شبکه هاي LAN بي سيم: سازمان هاي هدايت گر و استانداردها

شبکه هاي LAN بي سيم، امروزه ارتباطات کامپيوتري را به سطح جديدي ارتقاء داده اند. اين فناوري ارتباطي، ترکيبي از دو فناوري شبکه هاي محلي کامپيوتري (LAN) و مخابرات راديويي (RF) است. با ترکيب اين دو فناوري، کاربران کامپيوتر، به دنيايي قدم نهاده اند که در گذشته شايد تصور آن نيز سخت مي نمود.
در اين مقاله مقدماتي، به روش هاي گوناگونِ طراحي و توسعه ي شبکه هاي بي سيم، سازمان هاي هدايت گر اين صنعت پر شتاب، و در نهايت استانداردهاي حاکم بر اين صنعت مي پردازيم.

سناريوهاي متداول در توسعه ي WLAN
 

افزايش سطح دسترس پذيري، ضمن کاهش هزينه ها در شبکه هاي بي سيم، اين فناوري را به عنوان يک راه حل حياتي براي بسياري از مدل هاي تجاري مثل دفاتر کار کوچک، دفاتر خانگي و کاربردهاي شخصي مطرح نموده است.
برخي از کاربردهاي متداول شبکه هاي LAN بي سيم عبارتند از:
• دفاتر کار کوچک/ شبکه ي خانگي (SOHO)
• دسترسي به داده هاي شرکتي در مقياس بزرگ (Enterprise) و تحرک پذيري کاربر نهايي
• گسترش شبکه به مکان هاي دور
• دفاتر کار سيّار (mobile office)
• Hotspotهاي عمومي بي سيم
• کلاس هاي درس
• محيط هاي بيمارستاني
• ISPها
• شبکه هاي حمل و نقل
• اتصال داده اي ساختمان ها به يکديگر
هرکدام از اين حوزه ها، اکنون آنقدر براي کاربران و خوانندگان محترم ملموس هستند که نيازي به توضيح بيشتر در مورد آن ها وجود ندارد. اين فهرست مختصر، صرفاً به لحاظ رعايت مقدمه سازي براي ورود به مبحث شبکه هاي WLAN آورده شده است.

سازمان هاي حاکم بر حوزه ي رگولاتوري فرکانس راديويي
 

شبکه هاي بي سيم از فرکانس راديويي (RF) براي ارتباطات استفاده مي کنند. به منظور تضمين استفاده ي صحيح از باندهاي فرکانسي اختصاص يافته، طيف RF نياز به يک سازمان تنظيم مقررات دارد. بخش مخابرات راديويي اتحاديه ي بين المللي مخابرات (ITU-R)، مسئول مديريت جهاني طيف RF (علاوه بر مدارات ماهواره اي) مي باشد.

