آشنایی با فرمت های ذخیره سازی تصویر، برای عکاسان و گرافیست ها(قسمت دوم)

JPEG 2000
 

JPEG 2000 یک فرمت فایل نسبتاً جدید به حساب می آید که توسط Photoshop (و بالاتر)و تعدادی از ویرایش گرهای تصویری دیگر پشتیبانی می شود، ولی عموماً توسط مفیدترین نرم افزارهای کاربردی امروزی (یعنی مرورگر های وب) پشتیبانی نمی گردد. در حال حاضر هیچ یک از دوربین های دیجیتال، فایل های خود را با این فرمت تصویری ایجاد نمی کنید. JPEG2000 از یک الگوی فشرده سازی با نام Wavelet استفاده می کند که کیفیت تصویری بهتری را فراهم می نماید اما هنوز بخشی از اطلاعات تصویری را حذف می کند. فایل های JPEG2000 می تواند دارای پسوندهایی نظیر jpx، jpc و یا jp2 باشند.
JPEG2000 به شما امکان می دهد تا ابتدا تصویری با وضوح پائین تر را بارگذاری نمائید، به این ترتیب می توانید تصمیم بگیرید که آیا مایل به ادامه بارگذاری هستید یا خیر. در حالیکه JPEG متعارف تنها با تصاویر RGB کار می کند، این نسخه جدید با مدل های رنگ، RGB L*a*b Color و CMYK سازگار است. این فرمت همچنین می تواند اطلاعات پروفایل رنگ را به همراه برچسب های اطلاعاتی (نظیر صاحب عکس) را در خود جاسازی نماید. JPEG2000 در عین حال یک حالت فشرده سازی غیر حذفی را ارائه می کند که اندازه فایل را تا حدود 50 درصد کاهش می دهد. حالیکه به هیچ وجه از اطلاعات آن صرف نمی نماید. JPEG2000 دارای یک ویژگی بسیار جذاب با نام ناحیه توجه است که می توانید از آن برای تعیین مهم ترین بخش های یک تصویر استفاده کنید. پس از انجام این کار، الگوریتم فشرده سازی تصویر بر روی سایر قسمت های تصویر متمرکز شده و جزئیات بیشتر را در ناحیه مورد توجه شما حفظ خواهد نمود.

PDF
 

DPF(Portable Document Format)، فرمتی است که ابتدا توسط Adode برای ذخیره سازی فایل های PostScript جهت چاپ بر روی چاپ گرهای PostScript توسعه یافت. مزیت آن در حفظ چیدمان، فونت ها و ظاهر اصلی فایل است.
PDF غالباً با Adobe Reader و یا Plugin های مرورگر برای نمایش اسناد مورد استفاده قرار می گیرد. همه ما چندین دفترچه راهنما، فرم های ثبت نام و یا سایر انواع مستندات را در فرمت PDF بارگذاری کرده ایم. با این حال، شما برای چاپ فایلهای PDF به یک چاپ گر PostScript نیاز نخواهیدداشت.
اخیراً PDF در محیط های بیش از چاپ (Pre-Press) بعنوان شیوه ای جهت آماده سازی اسناد برای چاپ و در دنیای Mac بعنوان جایگزینی برای فرمت PICT، به محبوبیت دست یافته است. از آنجایی که فایل های PDF حاوی دستورالعمل های متنی PostScript هستند، می توانند با استفاده از هر شیوه فشرده سازی غیر حذفی تا سطح بالائی فشرده سازی شود.

PICT
 

PICT یک فرمت فایل است که در سال 1984 توسط Apple Computer بعنوان فرمت بومی گرافیک های مکینتاش توسعه یافت. PICT می تواند شامل هر دو نوع گرافیک های برداری (Vector) و تصاویر بیت مپ باشد. با وجود آنکه PICT اصولاً برای تبادل گرافیک ها در بین نرم افزارهای کاربردی Mac مورد استفاده قرار می گرفت، بسیاری از برنامه های PC نظیر نسخه ویندوز PostScript از آن پشتیبانی می کنند. از زمان ارائه Mac OS x،Apple تصمیم گرفت تا PICT را با PDF جایگزین نماید. فرمت PICT از تصاویر Grayscale و همچنین تصاویر رنگی 24 بیتی پشتیبانی می کند(این فرمت قادر به پشتیبانی تصاویر 32 بیتی نیز می باشد، اما 8 بیت اضافی بصورت یک کانال آلفا برای ذخیره انتخاب ها مورد استفاده قرار خواهد گرفت). PICT از یک الگوی فشرده سازی RLE مورد استفاده قرار خواهد گرفت). PICT از یک الگوی فشرده سازی RLE مشابه با Huffman استفاده می کند.

