جامعه هنری ، گلوگاه مسئله حجاب

هفدهم دي ماه در کشور ايران،يادآور يکي از حوادث بسيار تلخ فرهنگي بود که بنيان بسياري از ناهنجاري ها و مشکلات فرهنگي و اجتماعي تاريخ ايران شد.هفتاد و شش سال پيش در چنين روزي ميرپنج بي سواد به اشارت اربابان غربي اش حجاب را از سر ناموس شيعه برداشت.
به عقيده نويسندگان و صاحب نظران،مبارزه با حجاب اسلامي زنان مسلمان در كشورهاي اسلامي هيچگاه يك پديده دروني نبوده و منشأ بيروني داشته است. اين پديده، تهاجمي استعماري با هدف مسخ هويت اسلامي مردم، ايجاد انشقاق و جدائي در ميان ملل مسلمان، ترويج فرهنگ غرب، رواج ابتذال در جوامع اسلامي و نهايتاً انهدام اساس استقلال مسلمانان مي‌باشد.
«همفري» كارشناس و جاسوس معروف انگلستان در كشورهاي اسلامي كه از فعالان رواج فرهنگ غربي در ميان ملل مسلمان مي‌باشد، در كتاب خاطرات خود به موارد متعددي از خصوصيات مسلمانان از جمله اعتقاد به مباني اسلامي، حفظ حجاب اسلامي، استحكام كانونهاي خانواده و تبعيت فرزندان از روش پدران و نياكان اشاره كرده و لزوم مبارزه با اين مباني و ارزش ها را مورد تأكيد قرار داده است.
وي كه مأمور اعزامي وزارت مستعمرات انگليس به كشورهاي اسلامي بوده، از بي‌حجابي و برداشتن حجاب زنان و رواج بي‌بند و باري به عنوان يكي از مؤثرترين روش ها در مبارزه با استقلال ملت هاي مسلمان ياد كرده است. توصيه‌هاي «همفري» در بسياري از كشورهاي اسلامي توسط دولت هائي كه به دربار لندن و يا متحدان اروپائيش وابسته بوده‌اند، به اجرا گذارده شده است.
به گزارش اسناد تاريخي، اسماعيل پاشا در مصر كه در 1863 ميلادي بر تخت سلطنت نشست در 1870 به آزادي زنان با مفهوم اروپائي آن در كشورش رسميت داد. در الجزاير نيروهاي اشغالگر فرانسوي براي در هم شكستن انقلاب مردم، از جمله به مبارزه عليه حجاب زنان روي آوردند.
در تركيه، مقابله با حجاب اسلامي از نخستين برنامه‌هاي كمال آتاترك براي اسلام‌ زدائي بود. اين برنامه‌اي بود كه در كنار ساير تصميمات از جمله منسوخ‌كردن دادگاه هاي شرعي، تعطيل مدارس علوم ديني، جايگزين كردن قوانين اروپايي به جاي نظام شريعت، رواج رسم‌الخط لاتين، تغيير تاريخ هجري به ميلادي، اعلام تعطيلي يكشنبه‌ها به جاي جمعه‌ها و ... به اجرا گذارده شد.
در افغانستان نيز امان‌الله خان با تأسيس «انجمن حمايت از نسوان» در 1928، باني مبارزه با حجاب زنان مسلمان آن كشور گرديد. كشف حجاب در ايران كشف حجاب در ايران نيز پديده خودجوش داخلي نبود و محرك‌هاي خارجي داشت. اين پديده ناشي از تأثير فرهنگ و آداب و رسوم غربي تحت عنوان «تجددخواهي» در ميان ايرانيان، به ويژه كساني است كه افكار و زندگي غربي را تجربه كرده‌اند. در اين بين اراده دولتمردان نقش مكمل داشته و در اشاعه آن تأثير بسزايي داشته است.
در عين حال نبايد فراموش کرد، جديت و قساوت پهلوي کودتاگر براي اجبار زنان براي حذف حجاب به حدي بود که موضوع کشف حجاب در ايران به نوعي ديگر رنگ و بوي متفاوتي گرفت و آثار آن پديده بعد از هفتاد و چند سال هنوز جامعه ي اسلامي را آزار مي دهد.