سازمانهاي هدايت گر در صنعت WLAN
 

سه نوع سازمان اصلي وجود دارد که نقشي کليدي و هدايت گر در صنعت بي سيم بازي مي کنند. اين مقوله ها شامل تنظيم (regulation)، استانداردسازي، و تست قابليت سازگاري محصولات با يکديگر مي باشند. کميسيون ارتباطات فدرال (FCC)، انستيتو استانداردهاي مخابرات اروپا (ETSI) و سازمان تنظيم مقررات راديويي در ايران، مثال هايي از سازمان هاي رگولاتوري هستند. انستيتوي مهندسان برق و الکترونيک (IEEE)، مثالي از يک سازمان توسعه ي استاندارد بوده و Wi-Fi Alliance، يک کارگروه صدور گواهي و تست سازگاري محصول با فناوري بي سيم مي باشد.
فهم کاري که هريک از اين سازمان ها انجام مي دهند، مهم است. اما شايد مهم تر از آن فهم چگونگي همکاري اين سازمان ها با يکديگر باشد. بعنوان مثال ارتباط کاري بين FCC و IEEE يا رابطه ي بين Wi-Fi Alliance و IEEE چيست؟ FCC، مرزها و محدوده ها را مشخص مي کند که در داخل آن مرزها، IEEE استانداردهايي را ممکن است، تعريف نمايد.
Wi-Fi Alliance، تجهيزات بي سيم را از جنبه ي سازگاري با يکديگر، تست و تائيد مي نمايد.
اين سه سازمان، سرويس هاي تنظيم مقررات، تهيه ي استاندارد و قابليت سازگاري را براي فناوري هاي WLAN در داخل خاک آمريکا ارائه مي دهند. مزيت هاي ارائه شده به کاربر واضح است. هنگامي که آيين نامه هاي تنظيم مقررات مثل محدوديت هاي توان خروجي موجود باشند، امکان ايجاد شبکه هاي بي سيم با تداخل کمتر با شبکه هاي پيراموني وجود خواهد داشت. وقتي استانداردهاي لازم مثل استاندارد IEEE 802.11 وجود دارند، خريد تجهيزات سازگار از سازندگان مختلف، آسان تر خواهد بود. هنگاميکه گواهينامه هاي معتبر کارکردپذيري موجود باشد، مصرف کنندگان مي توانند محصولاتي قابل اطمينان که بخوبي با يکديگر کار خواهند نمود، را تهيه نمايند.
در دنياي ايده آل، همه ي اين مزايا بطور دقيق و کامل، در اختيار ما به عنوان مصرف کنندگان اين فناوري خواهند بود. اما در دنياي واقعي، تداخل کاهش مي يابد، اما حذف نمي شود؛ سخت افزارها قابليت سازگاري دارند، اما لزوماً سازگاري کامل ندارند. زمان تست کاهش مي يابد، اما کاملاً حذف نمي شود. اگر شما يک شبکه ي بي سيم را در محيط اداري نصب مي کنيد (که فضا را با ساير بخش هاي اداري به اشتراک مي گذارد) حتي با توان خروجي پايين، شما هنوز ممکن است با تداخل مواجه باشيد.
اگر شما با دستگاه هايي از سازندگان مختلف مواجه باشيد، ممکن است با مشکلات سازگارپذيري فراتر از استانداردي که دستگاه مبتني بر آن است، مواجه شويد. اگر شما داراي سخت افزار مورد تاييد Wi-Fi Alliance باشيد، هنوز نياز به تست داريد.

بدنه هاي حاکم بر حوزه ي رگولاتوري
 

يک حوزه ي رگولاتوري مي تواند به عنوان يک محيط تحت نظارت تعريف شود که توسط يک مجموعه از قوانين يا خط مشي ها کنترل مي شوند. در اغلب کشورها، دولت ها مسئوليت مديريت ارتباطات را به يک سازمان خاص دولتي واگذار مي کنند. در آمريکا، اين سازمان، FCC است. در انگلستان، اين سازمان، "اداره ي ارتباطات" يا OfCom مي باشد. در ايران، اين مسئوليت به عهده ي سازمان تنظيم مقررات راديويي است.

FCC
 

هيئت رگولاتوري که طيف RF را در کشور آمريکا مديريت مي کند، کميسيون ارتباطات فدرال يا FCC نام دارد. کميسيون ارتباطات فدرال (FCC)، در سال 1934 شکل گرفت و مسئول تنظيم مقررات طيف فرکانس راديويي نيازمند به اخذ مجوز (licensed) و بدون نياز به مجوز (unlicensed) مي باشد. شبکه هاي بي سيم IEEE 802.11 مي توانند از طيف راديويي نيازمند به مجوز يا بدون نياز به مجوز براي ارتباطات استفاده نمايند. يک مزيت استفاده از طيف راديويي بدون نياز مجوز، رايگان بودن آن براي کاربر نهايي است. IEEE از دو باند از سه باند راديويي بدون نياز به مجوز ارائه شده توسط FCC استفاده مي نمايد:
باند 2.4GHz صنعتي، علمي، پزشکي (ISM)
باند 5GHz معروف به UNII
براي آشنايي بيشتر با کميسيون ارتباطات فدرال، به سايت www.fcc.gov مراجعه فرماييد.
جدول ذيل، محدوديت هاي توان ارسال تنظيم شده توسط FCC را براي باند UNII ارائه مي نمايد.

