راه سعادت از ايمان مي گذرد

در اين که همه افراد جامعه خواهان سعادت و خوشبختي و بهروزي در زندگي روزمره خود هستند، شکي نيست، اما آخر خوشبختي چيست و راه وصول به آن کدام است؟ نظريه هاي دانشمندان و بزرگان جهان در مورد خوشبختي، بسيار مختلف مي باشد؛ به طوري که يکي از بزرگان 288 نظريه را در مورد خوشبختي گردآوري کرده است. در يک نتيجه گيري کلي از نظريات صاحب نظران، مي توان به چند نظريه مهم و قابل توجه که معمولاً مورد توجه عامه مردم نيز هستند، اشاره کرد. بعضي از صاحب نظران، راه وصول به سعادت در زندگي را منحصر به جمع آوري ثروت زياد مي دانند. برخي تنها راه سعادت و خوشبختي را رسيدن به جاه و مقام دانسته اند. گروهي ديگر همچون فرويد و طرفدارانش، خوشبختي در دنيا را منحصر به کامجويي و لذت هاي جنسي ذکر کرده اند.
گروهي ديگر تنها راه رسيدن به سعادت را تکامل رفتار انساني و تعالي اخلاق نفساني معرفي کرده اند. دسته اي تحت فشار و رنج قرار دادن و به رياضت و سختي کشيدن جسم انسان را راه صحيح خوشبختي مي دانند و عقيده دارند چنان بايد جسم و بدن را در تنگنا و سختي قرار داد که جسم انسان ضعيف و نحيف شود و روح انسان کامل و بزرگ گردد. مرتاضان هند از اين دسته اند. آنان کارهايي عجيب و مشکلي انجام مي دهند. مثلاً دانه گندمي را ماه ها در کف دست نگه مي دارند تا سبز شود يا با بدن عريان روي ميخ ها مي خوابند، يا ماه ها از خوردن مواد غذايي و نوشيدني خودداري مي کنند.
دانشمندان نظريه هاي بسياري در مورد راه وصول به سعادت در زندگي ارائه کردند و هر کدام براي نظر خود، دلايلي اقامه کردند که به سبب اختصار، از ذکر آنها خودداري مي کنيم. در ميان راه ها و نظريه هاي ياد شده، کدام راه و نظريه براي رسيدن به خوشبختي و نيک نامي، کارساز و تنها راه سعادت است؟ آيا هيچ يک از راه هاي فوق الذکر راه اصلي ورود به وادي سعادت نيست؟ آيا چيزي فراتر از اين امور مادي تنها راه ورود به سعادت و خوشبختي است؟
اما بايد گفت راز خوشبختي تنها در پرتو ايمان الهي است و بس. خداي متعال در قرآن مي فرمايند: « الا بذکر الله تطمئن القلوب» تنها با ياد خدا، قلب ها آرام مي گيرند. افرادي در زندگي خوشبخت هستند که از آرامش نفس و روح حقيقي برخوردار باشند. کساني که به غلط پنداشتند زراندوزي و انباشتن مال موجب رسيدن به سعادت است، سخت در اشتباهند. به تجربه بر همگان معلوم شده که ثروت زياد هيچ گاه مايه سعادت و خوشبختي نيست و چه بسا باعث فلاکت شود. بهره برداري صحيح و قانوني از منافع ثروت و انجام کارهاي عام المنفعه و دستگيري از نيازمندان، از کارهاي نيک و موجب رضاي خداوند است و پاداش معنوي دارد. از اين جهت است که مي فرمايد: « الدنيا مزرعه الاخره » دنيا کشتگاه آخرت است.
در زندگي مشترک نيز کساني موفق هستند که در عين حالي که خود به آرزوهاي معمول و منطقي خود مي رسند و از اين بابت احساس رضايتمندي و خرسندي دارند، سعي نمايند ديگران مثلاً همسر و فرزندان نيز به آرزوهاي خود برسند. در واقع فردي که به خوشبختي واقعي مي رسد بيش از آن که از خوشبختي خود راضي و خشنود باشد از خوشبختي ديگران راضي و خشنود است و سعادت خود را در سعادت ديگران مي بيند.
زن و شوهر سعادتمند و خوشبخت، موفقيت و خوشبختي خود را در تربيت فرزندان خوب و کسب موقعيت ها و سرمايه هاي اجتماعي و مادي مي دانند که نصيب همه اعضاي خانواده مي شود.
منبع: نشريه موفقيت شماره 20