مرگ در خطرناک ترين قله هاي جهان

مرگ در خطرناتک ترين کوه هاي دنيا، آرزويي است که تا به حال جان بسياري از کوهنوردان دنيا را گرفته است
آيا شما هم جز ان دسته از افرادي هستيد که به کوهنوردي و سفر به ارتفاعات علاقمندند؟ پس بايد به خطرات بي شماري که در اين مسير وجود دارد واقف باشيد. سرمازدگي، بهمن، و توفان هاي شديد و مرگ آور، از مهمترين خطراتي است که مسافران بلندترين وخطرناک ترين قلل جهان را تهديد مي کنند. اين شرايط سخت، حتي اگر جان کوهنوردان را هم نگيرد صدماتي به آنها وارد مي کند. که هيچ گاه جبران نخواهد شد. اگر خطرناک ترين کوه هاي جهان را براي صعود برگزيده ايد، کمي بيتشر فکر کنيد.

مرتفع مرگ آفرين
 

آناپورا با ارتفاع (8091)متر در (55)کيلومتري هيماليا واقع شده و شش قله با ارتفاع بيش از (7200)متر دارد. اين کوه دهمين قله مرتفع و اولين کوه خطرناک دنيا است. نام آناپورا در اصل از زبان سانسکريت گرفته شده و به معني الهه محصول است تا به حال (130)نفر موفق شدند به قلل مرتفع آناپورا صعود کنند اما (53)نفر در اين راه جان خود را از دست دادند. به خاطر آمار (40)درصدي کشته شدگان اين کوه، آناپورا در فهرست خطرناک ترين کوه هاي دنيا جا گرفته است. اولين صعود به اين کوه در سوم ژوئن سال (1950)توسط موريس هرزوک و لوئيس لاشنال انجام شد. البته اين صعود خالي از خطر نبود و هر دونفر انگشت هاي دست و پاي خود را بر اثر سرما زدگي از دست دادند. وقتي اين دو نفر در راه بازگشت با سختي هاي زيادي مواجه شدند، دو نفر ديگر از هم تيمي هاي آنها به نام ها لييونل تري و گاستين روبوفا به کمک آنها رفتند که آنها هم دچار حادثه شده و ليونل با سقوط در يک شکاف يخي، سخت ترين شب زندگي خود را سپري کرد. ليونل که از اين سقوط مرگبار که توانسته بود جان سالم به در ببرد در سال (1955)دوباره براي صعود به آناپورا رفت که اين بار در دره سقوط کرد و جان خود را از دست داد. در سال (1970)گروه ديگري از کوه نوردان انگليسي تصميم صعود از راه خطرناک ترين به کوه گرفتند که يکي از اين کوه نوردان به نام ايان کلاف، بر اثر سقوط تتکه هاي يخ کشته شد.

