قرائتي صهيونيستي از پيامدهاي فاجعه کاروان کمک هاي انسان دوستانه به غزه(1)

اشاره
 

تبعات منفي حمله وحشيانه رژيم صهيونيستي به کاروان آزادي در دهم خرداد ماه گذشته براي صهيونيست ها و حاميان غربي، آمريکايي و منطقه اي آنها، نگراني هايي ايجاد کرده است که در نوع خود براي اولين بار آن هم از سوي افکار عمومي صورت گرفته است.
ملاحظات و ديد صهيونيستي در برآورد و تحليل اين نگراني در اين مقاله به وضوح حاکي از جايگاه و اهميت خيزش و بيداري جهاني عليه صهيونيست ها مي باشد که جا دارد در نوع و نگرش مبارزه عليه اشغالگران به اين ظرايف توجه و در عمل به کار گرفته شود.
مرکز داده هاي اطلاعاتي- يکي از اتاق هاي فکر تابع سازمان اطلاعات مرکزي آمريکا CIA- در مورد پيامدهاي حادثه کاروان آزادي (حامل کمک هاي انسان دوستانه به غزه) به بررسي اوضاع امنيت داخلي پرداخته است. تحليل گران اين مرکز و برخي از دست اندرکاران امر در دستگاه هاي امنيتي آمريکا به ياري آنها شتافتند تا به فهم زمينه هاي رخداد اين حادثه و تصميم گيري هاي امنيتي آمريکا به ياري آنها شتافتند تا به فهم زمينه هاي رخداد اين حادثه و تصميم گيري هاي امنيتي صحيح در اين مورد و اتخاذ سياست هاي مناسب در قبال آن نايل آيند.

ويژگي هاي بارز حادثه و انعکاس آن
 

سه ويژگي مهم، حادثه «حمله به کاروان آزادي» را از اتفاق هاي مشابه آن متمايز مي کند:
1. اين اتفاق در بعد حجمي، در نوع خود بزرگ ترين است. به گونه اي که تظاهرات خارجي در موارد گذشته فقط به تعداد معدودي از فعالان اين عرصه محدود مي شد، اما اکنون اين فعالان چندين کشتي مسافربري را براي حمل 600 فعال که در اين مورد اعلام همبستگي کرده بودند به کار گرفته اند که اين اقدام نگراني عده زيادي را برانگيخته است.
2. سابقه نداشته که حوادثي از اين دست از مراحل اوليه تجهيز و حرکت مورد توجه رسانه ها قرار بگيرند.
3. مهم ترين مطلبي که در مورد اين پديده به چشم مي خورد آن است که اين کاروان، اقدام خود را از کشورهاي غير عربي آغاز کرده است. اين ترکيه است که سعي مي کند براي خود در منطقه راهي باز کند و از تمامي فرصت ها براي گسترش نفوذ خود بهره ببرد.
صحيح است که سازمان حامي اين کاروان، دولتي نيست اما بدون شک دولت ترکيه تمامي تلاش خود را به کار بسته که از روابط خود استفاده کند تا شايد بتواند محاصره تحميل شده به غزه را بشکند. اين حادثه نيز در راستاي سلسله تلاش هاي موفقيت آميزي قرار مي گيرد که ترکيه براي حل بحران هاي حل نشده منطقه به کار مي گيرد.
اکنون که «اسراييل» به اين اقدام پاسخ گفته است، اين حادثه بر برخي از رويدادها و روابط بين المللي سايه مي افکند:
1. اين حادثه به منزله آزمايش بزرگي براي ترکيه است. آيا ترکيه مي تواند با ديد عميق تري به اين موضوع بنگرد؟ شايد «اسراييل» از آنچه در حال روي دادن است چشم پوشي کند اما اين گزينه در مقابل ترکيه وجود دارد که به دقت نظر در اموري از اين دست بپردازد.
2. اين حادثه مانعي احتمالي بر سر راه نقشه هاي آمريکا در عراق است. در حالي که واشنگتن درصدد کاستن از تعداد نيروهاي خود طي چند ماه آتي در اين کشور است و در مقابل، ترکيه مي کوشد جاي خالي آن را پر کند به مصلحت ايالات متحده نيست که نابساماني شرايط را در منطقه تشديد کند.
3. روابط «اسراييل» و آمريکا در مرحله سردي قرار دارد، به طوري که طي ماه هاي گذشته شاهد بوديم «اسراييل» تلاش کرده است روابط منطقه اي خود را براي بهبود جايگاه داخلي اش که تحت تأثير حزب هاي مختلف قرار داشته تحکيم نمايد. در خارج نيز سياست هاي اين رژيم در مقابل فلسطين و ايران چندان مورد استقبال ايالات متحده قرار نگرفته است. اين گونه تلاش هاي «اسراييل» نتوانسته نظر ايالات متحده را که همچنان اميدوار است در منطقه ثبات نسبي برقرار شود، به دست آورد. بدون شک ثبات، با تجاوز نظامي به غير نظاميان همخواني ندارد. در اين ميان هر قدر «اسراييل» در توجيه اين حادثه دليل بياورد پذيرفته نخواهد بود.
هم اکنون اين حادثه از مسئله اي نظامي به مسئله اي سياسي تبديل شده است. صرف نظر از دلايل و اهداف، شکي نيست که اگر «اسراييل» نيروي نظامي خود را به کار نمي بست اين کاروان غير نظامي به غزه مي رسيد و محاصره آن را مي شکست.
اکنون تمامي چشم ها به آنکارا دوخته شده که هنوز هم به اين حادثه توجه دارد و همچنين به واشنگتن که اين حادثه را غيرمنظره توصيف مي کند.