BMP
 

BMP توسط مایکروسافت بعنوان یک فرمت فایل استاندارد برای کامپیوترهایی که سیستم عامل ویندوز را اجرا می کردند، توسعه یافت. هدف از انجام این کار، تولید تصاویر بیت مپ مستقل از ابزار (DIB) بود که ویندوز بر روی هر نوع ابزاری قادر به نمایش آنها باشد. فایلهای BMP می توانند حاوی عمق رنگ تا 24 بیت باشند.

PNG
 

فرمتPNG(Protable Network Graphics) طراحی شده بود تا جایگزین GIF گردد زیرا حق امتیاز الگوریتم فشرده سازی مورد استفاده در GIF به Unisys تعلق داشت و برنامه نویسانی که از فرمت GIF پشتیبانی می کردند، بصورت تئوری مجبور بودند مبلغی را به این شرکت بپردازند. این حق امتیاز در ژوئن سال 2003 در آمریکا تنها در کشورهای نیاز به پرداخت حق امتیاز دارد که هنوز در آنها منقضی نشده است(بعبارت دیگر، تقریباً هیچ نقطه ای در دنیا).
این موضوع باعث گردید تا PNG به فرمتی تبدیل شد که هیچ گاه به محبوبیت پیش بینی شده برای آن نرسید، حتی در برزخی که قبلا در آن حضور داشت. علیرغم آنکه PNG از برتری هائی که در مقایسه با GIF (و حتی JPEG) برخوردار است، اما بعید به نظر می رسد که به جایگاه ویژه ای دست پیدا کند. PNG از فیلتر های پیش پردازشی (preprocessing) ویژه ای استفاده می کند که بازدهی فشرده سازی غیر حذفی را بهبود می بخشد، خصوصاً در تصاویر 24 بیتی، PNG برخلاف GIF قادر است هر ترکیبی از 256 رنگ را برای شفافیت مشخص نموده، مقادیر گاما را بصورتی تعبیه نماید که بر روی هر دو نوع سیستم های PC و Mac (که از تنظیمات متفاوتی برای گاما استفاده می کنند) قابل نمایش باشند و هر دو فرمت GIF و TIFF را از نظر فشرده سازی پشت سر بگذارد.

PCX
 

PCX یکی از فرمت های گرافیکی اولیه است که Zsoft آن را برای نرم افزار PC Paintbrush خود توسعه داد. این فرمت از رنگ 24 بیتی پشتیبانی نموده و فشرده سازی غیر مناسبی را فراهم می کند اما در حال حاضر تنها بعنوان یک فرمت پشتیبان مورد استفاده قرار می گیرد. عکاسان گاهی اوقات بخاطر آنکه گیرنده با مشاهده فایل های TIFF آنها مشکل دارد، عکس های خود را با فرمت PCX ذخیره می کنند. PCX برخلاف TIFF فاقد یک تنوع گسترده از گزینه ها بوده و به همین دلیل "استانداردتر" است. این فرمت با تنوع گسترده ای نرم افزارها بر روی سکوهای ، PC Mac و Linuxسازگار است.
هیچیک از دوربین های دیجیتال از فرمت PCX استفاده نمی کنند، اما اکثر نرم افزار های ویرایش تصویر از آن پشتیبانی می کنند.

فرمت های مورد استفاده در دوربین های دیجیتال
 

بطور کلی، سه فرمت فایل در دوربین های دیجیتال مورد استفاده قرار می گیرند:JPEG ،TIFF و انواع مختلف RAW. هریک از این فرمت ها دارای مزیای خاص خود می باشد که در این بخش به بررسی آنها خواهیم پرداخت.