باند فرکانسی	حداکثر توان خروجی	محدوده ی کاربری
UII 5/15-5/25 GHz	40 mW	محدود به محیط های داخلی
UII 5/25-5/35 GHz	200 mW	محیط های مسقّف / غیرمسقّف
UII 5/470-5/725 GHz	200 mW	محیط های مسقّف / غیرمسقّف
UII 5/725-5/825 GHz	200 mW	توان خروجی بالاتر برای محیط های آزاد

ITU-R
 

بخش مخابرات راديويي اتحاديه ي بين المللي مخابرات (ITU-R)، بخشي از اتحاديه ي بين المللي مخابرات (ITU) است. اين اتحاديه که پس از يک سري تغيير و تحول، در پانزدهم اکتبر سال 1947، به شکل امروزي خود درآمد، اهداف ذيل را دنبال مي نمايد.
• حفظ و گسترش همکاري هاي بين المللي بين همه ي کشورهاي عضو براي بهبود و استفاده معقول از همه ي انواع فناوري هاي مخابراتي
• ترويج و ارتقاء همکاري اعضا و سازمان ها در فعاليت هاي اتحاديه براي توسعه ي مخابرات
• ارائه ي کمک هاي فني به کشورهاي در حال توسعه در حوزه ي مخابرات و کمک به تامين مواد اوليه، نيروي انساني و منابع مالي مورد نياز براي بهبود دسترسي به سرويس هاي ارتباطي در کشورهاي در حال توسعه
ITU-R به طور خاص، يک بانک اطلاعاتي از فرکانس هاي تخصيص يافته ي جهاني را نگهداري نموده و به مديريت هماهنگ طيف الکترومغناطيسي از طريق پنج ناحيه ي مديريتي کمک مي نمايد. اين پنج ناحيه عبارتند از:
• ناحيه ي A: آمريکا
• ناحيه ي B: اروپاي غربي
• ناحيه ي C: اروپاي شرقي
• ناحيه ي D: آفريقا
• ناحيه ي E: آسيا و استراليا
هر ناحيه داراي يک يا چند گروه تنظيم مقررات منطقه اي يا محلي، مثل FCC در ناحيه ي A (در آمريکا) يا ACMA در ناحيه ي E براي استراليا است.

IEEE
 

انستيتوي مهندسان برق و الکترونيک (IEEE)، ماموريت خود را به عنوان يک انجمن حرفه اي راهبر در سطح جهاني براي توسعه ي فناوري تعريف مي نمايد. بدين معنا که آنها استانداردها و راهنماي فني را براي حوزه اي بسيار فراتر از صنعت بي سيم ارائه مي کنند. در اين مقاله تمرکز ما روي حوزه ي بي سيم فعاليت هاي IEEE است.
IEEE در سراسر جهان بيش از 350000 عضو دارد. ساختار تشکيلاتي IEEE، هدف اين سازمان را در حوزه ي علمي و آموزشي، پيشبرد حوزه هاي تئوري و کاربردي مهندسي الکترونيک، برق، مخابرات و کامپيوتر تعريف مي نمايد. اين ماموريت به اين صورت تعريف مي گردد: "فرايند مهندسي خلق، توسعه، يکپارچه سازي، به اشتراک گذاري و بکارگيري دانش حوزه ي الکترونيک و علم و فناوري اطلاعات، براي بهره مند ساختن نوع انسان و حرَف مختلف".
در نهايت، IEEE تاکنون استانداردهاي زيادي را در شاخه هاي گوناگون مهندسي الکترونيک و مخابرات ايجاد نموده است. در حوزه ي شبکه هاي کامپيوتري، IEEE استاندارد 802 و بطور خاص در حوزه ي بي سيم، اين انجمن استاندارد IEEE 802.11 را ارائه نموده است.