گمشده در کوهستان
 

نانگا پارگات، با داشتن ارتفاع (8126)متري نهمين قله مرتفع دنياست که در قسمت غربي هيماليا واقع شده است. اين کوه به دليل آمار کشته شدگانش، علاوه بر نام گذاري به اسم کوه قاتل در فهرست خطرناک ترين کوه هاي دنيا قرار گرفته است. همچنين توفان هاي يکنواخت و دائمي وبهمن هاي سنگين دلايلي ديگر مبنا بر خطرناک بود اين کوه هاست. برخي نانگا پارگات را کوه عريان مي نامند. هنگام طلوع آفتاب، مهي غليظ قله را مي پوشاند و مردم بومي منطقه در اين باره افسانه اي دارد که مي گويد اين دود غليظ بخاطر اين است که فرشتگان
هنگام هر طلوع، نان مي پزند و معتقدند که اين موضوع براي آنها برکت به همراه مي آورد. در سال (1953)هرمان بوهل شخصي بود که موفق به صعود به اين قله شد، ولي اين صعود به قيمت کشته شدن سي و يک نفر از همراهان او در اثر بهمن و توفان تمام شد. اين کوه به دليل
داشتن شيب کم، براي صعود بسيار راحت به نظر مي رسيد، آنها سفر پرخطر خود را آغاز کردند ولي طوفان هاي شديد باعث شد تا از مسير اصلي خارج شده و راه را گم کنند. تمام گروه هرمان پس از روزهاي سرگرداني، زير خروارها برف مدفون شدند به طوري که حتي اجساد آنها پيدا نشد. تعداد بي شمار مفقودات و کشته شدگان اين کوه، باعث شد تا مردم آن را نفرين شده بدانند. ژان کريستف لافايل، يکي از کوهنوردان مشهور فرانسوي بود که بيشتر قلل صعب العبور دنيا مانندآلپ و هيماليا را توانسته بود فتح کند. در سال (2003)، ژان تصميم گرفت به (14)قله (8000)متري دنيا صعود کتد. او در اين کوهپيمايي به خطرناک ترين کوه هاي دنيا، از جمله نانگا پاربات و دنالي هم سفر کرد ولي با تمام سختي ها توانست جان سالم به در ببرد. او در ادامه سفر به (14)قله مرتفع دنيا در اواخر دسامبر سال (2005)، به يکي از قلل مرتفع در شرق اورست به نام ماکالو رفت، جايي که هرگز از آن باز نگشت.آخرين اخباري که او از طريق بي سيم گزارش کرد در (24)ژانويه بود که او صعود موفقيت آميز خود را به ارتفاع (7600)متري اطلاع داده بود. بعد از گذشت يک هفته ديگر هيچ خبري از ژان به دست نيامد و به همين دليل ،گروه مداد براي پيدا کردن او راهي کوهستان شدند، اما با ديدن چادر خالي او ناگهان اميد همه تبديل به نا اميدي شد. کاتيا همسر ژان گروه امداد را همراهي مي کرد و با گذاشتن دسته گلي در چادر خالي همسرش براي آخرين بار با او وداع کرد. کسي که عاشق کوهستان بود براي هميشه در کوهستان ناپديد شد.هم اکنون نانگا پاربات ، با داشتن (60)کشته ،در کنار کوه آناپورا بيشترين کشته را در ميان قلل خطرناک داراست.

نجات يافتگان
 

کوهستانت سيولا گرانده، با ارتفاع (6643)متري در پرو و در رشته کوه هاي آند واقع شده است. اين کوه بخاطر داشتن تلافات بسيار و توفان هاي شديد و سقوط تکه هاي بزرگ يخ، سومين کوه خطرناک دنيا نام گرفته است. در سال (1985)، جوسيمپسون و سيمون ياتس تصميم گرفتند تا به قله اين کوه پر خطر صعود کنند. آنها از قسمت غربي سيولا گرانده سفر خود را آغاز کردند. در طول سفر پاي سيمپسون شکست که اين اتفاق، ادامه راه را براي او دشوار کرد. بنابراين ياتس تصميم گرفت تا دوست خود را با استفاده از طناب ياري کند. آنها آرام آرام به راه خود ادامه مي دادند که ناگهان سيمپسون پشت يک صخره بزرگ ناپديد شد و جست وجوهاي ياتس براي يافتن او بي نتيجه ماند. ياتس ديگر نمي توانست با طناب جلو برود و وضعيت هوا هم بدتر مي شد. ياتس، براي نجات جان خود ناچار شد طناب را پاره کند و به تنهايي به سمت کمپ بازگردد. سيمپسون، پس از پاره شدن طناب داخل شکاف صخره اي سقوط کرده و به طرز معجره آسايي از مرگ نجات يافته بود. او با پاي شکسته و جراحات شديدي که به خاطر سقوط در اين شکاف ايجاد شده بود به سمت کمپ به راه افتاد تا به هر طريق جان خود را نجات دهد. ياتس تازه به کمپ رسيده بود و دائم با خود فکر مي کرد که دوست و همراهش را در اين سفر از دست داده است. ناگهان از دور سيمپسون را ديد که لنگ لنگان به کمپ نزديک مي شود. ياتس و سيمپسون توانستند از اين سفر خطرناک به سلامت بازگردند.