حکومت پهلوي حدود 4 دهه نه تنها رنگ چادر و روسري زنان را به خاک و خون و تحقير و ناچيز شمردن پيوند داد . بلکه در گام هاي بعدي نواميس شيعه را به ابتذال هايي بالاتر و زشت تر از پديده اي مثل بي حجابي رهنمون شد.که کمترين آن قانوني شدن تن فروشي بود. قانوني شدن پديده اي که بعد از گذشت سال ها در 39 ايالت از 40 ايالت آمريکاي ليبرال و سکولار هنوز غير قانوني است.
بي عفتي هايي که بر سر زنان آبرومند ايراني در جشن هاي ننگين تخت جمشيد روا داشته شد ،هنوز رازهاي سر به مهر تاريخ سياه پهلوي ها ست و حکايت از آن دارد که برنامه ي پهلوي در حوزه رفع حجاب و مقابله با آن يک برنامه ي يک جنبه اي نبود.
درباره ي اين که سياهي چادر و عظمت حجاب زنان مسلمان چرا هميشه خار چشم استعمارگران بوده و هست و چرا هنوز هم - عليرغم ادعاي آزادي در غرب – براي رفع حجاب از سر هنرمندان و شخصيت هاي مسلمان در رسانه هاي جاسوسي جشن گرفته مي شود، سخنان بسياري گفته شده است ، و اين که چرا شيطان به مستي بنيان کن نوع بشر با شراب ، زن و غضب هنوز دل بسته و اميدوار است؟ اما هنوز هنر حجاب و عفاف و طريقت نشر آن در جامعه ي اسلامي ، جرياني نيست که بتواند زيبايي هاي اين چنيني اش را به دنيا نشان دهد و اين باعث تاسف براي همه ماست که وديعه ي فرهنگي حجاب در ميان گنجينه هاي فرهنگي ما هم چنان در حجابي از کم مسئوليتي من و ماست .
يکي از سوالاتي که همواره در زمينه کار فرهنگي براي جبران صدمات کشف حجاب مطرح بوده و هست اين است که جامعه هنري به عنوان راهنماي جامعه چقدر توانسته خود را از فرهنگ غرب زده ي شاهي بيرون کشيده است تا بتواند در اين زمينه گام هاي مناسبي بردارد؟
و به عکس انتظاري که هميشه از قشر پيشرويي مانند هنرمندان مي رود،چرا بخش هاي قابل توجهي از جامعه هنري ما، بيش از ساير بخش ها از طاعون شل حجابي و بي حجابي رنج مي برد و پشت صحنه ي مراسم هنري ، محافل هنري و بسياري از بخش هاي مطرح اين حوزه مايه شرم هنر متعهد ايراني و اسلامي است و چرا حجاب براي هنر ايراني يک ارزش عملياتي نيست ،و هنوز شبکه هاي جاسوسي براي کشف حجاب مجدد و از بين بردن حرمت پوشش ديني بيش از ساير قشر - متاسفانه - روي هنرمندان کشور ما حساب باز مي کنند؟
اينها اموري است که بعد از سي سال از پيروزي انقلاب اسلامي بايد بدان دقت بيشتري مبذول داشت. و بايد دانست تا الگوهاي جامعه اين چنين درباره ي رعايت هنجارها بي توجه و کم توجه است و اگر اباحه گري در جامعه ي فرهيخته ي ما امري معمول باشد ،نبايد از جامعه انتظار داشت که به صلاح و سداد آيد و به بيان ديگر:
قشر هنرمند ،گلوگاه اصلاح جامعه و گلوگاه مسئله حجاب در امت اسلامي ما است.
و هنرمند ايراني که به اسلام تعهد دارد بايد بيش از اين ها در مورد حق خود جدي باشد ،حالا که جبهه کفر بر سر ناحق خود اين گونه پافشاري مي کند...
منبع:سازمان بسیج هنرمندان
ارسال توسط کاربر محترم سایت : alirezamalvandi