JPEG
 

احتمالاً می توان JPEG را بعنوان رایج ترین فرمت مورد استفاده توسط دوربینهای دیجیتال (برای ذخیره سازی عکس هایشان) در نظر گرفت، زیرا این فرمت اختصاصاً برای کاهش اندازه فایل های تصویری از نوع عکس، طراحی شده بود. این فرمت فایل، مصالحه قابل قبولی را در بین کیفیت تصویر و اندازه فایل فراهم نموده و تصاویری را تولید می کند که برای کاربردهای روزمره کاملا مناسب هستند. ممکن است افرادی که با دوربین های دیجیتال Point-and-Shoot کار می کنند، تاکنون از هیچ فرمتی غیر از JPEG استفاده نکرده باشند. حتی ممکن است صاحبان دوربین های dSLR نیز به این نتیجه رسیده باشند که تنظیمات پیش فرض JPEG دوربین آنها، کیفیت کافی را برای استفاده های معمولی فراهم می نماید. در واقع از نقطه نظر Sharpness، به سختی می توان تفاوت میان تصاویرJPEG با بهترین کیفیت و تصاویر ذخیره شده با فرمتهای TIFFیا RAW را تشخیص داد. با اینحال (همانطور که بزودی خواهید دید)، ملاحظات دیگری نیز وجود دارند که در هنگام انتخاب فرمت فایل بایستی در نظر گرفته شوند.
همانطور که احتمالاً می دانید، JPEG به شما اجازه می دهد تا گزینه های مختلفی را در یک دامنه پیوسته از نسبت های کیفیت /فشرده سازی انتخاب نمائید. در ویرایش گرهای تصویری، شما این دامنه را بصورت یک طیف کیفیتی از 0 تا 10 از 0تا 15 مشاهده خواهید کرد. گاهی اوقات، ویرایش گرهای تصویری بسیار ساده صرفاً به شما اجازه می دهند تا انتخاب خود را از میان سه گزینه "کیفیت پائین" ، "کیفیت متوسط" و "کیفیت بالا" انجام دهید. در هر صورت، شما شیوه ای را در اختیار خواهید داشت تا بتوانید برای الگوریتم فشرده سازی مشخص نمائید که چه مقدار از اطلاعات تصویری را نادیده بگیرد.
از سوی دیگر، بسیاری از دوربین های دیجیتال، شما را به تعداد محدودی از تنظیمات کیفیتی با نام هایی نظیر Standard،Fine ، Extre Fine و یا Super Fine محدود می کنند. در این وضعیت، شما نمی توانید تشخیص دهید که هر یک از آنها دقیقاً با کدام تنظیمات کیفیتی JPEG متناظر است. نامهای این تنظیمات کیفیتی، استاندارد نیستند و یک تنظیمات خاص برای یک دوربین الزاماً با همان سطح کیفیت بر روی یک دوربین دیگر متناظر نخواهد بود. برای مثال ، Super Fine می تواند بالاترین تنظیمات حذفی JPEG بر روی یک مدل باشد، در حالی که همین گزینه بر روی دوربین دیگری می تواند بیان گر تنظیمات غیر حذفیTIFF باشد. شما معمولاً چیزی بیش از 3 گزینه فشرده سازی JPEG را در هر یک از دروبین های SLR دیجیتال نخواهید یافت. برای مثال ، بعضی از دوربین های Nikon سه گزینه Fine، Normal و Basic را ارائه می کنند. اگر در مورد کیفیت تصویر خود نگران هستید و می خواهید از فرمت JPEG استفاده کنید، احتمالاً همیشه باید از بهترین تنظیمات JPEG و یا ترکیبی از این تنظیمات و تنظیمات TIFF یا RAW استفاده نمائید. انتخاب شما احتمالاً به مقدار فضای ذخیره سازی که در اختیار دارید، بستگی خواهد داشت. عکاسان با تجربه در مواقعی که به یک کامپیوتر نزدیک دسترسی دارند، معمولاً عکاسی خود را با فرمت RAW انجام می دهند اما زمانیکه با چند گیگابایت کارت حافظه به عکاسی در محل های دور می پردازند، از فرمت JPEG استفاده می کنند تا مطمئن شوند که قادر به ذخیره سازی تمام (یا حداقل اکثر) عکس های مورد نظر خود خواهد بود.
این موضوع در هنگام تهیه عکس های متعدد از صحنه های ورزشی نیز صادق است. در این گونه موارد، یک Burst با 6 یا 8 عکس متوالی کاملاً متداول است. دوربین های موجود در بازار، عکس های با فرمت JPEG را سریع تر از TIFF یا RAW بر روی کارت حافظه شما ذخیره می کنند. این نکته، یکی دیگر از ملاحظاتی است که باید آن را در هنگام عکسبرداری متوالی در نظر داشته باشید. اگر بالاترین سطح کیفیت برای شما حیاتی نیست، از تنظیمات پائین تر کیفیت JPEG دوربین خود استفاده کنید تا بتوانید تصاویر بیشتری را بر روی فضای ذخیره سازی خود بگنجانید.