باندهای بدون نیاز به مجوز مورد استفاده توسط IEEE 802/11
باند بدون مجوز	عرض باند کل	طیف فرکانسی
ISM	100 MHz	2500-2400 MHz
U-NII	100 MHz	5/25-5/15 GHz
U-NII	100 MHz	5/25-5/25 GHz
U-NII	225 MHz	5/470-5/725 GHz
U-NII	100 MHz	5/725-5/8255 GHz

چشم انداز استاندارد هاي IEEE WLAN
 

پروژه هاي IEEE، همانند پروژه ي IEEE 802، به چندين کارگروه منشعب مي گردد. استاندارد هاي اترنت، متعلق به کارگروه IEEE 802.3 هستند و استاندارد WLAN به کارگروه IEEE 802.11 واگذار شده است. کارگروه IEEE 802.11، يازدهمين کارگروه تحت مديريت پروژه ي IEEE 802 مي باشد.
ساير کارگروه هاي فعال در صنعت بي سيم، شامل IEEE 802.16 (حوزه ي WiMAX) و IEEE 802.20 که روي دسترسي بي سيم باند پهن موبايل فعاليت مي کنند، مي باشند.
جالب است بدانيد که اکثر کارگروه هاي ايجاد شده بعد از IEEE 802.11، در حوزه ي بي سيم هستند و اين مبيّن اين حقيقت غير قابل انکار است که آينده، متعلق به بي سيم است. استاندارد اصلي IEEE 802.11 در سال 1997 به تصويب رسيد و در سندي با عنوان IEEE 802.11-1999 منتشر گرديد.
اين استاندارد در سال 1999 اصلاح گرديد؛ سند اصلي کمي تغيير يافت و توسط سندي جديد بنام IEEE 802.11-1999 جايگزين و چندين اصلاحيه روي آن صورت گرفت. نسخه ي 2003 با اصلاحيه ي جديد با عنوان 802.11-1999 عرضه گرديد. از آن زمان تاکنون چندين اصلاحيه روي اين استاندارد صورت گرفته است.
جدول زیر، خلاصه ای از استانداردهای قبل از n.11/802 را نشان می دهد:

802.11g	802.11b	802.11a	802.11	Details
x	x		x	2.4 GHz ISM band
		x		5 GHz UNII bands
			x	FHSS
x	x		x	DSSS
x	x			HR/DSSS
x				ERP-OFDM
		x		OFDM
x	x		x	1 and 2 Mbps
x	x			5.5 and 11 Mbps
x		x		6, 9, 12, 18, 24, 36, 48, 54 Mbps

IETF
 

IETF سازمان توسعه ي استاندارد ديگري است که بر صنعت شبکه ي بي سيم حاکميت دارد. شما مي توانيد با رجوع به سايت (http://ietf.org) IETF با اين سازمان بيشتر آشنا شويد. استانداردهاي اصلي IETF در ارتباط مستقيم با شبکه هاي WLAN شامل RFC 3748 و RFC 2865 مي باشند.

IEEE و استانداردهاي LAN بي سيم
 

در اين بخش به معرفي مختصر استانداردهاي LAN بي سيم IEEE مي پردازيم.

802.11
 

استاندارد 802.11، در سال 1997 به تصويب رسيد و استانداردهاي ارتباطات LAN بي سيم را در بر مي گيرد. نرخ ارسال بيت مورد استفاده در اين استاندارد (1 تا 2 مگا بيت بر ثانيه)، نسبت به استانداردهاي امروزي، کند به حساب مي آيد. فهرست ذيل، جزئياتي همچون طيف فرکانسي، فناوري طيف گسترده و نرخ ارسال داده در استاندارد IEEE 802.11 را ارائه مي کند:
• باند ISM 2.4 GHz
• (Frequency-hopping spread spectrum) FHSS
• (Direct-sequence spread spectrum) DSSS
• مادون قرمز (IR)
• 1 تا 2 مگابيت بر ثانيه

802.11b
 

استاندارد 802.11b در باند فرکانسي ISM (2.4-2.5 GHz) کار مي کند. جالب است بدانيد که 802.11b قبل از استاندارد 802.11a منتشر گرديد. جزئيات مربوط به طيف فرکانسي، فناوري طيف گسترده و نرخ ارسال داده براي 802.11b در ذيل فهرست گرديده است:
• باند (2.4 GHz) ISM
• (Direct-sequence spread spectrum) DSSS
• (High rate-Direct-sequence spread spectrum) HR-DSSS
• 5.5 و Mbps 11
• قابليت سازگاري با DSSS 802.11 (1 تا 2 مگابيت بر ثانيه)