تراژدي کي (2)
 

کوهستان کي (2)دومين مرتفع دنيا و همچنين يکي از خطرناک ترين کوه هاي دنياست که به نام کوهستان وحشي نيز شناخته مي شود. ارتفاع اين کوه، (8611)متر است و در مرز چين و پاکستان و در منطقه اي به نام کاراکورام قرار دارد. ارتفاع کي (2)با کوه هاي اطرافش (550)متر اختلاف دارد و به همين خاطر از فاصله اي بسيار دور هم قابل مشاهده است. شيب (45)درجه اي مسيرهاي اين کوه و همچنين يخي بودن آن به سمت قله، اصلي ترين عامل خطر آفرين کي(2)است. آمار کشته شدگان اين کوه يک نفر از چهار صعود کننده است.مسير اين کوه در سال (1856)توسط تي جي مونت گومري تقسيم بندي شده و از کي(1)تا کي(7)نامگذاري شد. حرف کي نيز از اول اسم کاراکورام گرفته شده بود.اما بعدها تنها نام کي دو به عنوان بلندترين قله باقي مانده و باقي نام ها تغيير کرده اند. در ژوئن (1986)، گروهي از زنان کوه نورد موفق به صعود شدند تا نام خود را به عنوان اولين زنان صعود کننده به کوه کي(2)در دنيا مطرح کنند. سرپرست اين گروه وندا رتکوويچ کوه نوردي مشهور از لهستان بود. آنها تمام مسير را بدون استفاده از کپسول اکسيژن طي کردند. اما در راه بازگشت دو نفرشان در اثر طوفان کشته شدند چند سال بعد از اين ماجرا، آليسون هرگيريوز يکي از کوهنوردان اين گروه دوباره قصد صعود به قله کي2 را داشت، در راه دچار طوفان شده و براي هميشه مفقود شد. تمامي زناني که به اين کوه قدم گذاشتند، به نحوي کشته يا مفقود مي شدند و به همين دليل اين کوه براي زنان نحس خوانده مي شد و آنها از رفتن به کي(2)منع مي شدند. در اول آگوست (2008)، (11) کوهنورد در کوه کي(2)دومين کوه بلند دنيا -جان خود را از دست دادند. چندماه بود که اين تيم کوهنوري، منتظر جوي مناسب براي صعود بود و بالاخره اين زمان رسيد و آنها راهي قله شدند. بعدازظهر بود کمه موفق شدند (8200)متر را طي کرده و به ارتفاع (4000)متري قله برسند، در همين زمان بوئد که سقوط يک بهمن يخي باعث شد تاوسايل آنها به پايين پرتاب شود.حالا آنها هيچ راهي براي بازگشت نداشتند، زيرا طناب ها و تيشه هايشان پايين افتاده بود. آنها به طناب هايي که در مسير نصب کرده بودند، اميد داشتند که با ريزش بهمن دوم و پراکنده شدن افراد تيم ،تمام اميدهايشان از دست رفت.(11)نفر از کوهنوردان در اين حادثه جان خود را از دست دادند وباقي بدون هيچ ردي ناپديد شدند. ديگر هوا کاملاً تاريک شده بود و اگر کسي زير توده هاي يخ مدفون شده بود، هرگز نمي توانست نجات پيدا کند. دونفر از هم تيمي هاي انها قبل از سقوط بهمن، بر اثر خستگي قادر به ادامه مسير نبوده و هنگام استراحت دچار سرمازدگي شديد شده و جان خود را از دست دادند. با تلاش هاي تيم امداد، سه نفر از کوه نوردان به نام هاي مارکو کارفو نتولا، ويلکو وان رويجن و جرارد مک دونل، تنها کساني بودند که از اين حادثه توانستند جان سالم به در ببرند. اين سه نفر به دليل پرت شدن و دور شدن از مسير بهمن، توانسته بودند نجات پيدا کنند. اين سه نفر که يکديگر را گم کرده بودند، با نااميدي مسير خود را به سمت پايين پيش گرفته بودند. ويل رويجن، پس از بهبودي حالش گفت:«در راه بازگشت با چند کوهنورد مواجه شدند که آنها هم نيازمند کمک بودند. يکي از آنها از کوه معلق بود و دونفر ديگر سعي داشتند تا او را بالا بکشند اما وقتي خواستند به آنها کمک کنند کمک مرا رد کردند. بعد از بهمن، مه غليظي کوهستان را پوشانده بود و به رغم اينکه بينايي ام بر اثر برف شديد بسيار کم شده و چشم هايم را سرما زده بود باز نااميد نشده و به راه خود ادامه دادم.» يکي ديگر از نجات يافتگان مارکو کورفو نتولا، (37)ساله بود که توانسته بود (2000)متر پايين برگردد. او چهار شب را در کوهستان گذراند تا بالاخره امدادگران موفق به نجاتن وي شدند.اوگفت::«آن بالا جهنم بود.وقتي در ارتفاع (8000)متري بودم از شدت سرما به خواب رفتم و وقتي ناگهان بيدار شدم حتي نمي دانستم کجا هستم. وضعيت دستهايم خوب بود، ولي پاهايم بر اثر سرمازدگي سياه و متورم شده بودند. اگر تسليم مي شدم جان خود را از دست مي دادم. پس با تلاش بسيار به راه خود ادامه دادم.» پس از انتقال وي به بيمارستان ،پزشکان وضعيت پاهايش را وخيم اعلام کردند. بر اثر سرما، کفش ها به پايش چسبيده بودند و درآوردن آنها بسيار خطرناک بود. در نهايت اين سرمازدگي باعث از دست دادن انگشت هاي پايش شد. جرارد مک دانل (33)ساله ،آخرين بازمانده اين فاجعه بود که توسط نيروي امداد نجات پيدا کرد. وضعيت او نسبت به دو هم گروهي ديگرش مساعدتر بود.