TIFF
 

TIFF خالص بعنوان یکی از فرمت های فایل تصویری غیر حذفی اولیه، در حال خروج از دنیای دوربین های دیجیتال است. در گذشته، بسیاری از دوربین های Point-and-Shoot سطح بالاتر، فرمت JPEG را به همراه TIIF بعنوان یک گزینه با کیفیت بالاتر، ارائه می کردند. TIFF حتی در میان دوربین های dSLR نیز به فراموشی سپرده می شود. بسیاری از آخرین مدل های این گروه، تنها فرمت های JPEG و RAW (و احتمالاً حالت JPEG+RAW که تصویر را بطور همزمان در هر دو فرمت ذخیره می نماید) ارائه می کنند. تعداد اندکی از دوربین ها هنوز فرمت TIFF را ارائه می کنند، اما تعداد آنها بسیار محدود است.
منطق اصلی برای استفاده از TIFF، قابلیت آن برای تأمین یک گزینه با کیفیت بالا در یک فرمت استاندارد بود، بدون آنکه نیازی به توسعه یک فرمت RAW اختصاصی توسط فروشنده دوربین وجود داشته باشد. امروزه مزایای بیشتر RAW در هنگام دستکاری تصاویر، آن را به یک رقیب مشکل ساز برای TIFF تبدیل نموده است.
TIFF(Tagged-Image file Format)در سال 1987توسط شرکت Aldus(ارائه کننده PageMaker که بعداً به تملک Adobe درآمد) طراحی تصویری شد تا یک فرمت استاندارد برای تبادل فایل های تصویری باشد. TIFF توانست به این جایگاه دست پیدا کند و زمانی (تقریبا) توسط تمام دوربین های دیجیتال پیشرفته بعنوان یک فرمت فایل غیر حذفی پشتیبانی می شد، هر چند که امروزه استفاده از آن تدریجاً رو به کاهش است. با این حال، بخاطر آنکه TIFF از پیکربندی های بسیار مختلفی پشتیبانی می کند، ممکن است متوجه شوید که یک نرم افزار کاربردی نمی تواند یک فایل TIFF ایجاد شده توسط نرم افزار کاربردی دیگری را بخواند. خود نام این فرمت نیز به برچسب ها (Tags) یا توصیف کننده هائی که می توانند در هدر فایل درج شده و انواع داده های داخل تصویر را تشریح نمایند، اشاره دارد.
TIFF می تواند فایل ها را در حالت های سیاه وسفید، Grayscale، 24 بیتی یا 48 بیتی و همچنین تنوع گسترده ای از مدل های رنگ (نظیر RGB، L*a*b و CMYK) ذخیره نماید. اگراز PhotoShop استفاده می کنید، می دانید که TIFF تنوعی از فرمت های فشرده سازی را بکار می گیرد که شامل عدم فشرده سازی، کدگذاری Huffman،LZW و شیوه ای با نام Pack Bits می شوند. اکثر نرم افزارهای کاربردی می توانند فایل های TIFF ذخیره شده در هر یک از این فرمت های فشرده سازی را بخوانند.

RAW
 

RAW یک فرمت فایل استانداردسازی شده به حساب نمی آید، بلکه یک فرمت اختصاصی منحصر به فرد برای هر یک از فروشندگان دوربین های دیجیتال است و به همین دلیل، مستلزم نوشته شدن نرم افزار ویژه ای برای هر دوربین خاص است. هر فرمت RAW، اطلاعات اصلی ضبط شده توسط دوربین را ذخیره می نماید، بنابراین شما می توانید این اطلاعات را بصورت خارجی پردازش نموده و یک تصویر بهینه سازی شده دست پیدا کنید. در ادامه این مقاله، نکات بیشتری را در مورد فرمت RAW خواهید آموخت.

JPEG،TIFF یا RAW
 

نهایتاً کدامیک از این سه فرمت فایل برای استفاده شما بهتر خواهد بود؟ فایل های JPEG کارآمدترین گزینه از نظر اشغال فضای ذخیره سازی به حساب می آیند و می توانند در سطوح مختلفی از کیفیت ذخیره شوند (این سطوح به مقدار فشرده سازی مورد نظر شما بستگی دارند). شما می توانید فایل های کوچکی را با قربانی کردن جزئیات بدست آورید و یا با حفظ بخش عمده ای از اطلاعات تصویر اصلی خود فایل های بزرگتری را تولید کنید.
بعضی از دوربین ها توانائی ذخیره سازی تصاویر در فرمت TIFF را نیز دارند که گرچه از قابلیت فشرده سازی برخوردار است، اما به هیچوجه اطلاعات فایل تصویری نهائی را حذف نمی کند.