802.11a
 

اين استاندارد در باند (5 GHz) UNII کار مي کند. استاندارد 802.11a در سال 1999 منتشر گرديد و روي چهار محدوده ي فرکانسي در سه باند مختلف (UNII-1, UNII-2 و UNII-3) کار مي کند. UNII-1 صرفاً براي استفاده در محيط هاي داخلي، UNII-2 براي کار در هر دو فضاهاي داخلي و خارج از ساختمان، و UNII-3 در هر دو محيط (ترجيحاً فضاهاي باز) بکار گرفته مي شوند.
نرخ ارسال داده براي IEEE 802.11a تا 54Mbps (با استفاده از مالتي پلکس تقسيم فرکانس متعامد يا OFDM) تعريف شده است. جزئيات طيف فناوري طيف گسترده، و نرخ ارسال داده براي 802.11 به شرح ذيل مي باشد:
• باند UNII (5 GHz)
GHz 5.150-5.250 UNII-1
GHz 5.250-5.350 UNII-2
GHz 5.725-5.825 UNII-3

مالتي پلکس تقسيم فرکانس (OFDM)
 

نرخ ارسال بيت، 6، 9 و 12 مگابيت بر ثانيه (OFDM)
نرخ هاي ارسال 18، 24، 48 و 54 مگابيت بر ثانيه ضرورتاً به OFDM نياز ندارند. يک مزيت استفاده از باند 5GHz، امکان بروز تداخل کمتر در اين طيف فرکانسي است که به روترها و Access Pointهاي بي سيم قادر به کار در اين طيف فرکانسي، برتري ويژه اي مي دهد. تداخل کمتر به معناي افزايش قدرت عملکرد و قابليت اعتماد مي باشد.

802.11g
 

اين استاندارد در سال 2003 منتشر شد. 802.11g نيز در باند فرکانسي ISM (2.4 GHz) کار مي کند. اين استاندارد نرخ ارسال داده را با استفاده از مدولاسيون OFDM باز هم افزايش مي دهد. جزئيات اين طيف فرکانسي به شرح ذيل است:
• باند ISM (2.4 GHz)
2.4 GHz ISM band
• (Direct-sequence spread spectrum) DSSS
• (High rate-Direct-sequence spread spectrum) HR-DSSS
• مالتي پلکس تقسيم فرکانس فيزيکي-متعامد با نرخ ارسال توسعه يافته (ERP-OFDM)
• کد کانولووشني باينري بسته اي (PBCC؛ اختياري)
• 1 تا 2 مگابيت بر ثانيه (سازگار با DSSS)
• 5.5 و CCK Mbps 11 (سازگار با HD/DSSS)
• 6، 9 و 12 مگابيت بر ثانيه (OFDM)
• 18، 24، 36، 48 و 54 مگابيت بر ثانيه (OFDM پشتيباني مي شود اما الزامي نيست)
• 802.11g با 802.11 و 802.11b سازگار است زيرا از باند فرکانسي يکسان (2.4GHz) و روش هاي دسترسي همسان استفاده مي کند.

802.11n
 

استاندارد 802.11n داراي محدوده ي فرکانسي، تکنولوژي طيف گسترده و نرخ ارسال بيت به شرح ذيل است:
• باند (2.4 GHz) ISM
• باند (5 GHz) UNII
• MIMO (چند ورودي-چند خروجي)
• نرخ ارسال بيت تا 600 مگابيت بر ثانيه
• HT-OFDM

ساير اصلاحيه هاي IEEE 802.11
 

علاوه بر مخابرات، IEEE اصلاحيه هايي در مورد ساير حوزه ها مثل امنيت شبکه و کيفيت خدمات (QOS) را منتشر نموده است.
در ذيل به برخي از آنها که مرتبط با بحث ما هستند، مي پردازيم:

802.11e
 

استاندارد اصلي 802،11 فاقد ويژگي هاي QOS مي باشد. 802.11e قابليت هاي QOS را به شبکه هاي LAN بي سيم مي افزايد. 802.11e تابع HCF را معرفي نمود. HCF، کلاس هاي ترافيک را معرفي نموده و اطلاعات مورد نظر براي ارسال را اولويت بندي مي کند. براي مثال ترافيک صدا نسبت به ترافيک داده (مثلاً اطلاعات ارسالي به يک پرينتر) از اولويت بالاتري برخوردار است.