رويارويي با پاسخ ترکيه
 

در عرصه داخلي: رسانه هاي ترکيه به شکلي جدي به اين موضوع پرداختند. سؤالي که در اين مورد مطرح مي شود اين است که «آيا اگر ترکيه به دقت امور را مورد بررسي قرار مي داد زمام اين موضوع از دستش خارج مي شد؟» اين موضوع از منظر انشقاق سياسي در داخل ترکيه چندان خالي از خطر نيست. بنابراين براي بررسي بهتر اوضاع بايد به پوشش رسانه اي داخل ترکيه که خط حکومت را دنبال نمي کند توجه کرد.
در عرصه ديپلماتيک: در حالي که مي دانيم شرايط به شکل قابل قبولي پيشرفت کرده است منصفانه نيست اگر بگوييم ترکيه دست به اقدام نظامي خواهد زد. براي بررسي تحولات نظامي ترکيه بايد مراقب تحرکات نظامي دريايي اين کشور باشيم.
در عرصه اقتصادي: با وجود اينکه ترکيه نيز همچون ديگر کشورها تحت تأثير بحران اقتصادي جهان قرار گرفته است اما نسبت به اکثر کشورهاي عربي شرايط بهتري دارد؛ از اين رو آنکارا مي تواند از اين حادثه استفاده کند تا به دولتي پيشرو در حمايت از فلسطين بدل گردد. با علم به اينکه رهبران فلسطيني به کمک هاي مالي خارج از فلسطين تکيه دارند وقت آن است که به فهرست اسامي حاميان مالي خارجي نگاهي بيندازيم تا پررنگ شدن نقش ترکيه را در اين زمينه مشاهده کنيم.
در عرصه فلسطين: تاکنون دو جنبش فتح و حماس در مقابل اين حمله واکنشي شبيه به هم داشته و آن را محکوم کرده اند. حتي بيانيه هاي اين دو جنبش با ديگر بيانيه هايي جهان و «اسراييل» به شنيدن آنها عادت کرده اند و تأثيري بر تحولات منطقه اي ندارند تفاوت چنداني نداشته اند.
سؤال مهم در اينجا اين است که «چه کسي از اين مسئله در جهت اهداف خود استفاده خواهد کرد؟» اين احتمال وجود دارد که طرف هاي مختلف خارجي براي متزلزل کردن شرايط داخلي «اسراييل» وارد عمل شوند. نکته قابل توجه آن است که حمايت نظامي از فلسطينيان از سوي ايران انجام مي شود نه ترکيه؛ بنابراين ما بايد منابع خود را در تهران و آنکارا به طور يکسان فعال کنيم تا پاسخ خود را دريافت داريم؛ چرا که پاسخ مورد نظر ما نزد فلسطينيان يافت نمي شود.
منبع: القدس، شماره 139
منبع:کتاب 15 خرداد 24 - 25