گنجينه هاي برفي
 

سومين کوه مرتفع دنيا بعد از اورست وکي2،کانچن جونگاست که با ارتفاعي (8586)متري در مرز هند و نپال واقع شده است. نام کانچن جونگا به معني پنج گنجينه برفي است و اين نام به خاطر داشتن پنج قله پوشيده از برف روي آن نهاده شده است. آمار کشته شدگان اين کوه (22)نفر از هر (100)نفر است و همچنين به دليل ريزش بهمن هاي بسيار سنگين، آن هم در بيشتر ماه هاي سال، اين کوه در فهرست خطرناک ترين کوه هاي دنيا قرار گرفته است. در سال (1905)اولين گروه کوهنوردان به رهبري السدر گراولي، توانستند تا ارتفاع (6200)متري بالا بروند اما در اين صعود چهار نفر از اعضاي اين گروه بر اثر سقوط بهمن جان خود را از دست دادند. اولين زناني که براي صعود به قله کانچن جونگا راهي اين کوهستان شدند، ماريا فرانتر وژوزه رزمن بودند که در سال (1991)به اين کوه رفتند ولي پس از چند روز اجساد آنها کمي پايين تر از قله پيدا شد. در سال (1992)وندار تکوويچ قصد صعود به قله را داشت ولي اين صعود ناکام مانده و در آخرينم پناهگاه از دنيا رفت. پيکر او پس از چند روز توسط کارلوس کارسولو- کوهنورد مکزيکي-در چادري که بنا کرده بود، پيدا شد.

هرم قاتل
 

کوهستان ماترهورن با ارتفاع (4477)متر، يکي ديگر از قلل سر به فلک کشيده آلپ به شمار مي رود که به دليل تعداد کشته شدگانش در فهرست خطرناک ترين کوه هاي دنيا قرار گرفته است. اين کوه در مرز سوئيس و ايتاليا قرار دارد يکي از مهم ترين دلايلي که کوهنوردان در اين مسير دچار حادثه مي شوند، آب و هواي غير قابل پيش بيني و متغير آن است که ناگهان از يک روز آفتابي، به روزي توفاني تبديل مي شود. شکل اصلي اين کوه مانند يک هرم است که هر ضلع اين هرم، به سمت يکي از جهات اصلي قرار گرفته است. نام اين کوه از زبان آلماني ، به معني چمنزار در کوه، گرفته شده است و اين، به دليل وجود گونه هاي مختلف و فراوان گياهي آن است. اولين صعود به قله ماترهورن در سال (1865)توسط ادوارد ويمپر و چهار همراه او صورت گرفت. اما هر چهار همراه در راه بازگشت جان خود را از دست دادند. اين کوهستان از سال (1865)تا (1995)بيش از (500)قرباني گرفت. شيب هاي خطرناک اين کوه و همچنين وجود يخچال هاي طبيعي بسيار، باعث بروز بيشتر حوادث در اين کوهستان است. امروزه در مسير صعود به قله، طناب ها و نرده هايي نصب شده است که بر اثر توفان آسيب ديده اند و نمي توان به آنها اطمينان کرد.