ژرفای رنگ	فشرده سازی	افت داده ها هنگام ذخیره سازی	وب	فرمت
متغیر	Lossless	خیر	خیر	TIFF
متغیر	Lossless	خیر	بله	PNG
24	-Lossy-	بله	بله	JPG
-8-	Lossless	خیر	بله	GIF

با این حال، هر دو نوع فایل های JPEG و TIFF پیش از آنکه ایجاد شوند توسط دوربین پردازش شده اند. تنطیماتی که در دوربین خود انتخاب کرده اید(نظیر White Balance Color Sharpening و...) همگی بر روی تصویر شما اعمال خواهند شد. شما می توانید بعداً اصلاحاتی را در یک نرم افزار ویرایش گر تصویری نظیر Photoshop بر روی تصویر خود اعمال نمائید، اما همیشه در حال کار با تصویری هستید که قبلاً (و گاهی اوقات شدیداً) پردازش شده است.
این امکان نیز وجور دارد که اطلاعات ضبط شده در لحظه نوردهی را در یک فرمت بومی و اختصاصی طراحی شده توسط تولید کننده دوربین خود، ذخیره نمائید. این فرمت ها در بین دوربین های مختلف، متفاوت هستند اما (برای راحتی) همگی تحت عنوان Camera RAW و یاصرفاً RAW نامیده می شوند . شما می توانید نام RAW را بعنوان یک معرفی عمومی در نظر بگیرید، نه یک فرمت فایل بخصوص.
یک فایل RAW می تواند به نگاتیو یک دوربین دیجیتال نیز شباهت داشته باشد . این فایل حاوی تمام اطلاعات ضبط شده توسط دوربین است که در کانال های 12،14 یا 16 بیتی (بسته به دوربین شما) بدون فشرده سازی، بدون Sharpening و بدون استفاده از هر گونه فیلتر یا پردازش خاصی، ذخیره می گردد. یک فایل raw اساساً دسترسی به همان اطلاعاتی که دوربین برای تولید یک فایل TIFF یا JPEG 24 بیتی از آنها استفاده می کند را در اختیار شما قرار می دهد.
شما می توانید فایل RAW خود را در یک نرم افزار ویرایشگر و یا نمایش دهند تصویر بارگذاری نموده و سپس همان تغییراتی که در گزینه های عکسبرداری دوربین خود انتخاب کرده بودید را بر روی آن اعمال نمائید.
از آنجائیکه دوربین مورد استفاده ما هر دو فرمت JPEG و RAW تصویر را بطور همزمان ذخیره کرده است. ما نه تنها قادر به تصحیح کنتراست تصویر هستیم، بلکه می توانیم White Balance آن را تنظیم نموده و اشباع رنگی آن را نیز تقویت کنیم. بدیهی است که با تصویر RAW، آزادی عمل بیشتری را در اختیار شما قرار می دهد.
بعضی از فرمت های RAW (نظیر انواعی که توسط Nikon و Canon برای دوربین های سطح بالا توسعه یافته اند) عملاً فایل های TIFF هستند که بعضی ضمائم اختصاصی به آنها اضافه شده است. متاسفانه این بدان معنی نیست که اگر یک نرم افزار کاربردی که می تواند فایل های TIFF استاندارد را بخواند، قادر به تفسیر آنها نیز خواهد بود.
معمولاً برای تفسیر فایل های RAW به نرم افزار ویژه ای نیاز خواهید داشت. اگر خوش شانس باشید، فروشنده دوربین شما یک نرم افزار کاربردی قدرتمند ویژه پردازش RAW را در اختیار تان قرار می دهد که استفاده از آن نیز آسان است. برای مثال، Nikon View یکی از نرم افزاری است که Nikon برای خواندن و دستکاری فایل های NEF خود ارائه می کند.Canon نیز یک نرم افزار Viewer مخصوص را برای دوربین های خود ارائه می نماید.
اگر به اندازه کافی خوش شانس نباشید، یک یوتیلیتی ضعیف تر را دریافت خواهید کرد که باید مبلغ اضافه ای را برای ضمائم تقویت کننده آن بپردازید و یا اصولاً هیچ ضمیمه ای برای آن وجود ندارد. Photoshop در حال حاضر شامل یک Plugin برای کار با فایل های Camera RAW است (که قبلاً یک گزینه با هزینه اضافی برای Photoshop 7 به حساب می آمد )که عملکرد خوبی دارد.