802.11i
 

اصلاحيه ي i802،11 راه حل هاي امنيتي پيشرفته اي را به صنعت بي سيم اعطا مي کند. چرا که استاندارد مادر 802.11، داراي ضعف هاي امنيتي فراواني بود.
سازندگان تجهيزات بي سيم، به ويژگي هاي امنيتي ذيل مواجه بودند:
• پنهان سازي SSID
• فيلتر نمودن آدرس MAC
• WEP
هريک از اين آسيب پذيري هاي شناخته شده، سبب ضعف در 802.11 مي شدند. 802.11i با ارائه ي چندين بهبود و راه حل، با اين ضعف ها مقابله مي کند. که به آنها در اين ويژه نامه خواهيم پرداخت.

گواهينامه هاي سازگار بودن دستگاه هاي بي سيم با يکديگر
 

با ايجاد استانداردها، IEEE مشوق پيشرفت در فناوري است. اصولاً شرکت هاي سازنده، دستگاه ها و سيستم ها را با رويکردهاي اختصاصي خاص خود مي سازند که معمولاً با استانداردها، سازگار نيست و اين به هيچوجه مطلوب مصرف کننده ي نهايي نمي باشد.
کاربر نهايي شديداً تمايل دارد تا هزينه اي که براي محصولات گوناگون پرداخته است، به هدر نرفته و محصولات خريداري شده بتوانند با يکديگر به خوبي کار کرده و هماهنگ باشند. اين نياز و گرايش باعث ايجاد آزمون ها و گواهينامه ي قابليت سازگاري دستگاه هاي بي سيم گرديد. که به معرفي آنها مي پردازيم.

Wi-Fi Alliance
 

همان طور که گفتيم IEEE مسئول تهيه ي استانداردهاي صنعت بي سيم است. اگرچه سازندگان تجهيزات نياز به اثبات اينکه تجهيزات، با استانداردها سازگار هستند ندارند. همزمان با انتشار 802.11b، چندين شرکت سازنده شامل Symbol systems, Aironet و Lucent سازماني را به نام WECA تشکيل دادند که وظيفه ي آن تست سازگاري و هماهنگي تجهيزات ساخته شده توسط اين شرکت ها بود.
در سال 2000، نام WECA به Wi-Fi Alliance تغيير يافت. عبارت Wi-Fi مبين يک گواهينامه است و توسط مردم به اشتباه به کار برده مي شود. Wi-Fi يک آرم تجاري ثبت شده است که در سال 1999 براي WECA ثبت و اکنون به Wi-Fi Alliance اطلاق مي گردد. همان طور که گفتيم Wi-Fi Alliance يک سازمان صدور گواهي است که وظيفه ي تست، آناليز و قابليت سازگاري تجهيزات از برندهاي گوناگون در صنعت بي سيم را بعهده دارد. در جاييکه FCC قواعد را ايجاد نموده و IEEE چگونگي کار در محدوده ي اين قواعد را تعيين مي نمايد، Wi-Fi Alliance تضمين مي نمايد که دستگاه ها و محصولات بي سيم، با روش پياده سازي فناوري WLAN سازگار هستند.
تنها محصولاتي از اعضاي اين سازمان که بطور موفقيت آميزي تست گرديده اند مجاز به دريافت برچسب Wi-Fi Alliance هستند. شما به عنوان مصرف کننده براي اطمينان از قابليت سازگاري محصول مورد نظر خود بايد لوگوي مطابق با شکل ذيل را روي محصول مربوطه مشاهده نماييد.

