‌گردند يا برمي‌گردند و براي هميشه خاطره بد گم‌شدنشان توي دلشان مي‌ماند. به همين دلايل است كه پيشنهاد مي‌كنيم از جمع جدا نشويد و دور خلوت كردن با خودتان را دستكم در كوه خط بكشيد!
البته حتما مي‌دانيد كه پيست اسكي نه جاي سالمندان است، نه جاي بچه‌هاي زير پنج سال و اين دو گروه حتي براي برف‌پيمايي در ارتفاعات هم با مشكل مواجه مي‌شوند تا چه رسد به اسكي. شايع‌ترين مشكلي كه براي برف‌پيماها پيش مي‌‌آيد گرفتگي عضلات و سرمازدگي است و معمولا در پيست‌ها، پزشكاني براي رسيدگي به اين نوع مشكلات هستند، اما بد نيست شما هم پيش از رفتن، چيزهايي درباره اين دو مشكل بدانيد. سومين هشدارمان هم درباره تيوب‌سواري در پيست‌هاي اسكي است. اگر اسكي‌باز آماتور هستيد به هر پيستي كه مراجعه كنيد لوازم اسكي را در ازاي مبلغي نه‌چندان زياد به شما اجاره مي‌دهند. اگر هم براي برف‌پيمايي مي‌رويد پس حكمت سوار شدن روي تيوب و سرسره‌بازي در پيست چيست؟! آن هم در شرايطي كه ممكن است با آن تيوب در حال ليز خوردن روي برف، باعث زمين خوردن اسكي‌بازهاي تازه‌كار شويد يا در مناطقي كه برف كم‌عمق است با صخره‌ها برخورد كنيد و آن‌وقت اگر زنده بمانيد، دستكم شش ـ پنج ماه خودتان را روي تخت بيمارستان زمينگير كنيد.
منبع:جام جم آنلاين
ارسال توسط کاربر محترم سایت : hasantaleb
/ج
تازه های مقالات
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}