* انتظار من مانند بسیاری از هموطنانم، بعد از پیروزی در برابر کمونیسم این بود تا جهان و بالخصوص کشورهای همسایه؛ از مردم ما به خاطر نابودی کمونیسم سپاسگزاری می کردند، و بر زخم های شان مرهمی گذاشتند، مردم کشورمان با سپر ساختن سینه های خود، جان میلیون ها انسان را در کشورهای همسایه و جهان حفظ نمودند. و در واقع آزادی و آبادی آن ها دفاع کردند. ولی حیف در فرجام، پاکستان ملت ما را از عقب خنجر زد. آمریکا به حرف شنووی از پاکستان پرداخت و اروپا بی تفاوتی اختیار کرد. مردم جهان باید بدانند که خطر طالبان، به هیچ وجه کمتر از خطر کمونیسم نیست. هنوز فرصت وجود دارد که با طالبان مقابله صورت گیرد و مردم افغانستان در خط مقدم این مبارزه قرار دارند.
* ما در دوران جهاد علیه شوروی، سهم ملت افغانستان، ما حمایت های اسلامی و انسانی جهان اسلام و جهان آزادی دوست را فراموش نمی کنیم. ما نقش اسلامی و انسانی جمهوری اسلامی ایران را چشمگیر می دانیم. روزی که جهان همه به ما پشت کرد و در حال درماندگی و افتادگی بسر می بردیم، ایران دست ما را گرفت.
* تشکیل حکومت موقت از بستر خاتمه بخشیدن به جنگ، برگزاری انتخابات سالم، تدوین قانون اساسی و قانونمند کردن نظام اسلامی در افغانستان، اصول و معیارهای اصلی من در سالیان مبارزات بوده است. من در طول حدود پنج سال پس از پیروزی مجاهدین، این اصول را بارها با رهبران جهادی مطرح کرده ام.
* من مزدور هیچ کس نیستم و از طرف هیچ کس مبارزه نمی کنم و بدون مراجعه به احدی تصمیم می گیرم، از آن گذشته، این مردم افغانستان بودند و هستند که در مورد جنگ و صلح تصمیم می گیرند. اگر قرار باشد هم پیمان یک کشور خارجی شویم، در درجه نخست، انتخاب و عدم آن وظیفه اصلی مجلس شورای ملی افغانستان خواهد بود. علت مشکلاتی که هم اکنون با آن ها مواجه هستم این است که به آزادی عقیده و بیان در کشورم ایمان دارم.
*من به اصولی پایبند هستم، چنانچه شخصی و یا نیرویی با من در مورد این اصول نظر واحدی داشته باشد، بدون شک با او ائتلاف خواهم کرد. این اصول عبارتند از :
1. حفظ استقلال کشور.
2. حفظ تمامیت ارضی.
3. اجرای قوانین اسلامی.
4. رویکرد به برگزاری انتخابات عمومی.
دولت اسلامی و مقاومت ، دو روی یک سکه هستند و میان خود هیچ فرقی ندارند. در ارتباط با مشکلات قوم گرایی، وظیفه ماست و وظیفه ی روشنفکران و تحصیل کرده هاست که در این قسمت خودشان قدم بردارند. مگر مردم افغانستان در سطح پایین این مشکل را ندارند؟
متأسفانه این مشکل از طرف تعدادی از روشنفکران ایجاد شده است. خواهش من این است که برادران متوجه شوند و دشمن اصلی را بشناسند و کاری نکنند که خود را تضعیف ، و دشمن را تقویت سازند.
 
* ما برای آزادی می رزمیم، برای من زیستن در زیر چتر بردگی پست ترین نوع زندگی است. برای حیات مادی همه چیز می توان داشت. آب، نان و مسکن؛ ولی اگر آزادی ما بر باد رفت؛ اگر غرور ملی ما در هم شکسته شد؛ اگر استقلال ما نابود گشت؛ در آن صورت این زندگی برای ما کوچکترین لذت و ارزشی نخواهد داشت.
* ده سال است که ارتش سرخ خاک افغانستان را ترک نموده است. اما جنگ و خونریزی در این کشور همچنان ادامه دارد. علت آن چیست؟ و گردانندگان جنگ کیستند؟ اکثراً در خارج مردم افغانستان را به خاطر ادامه جنگ در کشورشان ملامت می کنند. گاهی جنگ جاری افغانستان را جنگ قدرت می خوانند و زمانی عامل قومی و زبانی را در این رابطه برجسته می دانند. این دیدگاه می تواند بخشی از واقعیت بوده باشد. در حالی که به عقیده ی من، دو مسئله دیگر بیش از همه بر ادامه جنگ و وزیران افغانستان بعد از عقب نشینی قوای شوروی نقش داشته اند:
1. فراموش شدن افغانستان توسط غرب.
2. تحول سیاست پاکستان در جهت ایفای نقش یک قدرت منطقه ای.
پاکستانی ها بدین باورند که ایجاد یک افغانستان تحت الحمایه می تواند این منافع را برای آنها در برداشته باشد:
1. پیدا کردن عمق استراتژیک.
2. دسترسی به منابع دست نخورده افغانستان.
3. استفاده از افغانستان برای نفوذ به آسیای میانه.
4. دسترسی به راه ارتباطی به آسیای میانه.
5. از بین بردن معضل خط دیورند.
* ملت پاکستان برادر ماست، با ملت پاکستان فرهنگ مشترک داریم. در طول تاریخ روابط مشترک داشته ایم. ما به هیچ وجه در فکر کشمکش های بیهوده نیستیم و نمی خواهیم در منطقه بحران ایجاد کنیم. من باز هم تاکید می کنم تا پاکستان در استراتژی خود تغییر به وجود نیاورد. هر کسی هر تحلیلی که غیر از این تحلیل دارند، یک سال، دو سال دیگر هم پیش کرنیل های پاکستانی بروند، اگر نتیجه گرفتند، ما مسئولیم.
* پاکستان می خواهد که یک حکومت مزدور در افغانستان داشته باشد. من در ملاقات های خود با پاکستانی ها این مسئله را بارها گفته ام که از ما افغان ها آرزوی غلام شدن را نداشته باشید. ما می توانیم به شما پاکستانی ها بهترین دوست باشیم. منفعت شما در دوستی ماست. اما اگر خواسته باشید که نه؛ اینجا غلام پیدا می کنیم؛ این خیال است و محال است و جنون.
* عقیده من در مورد سیاست پاکستان روشن است. هر کشوری حق دارد تا منافع خود را در سطح ملی و بین المللی جستجو نماید، ولی متاسفانه پاکستان به عنوان یک حکومت اسلامی، برای تطبیق استراتژی خود در افغانستان از ظالمانه ترین شیوه ها استفاده نموده، طوری که تاریخ نظیر آن را کمتر دیده است.
منبع: شاهد یاران شماره 65 و 66


/ج