مکانیسم امنیتی Wi-Fi Alliance	مکانیسم تایید اعتبار	مکانیسم رمزگذاری
WPA – Personal	Passphrase	TKIP/RC4
WPA – Enterprise	802.1X/EAP	TKIP/RC4
WPA 2.0 – Personal	Passphrase	CCMP/AES or TKIP/RC4
WPA 2.0 – Enterprise	802.1X/EAP	CCMP/AES or TKIP/RC4

چشم انداز گواهينامه ي Wi-Fi Protected Access (WPA)
 

اين گواهي بر اساس اين حقيقت شکل گرفت که امنيت در استاندارد اوليه ي 802.11 ضعيف بوده و داراي آسيب پذيري هاي امنيتي جدي بود. اين گواهي به عنوان يک راه حل موقت طراحي گرديد تا يک اصلاحيه به استاندارد 802.11 براي مواجهه با مشکلات امنيتي اضافه گردد. اصلاحيه ي 802.11i با برخي چالش هاي امنيتي در 802.11 مقابله مي کند. در واقع WPA به عنوان يک راه حل مقدماتي براي 802.11i، تکنيک هاي امنيتي پيشرفته تري مثل پروتکل passphrase، TKIP و 802.1X/EAP را ارائه مي نمايد. اين گواهي که پيش درآمدي بر 802.11i است، دو گزينه را براي امنيت LAN بي سيم ارائه مي نمايد.
اين دو گزينه عبارتند از Personal mode و Enterprise mode.
Personal mode در شبکه هاي خانگي/دفاتر تجاري کوچک (SOHO) مورد استفاده قرار مي گيرد. Enterprise mode در شرکت ها و سازمان هاي بزرگ کاربرد دارد.

چشم انداز گواهي WPA 2.0
 

گواهي WPA آنقدر خوب عمل کرد که تصميم گرفته شد حتي پس از انتشار 802.11i، نسخه ي دوم WPA (يعني WPA 2.0) ارائه گردد.
پس WPA 2.0 نسخه ي پس از انتشار 802.11i است. همانند WPA، گواهينامه ي WPA 2.0 از دو مود Personal و Enterprise پشتيباني مي کند. WPA 2.0 راه حل هاي امنيتي پيشرفته تري را ارائه مي نمايد و با نسخه ي قبلي يعني WPA سازگار است.
مکانيسم امنيتي مود Personal، از passphrase براي تاييد اعتبار کاربر استفاده مي کند که در شبکه هاي SOHO کاربرد دارد. استفاده از passphrase براي توليد يک کليد 256 بيتي preshared، امنيت بالايي را ايجاد مي کند.
مکانيسم مود enterprise، از 802.1x/EAP براي تاييد اعتبار استفاده مي کند که يک روش تاييد اعتبار مبتني بر پورت است که در شبکه هاي enterprise کاربرد دارد. 802.1x/EPA با استفاده از تاييد اعتبار اکسترنال و پروتکل EAP امنيت بالايي را ايجاد مي کند. جدول ذيل، دو رويکرد امنيتي WPA و WPA 2.0 را تشريح مي نمايد:

چشم انداز گواهي Wi-Fi Protected Setup (WPS)
 

ضرورت ايجاد اين Certification، به اين واقعيت باز مي گردد که دفاتر کار کوچک تجاري/ اداري/خانگي، به روشي ساده براي دستيابي به بهترين راه حل امنيتي ممکن و بدون نياز به دانش فني گسترده در مورد شبکه سازي بي سيم، نياز داشتند.
گواهي WPS، به پشتيباني دو نوع روش تائيد اعتبار نياز دارد تا امکان دهد کاربران بطور اتوماتيک نام هاي شبکه و روش رمزگذاري و تاييد اعتبار قدرتمند WPA 2.0 را پيکربندي نمايند:
• پيکربندي دکمه اي يا Push-button configuration (PBC)
• پيکربندي مبتني بر PIN يا شماره ي شناسايي کاربر
پشتيباني از هر دو پيکربندي PIN و PBC بايد در access pointها و دستگاه هاي سرويس گيرنده (مثل لپ تاپ ها) وجود داشته باشد.
يک گزينه ي اختياري سوم، توکن هاي NCF نيز پشتيباني مي گردد.
منبع: ماهنامه ي کامپيوتري بزرگراه رايانه، شماره ي 136.