چگونه زندگي شيريني داشته باشيم؟

1)در زندگي مشترک هم زن و هم مرد دوست دارند که مورد تشويق قرار گيرند. مورد تاييد واقع شدن، مورد محبت و توجه قرار گرفتن از نيازهاي اساسي انسان است. سعي کنيد در روابط زناشويي به نوعي و به طريقي رفتارهاي مطلوب همسرتان را مورد توجه قرار دهيد و تاييد کنيد. همسر شما بايد بفهمد که براي او ارزش قائل هستيد. خاصه آن که تشويق و تاييد و بيان نکات مثبت بايد به طور آشکار و يا در جمع باشد و تذکر نکات منفي و انتقاد بايد به طور محرمانه و در تنهايي صورت گيرد.
2)لازمه ايجاد و حفظ روابط زناشويي سالم اين است که طرفين براي خصوصيات، علاقه مندي ها و نيازمندي هاي يکديگر ارزش قائل شوند، از اين رو سعي کنيد در روابط کلامي، غيرکلامي، عاطفي و احترام ها و تصميم گيري ها به رفتار و افکار و به نيازها و خواسته هاي همسرتان توجه کنيد، حساسيت نشان دهيد و پاسخ مناسب بدهيد (بي تفاوت نباشيد) بنابراين اگر زن يا شوهري گفت: «همسر من به فکر من نيست، من براي او ارزشي ندارم، او سرش به کار خودش مشغول است و ...» اين امر زنگ خطر محسوب مي شود.
3)يادتان باشد که مساله يک طرف و شيوه هاي برخورد با مساله، طرف ديگر است. به جاي انتخاب روش پرخاشگرانه، خشونت آميز و بدبينانه، بهتر است روش مسالمت آميز، صميمانه و خوش بينانه را انتخاب کنيد.
اگر رفتاري براي شما مبهم است، ساده ترين راه اين است که از همسرتان سوال کنيد:
«هدف شما از انجام اين کار چيست؟ منظور شما از اين حرف چيست؟ چرا اين طور رفتار مي کني؟ چه طور شد که اين طور عمل کردي؟ و نظاير آن.

4)در اکثر موارد با وجود اينکه زن و شوهر با زبان واحدي با همديگر سخن مي گويند اما آنچه که يکي مي شنود و آنچه که ديگري مي شنود اغلب متفاوت است و در نتيجه مشکلات ارتباطي را به دنبال مي آورد. بنابراين توصيه مي شود هم زن و هم مرد ديدگاه خود را در مورد مساله يا مشکل مورد نظر به زبان ساده و صادقانه بيان کنند. در اين باره بايد يادآور شد که خشونت را نبايد با خشونت پاسخ گفت، بلکه خشونت را با سکوت بايد پاسخ گفت و بعدا در موقعيت مناسب ديگري درباره مساله موردنظر به بحث و گفت و گو پرداخت.
5)سعي کنيد با نگرش مثبت نسبت به يکديگر وبا مشورت کردن و هماهنگي، امور زندگي خانوادگي، تعليم و تربيت فرزندان، فعاليت هاي اجتماعي، اوقات فراغت و چگونگي صرف آن، ديد و بازديدهاي خانوادگي و نظاير آن را تنظيم و برنامه ريزي کنيد.
منبع:راه کمال شماره 29مجله روانشناسي خانواده