مرگ در بام دنيا
 

اولين کوه مرتفع دنيا اورست است. که با ارتفاعي (8850)متري در منطقه هيماليا و در طول مرز نپال و تبپ واقع شده است. اين کوه در بخش نپالي به معني ساگاراماتا به معني بلنداي آسمان و در بخش تبتي چومولونگما به معني مادر زمين ناميده مي شود. تا به حال (2500)نفر موفق شده اند به قله صعود کنند و (160)نفر نيز در اين راه جان خود را از دست دادند. کشته شدگان اين کوه و خطرات بي شمار و بهمن و توفان هاي شديد اورست، دلايلي است که نام اين کوه را در فهرست خطرناک ترين کوه هاي دنيا قرار مي دهد. اولين کساني که موفق به صعود قله شدند، تنزينگ نورگي اهل نپال وادموند هيلاري از زلاندنو بودند که در (29)مي (1953)با موفيقت به اين قله رسيدند. چاونگ نيما يک شرپا (باربران کوهنورد) با (19)بار صعود به اورست دومين رکورددار صعود بود که در يکي از صعودهايش در ارتفاع (7045)متري مفقود شد و حتي جسد اونيز پس از چند روز جست و جو يافت نشد. او که هميشه در گزارشهايش، بالا رفتن از اورست را يکي از بزرگترين لذت بخش هايش عنوان مي کرد، براي هميشه در اين کوهستان باقي ماند.

درياچه ابرها
 

کوهستان واشنگتن با داشتن (1916)متر ارتفاع، بلندترين قله در آمريکاي شمالي است که به دليل داشتن آب و هواي نامساعد، براي صعود بسيار خطرناک است.اين کوهستان در شمال شرقي آمريکا ودر ايالت نيوهمپشاير قرار دارد .اين کوهستان تا به حال جان بيش از (100)نفر را گرفته است. قله واشنگتن به دليل قرار گرفتن در ميان ابرها الز پايين به وضوح ديده نمي شود و به همين دليل نام آن درياچه ابرها گذاشته شده است. تندبادهاي شديد، رگبارهاي يخي و توده هاي بزرگ يخ که در فصل تابستان آب شده و از کوه کنده مي شوند و پايين مي افتند، بزرگ ترين مشکلاتي هستند که صعود به اين قله را دشوار کرده و اين کوه را در شمار خطرناک ترين کوه هاي جهان قرار دارد. اين کوهستان، بسيار سرد به طوري که در بعضبي از شب ها دما به (50)درجه زير صفر مي رسد. سرعت بعضي از توفان هاي شديد اين منطقه (231)کيلومتر در ساعت است و قدرت آن آن قدر زياد است که مي تواند يک انسان را به اين سو و ان سو پرتاب کند. براي بالا رفتن از ديواره هاي يخي اين کوهستان بايد علاوه بر کوهنوردي، صخره نوردي نيز کرد چون تنها راه صعود به قله است. در (17)ژوئن (1933)سيمون جوزف (19)ساله به همراه دو نفر از دوستان خود، تصميم گرفتند براي اسکي به کوهستان واشنگتن بروند. آنها قصد داشتند تنها سه کيلومتر پيش رفته و پس از آن برگردند، به همين خاطر بدون غذا راهي کوهستان شدند. هنوز نيمي از مسير را طي نکرده بودند که توفاني شديد شروع شد که باعث شد راه خود را گم کنند. آنها که زير باران سيل آسا به شدت خيس شده بودند تصميم گرفتند پناهگاهي براي خود پيدا کننتد. جوزف دوستان خود را گم کرد و گرسنه و خسته در حالي که از سرما رمقي نداشت، به دنبال راهي براي بازگشت مي گشت. او چهار روز بدون آب و غذا در کوهستان سرگردان بود و سرانجام در ميانه هاي راه بر اثر سرمازدگي و گرسنگي جان خود را از دست داد. چند روز بعد اجساد دوستان جوزف نيز توسط نيروهاي امداد پيدا شد. از ديگر کساني که در اين کوهستان جان خود را از دست داد سارا نيکلسون (25)ساله بود. سارا علاقه بسيار زيادي به اسکي داشت و به دليل نزديکي خانه کوهستاني آنها به کوه واشنگتن هميشه براي اسکي به اين کوه مي رفت. در (4)ژوئن (1994)سارا مانند هميشه به
کوه رفت. پس از چند ساعت اسکي، او بسيار خسته شده و قصد بازگشت به خانه را داشت که با سقوط توده هاي بزرگ يخ مواجه شد. با اينکه تمام تلاش خود را براي فرار از هجوم يخ ها ناجم داد اما با سقوط يک تخته روي سرش جان خود را از دست داد.