این Plugin تنها برای کار با عکس های دوربین های دیجیتال خاصی قابل استفاده خواهد بود که Adobeآنها را برای تأمین پشتیبانی خود انتخاب کرده است. فهرست این دوربین ها نسبتاً طولانی است و بسیاری از مدل های مشهور از Nikon، Canon و Minolta در آن قرار دارند. شرکت های طرف ثالث نیز انواع RAW decoder را برای مدل های خاص دوربین های دیجیتال ارائه می کنند که در میان آنها می توان به YarcPlus و BreezeBrowser و Bibble Pro برای Nikon، Canon، Olympus، Pentex،Minolta، Fuji،Kodak و سایر دوربین های dSLR اشاره کرد.
یکی از یوتیلیتی های عالی و رایگان ویندوز با نام Irfan View نیز قادر است بسیاری از فایل های RAW نظیر فرمت crw . شرکت Canon را اداره نماید.
همانطور که قبلاً نیز اشاره کردیم، همه ما گاهی اوقات در مورادی که ممکن است با کمبود فضای ذخیره سازی بر روی کارت های حافظه خود مواجه شده و یا در هنگام گرفتن عکس های آزمایشی که از اهمیت چندانی برخوردار نیستند، از فرمت JPEG استفاده می کنیم. برای اکثر عکاسان dSLR ، استفاده از فرمت JPEG بصورت انحصاری می تواند یک صرفه جوئی کاذب باشد. شما هیچ گاه نمی دانید که چه زمانی یک تصویر "بی اهمیت" به یک عکس مهم تبدیل می شود که آرزو می کنید می توانستید آن را در قالب RAW دستکاری نمائید.
JPEG می تواند به اندازه کافی خوب باشد، اما اگر از یک SLR دیجیتال استفاده می کنید، احتمالاً در اکثر موارد نمی خواهید با " به اندازه کافی خوب" سر وکار داشته باشید.
به همین دلیل، بسیاری از عکاسان دیجیتال تصاویر خود را در فرمت RAW و یا گاهی اوقات بصورت RAW+BASIC (یک کپی ثانویه از عکس در فرمت JPEG) ذخیره می کنند. در اینجا به چند نکته در مورد جریان کاری شما با فایل های RAW اشاره می کنیم:
بسیاری از مدل های جدیدتری دوربین های dSLR، فایل های RAW را در هنگام عکسبرداری در حالت Burst بر روی رسانه دیجیتال ذخیره نمی کنند، بنابراین شما می توانید از صحنه های ورزشی و یا پر حرکت در فرمت RAW عکسبرداری نمائید، بدون آنکه نگران افت سرعت دوربین خود باشید.
بعضی از دوربین ها حتی می توانند یک جفت از فایل های RAW و JPEG را با سرعت کافی برای همراهی حالت Burst ذخیره نمایند. همه این موارد به اندازه بافر دوربین dSLR شما و توانائی Multitask آن بستگی دارند (ضبط تصاویر و در عین حال، ذخیره سازی تصویر قبلی بر روی کارت حافظه).
از آنجایی که فایل های RAW چندین برابر بزرگتر هستند، برای انتقال از دوربین یا کارت حافظه شما به کامپیوترتان به زمان بیشتری نیاز خواهند داشت. اگر عجله دارید، انتظار بیشتر می تواند برای شما عذاب آور باشد. بنابراین، می توانید از شیوه های سریع تر انتقال فایل ها نظیر ابزارهای Card Reader که با USB 2.0 سازگار هستند، استفاده کنید.
همیشه یک کپی از فایل های RAW اصلی خود را بر روی CD و یا DVD بایگانی نمائید. بدیهی است DVD یک انتخاب بهینه به حساب می آید زیرا یک CD تنها قادر به ذخیره سازی نزدیک به 100 تصویر RAW است. به این ترتیب، شما همیشه نگاتیو های دیجیتال خود را در اختیار داشته و می توانید عکس های خود را برای کاربردهای مختلف با تنظیمات متفاوتی پردازش و آماده نمائید.
منبع: بزرگراه رايانه - شماره 138.