اگزماي پوست

اگزما يک بيماري شديداً خارش دار و مزمن است. شايع ترين نوع آن اگزماي زمان شيرخوارگي است. ولي در کودکان و بالغين هم ديده مي شود. حدود 70درصد بيماران اگزماي سابقه فاميلي مثبت دارند. حدود 3 درصد شيرخواران، درجاتي از اين درماتيت (اگزماي پوستي) را نشان مي دهند و حدوداً 50 درصد کودکاني که دچار درماتيت يا ضخيم شدگي همراه با التهاب پوست هستند درجاتي از آسم و آلرژي بيني را هم دارند. علامت برجسته اين بيماري خارش شديد آن است.
بسياري از علائم ديگر ثانويه با خارش و مالش پوست ايجاد مي شوند. هيجانات روحي و نزاع هاي خانوادگي نقش مهمي در شيوع بيماري دارند. شيوع درماتيت (اگزماي پوستي) حساسيتي در اين بيماران بيشتر است.
1- مرحله ي شيرخوارگي که از سن دو ماهگي تا دو سالگي است که يا به صورت منتشر است يا فقط روي گونه و آرنج و زانوها ديده مي شود و پوسته ريزي در سروجود دارد.
2- مرحله کودکي 10-4 سالگي مي باشد که ضعيف است و مرحله سوم آن نوجواني و بلوغ است که از نوجواني تا سن 20 سالگي وجود دارد. اغلب به صورت سطحي و چرمي و پررنگ روي آرنج ها و زانوها و اطراف چشم ديده مي شود. و گاهي در کف دست ها به صورت مقاوم وجود دارد. با افزايش سن اين حالت کم مي شود ولي در 80 درصد موارد با فشارهاي روحي رواني دوباره بر مي گردد.
معيارهاي تشخيص علائم مهم هستند مثل: خارش که از همه شايع تر است. علامت بعدي خشکي پوست است. از علائم ديگر؛ التهاب اطراف دهان، قرمزي چشم، تيره شدن اطراف چشم، رنگ پريدگي صورت، خارش موقع عرق کردن، عدم تحمل نسبت به مواد پشمي و عدم تحمل به غذا و تحت تاثير قرار گرفتن بيماري با عوامل محيطي را مي توان نام برد. براي درمان آن حتما بايد به پزشک مراجعه کرد، ولي درمان هاي اوليه را مي توان به صورت خانگي انجام داد:
1- حمام کردن و مرطوب کردن ضايعات و سپس اسکراب و کندن پوست هاي نرم يکي از اقدامات خانگي مي باشد.
2- مهار خارش با کمک پمادهاي ضدخارش که بي ضرر مي باشد و براي مصرف داروهاي طبي بايد به پزشک مراجعه کرد. همچنين بايد از مصرف مواد غذايي تحريک کننده مثل فلفل، ترشي، ادويه جات اجتناب کرد و همچنين اين گونه بيماران را بايد دور از اشعه خورشيد نگه داشت.
منبع:مجله راه کمال شماره 27