کوهستان لرزان
 

کوهستان دنالي با داشتن (6193)متر ارتفاع، يکي ديگر از خطرناک ترين کوه هاي دنياست که در آلاسکا واقع شده است. دليل اصلي پرخطر بودن اين کوه زمين لرزه هاي شديد و مداومي است که در اين منطقه اتفاق مي افتد. ميزان اکسيژن دراين ارتفاع از سطح دريا، نيمي از اکسيژن طبيعي موجود در هواست در حالي که در اين کوهستان به دليل عرض جغرافيايي، اين ميزان اکسيژن از نيم هم کمتر است. از سال (1932)تا به حال (106)نفر جان خود را در کوهستان دنالي از دست داده اند. يکي از پرحادثه ترين سال ها در تاريخ اين کوهستان، سال (1992)بود که در آن (16)نفر از کوهنوردان جان خود را در راه صعود به قله از دست دادند. در ارتفاع (5242) متري دماي هوا در اين کوهستان به بيش از (20)درجه زير صفر مي رسد. جان ميسلوي (39)ساله و اندروساونسون (36)ساله دو کوهنوردي بودند که توانستند تا اين ارتفاع از کوه دنالي بالا بروند. آنها که همراه خود کپسول اکسيژن نبرده بودند، ديگر نتوانستند به راه خود ادامه دهند و ناگزير به بازگشت شدند. آنها تا ارتفاع (2000)متري پايين آمده بدوند که ناگهان زميت لرزه اي شديد باعث به هم خوردن تعادل آنها و در نهايت سقوطشان به دره شد. جان که هنوز به طناب متصل بود، توانست خود را در جايي محکم نگه داشته و از سقوط دوست خود نيز جلوگيري کند. آنها پس از پنج روز سرگرداني در کوهستان براي يافتن راه بازگشت، بالاخره توانستند به خانه بازگردند، ولي سرما باعث شد تا چند انگشت دست و پايشان را از دست بدهند.

قد بلند ژاپني
 

فقط قله هاي بلند و مرتفع مرگ آور نيستند بلکه کوه هايي مانند فوجي با ارتفاع (3776)متر هم مي توانند مرگ آفرين باشد؛ کوهستان هايي که با درختان پوشيده شده اند.
جنگل واقع در دامنه اين کوهستان به نام آکيگاهارا، شامل درختان سر به فلک کشيده زيادي از جمله سرو، کاج و شمشاد مي شود. کوه فوجي که در (150)کيلومتري توکيو واقع شده، در اصل يک آتفشان غيرفعال است و جنگلي که در دامنه آن قرار دارد، يکي از معدود مکان ها در آن اطراف است که از گدازه ها و مواد مذاب آتشفشان در سال (1707)در امان مانده است.
بسياري از کوهنوردان و جهانگردي که به اين کوه رفتند، هيچ گاه بازنگشتند و به همين دليل ژاپني ها اين کوه را کوهستان مرگ مي نامند. آنها معتقدند که در اطراف کوه فوجي، مناطقي وجود دارند که داراي خاصيت مغناطيسي هستند و همين امر، باعث مي شود تا ردياب نتوانند کساني که در اين منطقه مفقود مي شوند، پيدا کنند.
البته اين امکان نيز وجود دارد که کوهنوردان ناپديد شده، شکار حيوانات وحشي ساکن از قبيل مارها و سگ هاي وحشي، شده باشند.
در (24)جولاي (2009)اجساد دو کوهنورد که يکي از آنها آمريکايي و ديگري ژاپني بود، پيدا شد. جسد جري يو (30)ساله در ارتفاع (1300)متري کوهستان فوجي پيدا شد و چند روز بعد نيز جسد ياماناشي اومانا تقريباً (500)متر پايين تر پيدا شد.
طبق تحقيقاتي که روي اجساد انها انجام شد، مشخص که آنها از گرما زدگي و کمبود اکسيژن جان خود را از دست داده اند. يکي از عوامل خطر آفرين اين کوهستان مسيرهايي با شيب بسيار زياد است که صعود را دشوار مي کنند.
منبع:همشهري سر نخ شماره 82