كودكان لوس دست پرورده والدين
كودكان لوس دست پرورده والدين
كودكان لوس دست پرورده والدين
يكي از سبك هاي غلط رفتاري كودكان، ناتواني در ايجاد رابطه سالم با همسالان است، يعني كودكاني وجود دارند كه راه هاي برقراري ارتباط سالم را نمي دانند. اين گروه از كودكان بعضاً تحت عنوان «كودكان لوس» نامگذاري مي شوند. آنچه در اين نوشتار مورد بحث قرار مي گيرد، عوامل مؤثر در شكل گيري اين گونه رفتارهاست.
والدين اغلب فكر مي كنند وقتي بچه هاي شان را با اسباب بازي ها و فعاليت هايي كه آنها مي خواهند اشباع مي كنند، به فرزندان شان عشق ورزيده اند، اما نتيجه واقعي چنين برخوردي با بچه ها چيست؟
2- نسبت به والدين و ساير بزرگ ترها بي ادب و گستاخ هستند.
3- از رفتن به بستر خواب اجتناب مي كنند.
4- خود را روي زمين انداخته و بلند نمي شوند.
5- زماني كه از آنها سؤال مي كنيد، توجه نمي كنند.
6-براي رسيدن به خواسته شان متوسل به گريه و فرياد مي شوند.
7- اغلب شلخته هستند و حتي علي رغم خواهش والدين از اين كار اجتناب نمي كنند.
8- بيشتر اوقات خودنمايي مي كنند و نسبت به همسالان خود برتري جويي كرده، مي خواهند در مركز توجه باشند.
9- هر آنچه ديگري دارد را مي خواهند و زماني كه آن را به دست مي آورند، تقاضاي جديدتري دارند.
10- از بازي كردن و برقراري ارتباط با كودكان ديگر اجتناب مي كنند و حاضر نيستند اسباب بازي خود را به دوست شان بدهند.
2- هر آنچه مي خواهند را براي آنها نخريد، تا از روي استحقاق و شايستگي به دست آورند.
3- در مقابل رفتار خوب به آنها جايزه دهيد و در مقابل رفتار بد، آنها را تنبيه كنيد.
4- اگر حاضر نشدند اسباب بازي خود را با ديگري شريك شوند، اسباب بازي را از آنها بگيريد.
5- اگر اتاق خود را به هم مي ريزند، به آنها اجازه خروج ندهيد تا زماني كه اتاق را كاملاً مرتب كنند.
6- ساعت خواب را به آنها تحميل كنيد و سر حرف خود بايستيد و مقاومت كنيد.
7- اگر از روي زمين بلند نشدند، آنها را بلند كرده و به داخل اتاق شان ببريد تا زماني كه آرام شوند و عذرخواهي كنند.
8- اگر براي درخواست چيزي شروع به داد و فرياد كردند، به آنها ندهيد و آنچه دوست دارند را نيز از آنها بگيريد.
9- اگر آنچه را از آنها خواسته ايد بدون پاسخ بگذارند، سريعاً آنها را تنبيه كنيد، مثلاً به گوشه اي برده و تا عذرخواهي نكرده اند، به آنها اجازه حركت ندهيد.
2- وقتي شما مرتب تسليم بچه مي شويد و نيازهاي خودتان را انكار مي كنيد و نديده مي گيريد، بچه ها ياد مي گيرند كه ناديده گرفتن نيازهاي ديگران و آدمي لوس و پرتوقع بودن مجاز است. احتمالاً اگر شما با رعايت حال خودتان، از بچه ها توقع نداشته باشيد كه ملاحظه شما را بكنند، بچه ها هم ياد نمي گيرند رعايت شما را بكنند. آنها ياد مي گيرند با شما آن طوري برخورد كنند كه شما با خودتان مي كنيد. بنابراين ناديده گرفتن خود، محبت به فرزندان تان نيست. وقتي شما به خودتان احترام نمي گذاريد، به فرزندان تان مي آموزيد كه افرادي بي اعتنا به ديگران باشند و حرمت نگه ندارند.
3- كودكان مي آموزند كه اعتماد به نفس خود را از طريق تأييد ديگران در مورد ظاهرشان، تعداد اسباب بازي ها و قيمت لباس هاي شان به دست آورند. وقتي فرزندمان را با اشياي مادي لوس مي كنيم، باعث مي شويم بچه ها ارزش وجودي شان را به تأييد ديگران وابسته ببينند.
مي توانيم به جاي نااميد كردن مكرر و پي در پي كودكان، آنها را به داشتن رفتارهاي خوب و مثبت تشويق كنيم. به علاوه لازم است از شتابزدگي بپرهيزيم. در واقع بايستي به مراحل رشد كودك دقت داشته باشيم و به اين نكته مهم توجه كنيم كه آيا كودك براي انتظار ما از او آمادگي لازم را دارد يا خواسته و انتظار ما بالاتر از سن و توان اوست؟ انتظارات زودهنگام از كودكان باعث فشارها و استرس هاي روحي براي آنان مي شود و چنانچه كودكان نيز با كلام و زبان خود، والدين را از اين وضعيت آگاه نكنند، اين فشارها به گونه اي ديگر خود را نشان مي دهند، مثلاً ممكن است به صورت علايم و نشانه هاي جسماني يا حركت ها و پرش هايي كه به تيك عصبي شناخته مي شوند ظاهر گردند.
فرصت هايي كه به كودكان داده مي شود تا در جمع همسالان خود قرار بگيرند، باعث مي شود كه ضمن بازي، با هم ارتباط برقرار كنند و بسياري رفتارهاي اجتماعي را از يكديگر بياموزند. همكاري، تعاون، اشتراك و نظاير آن از مفاهيمي است كه مي توان با قراردادن كودكان در گروه همسن به آنها آموخت.
والدين اغلب فكر مي كنند وقتي بچه هاي شان را با اسباب بازي ها و فعاليت هايي كه آنها مي خواهند اشباع مي كنند، به فرزندان شان عشق ورزيده اند، اما نتيجه واقعي چنين برخوردي با بچه ها چيست؟
از جمله علايم رفتاري كودكان لوس براي اجراي خواسته هاي شان، عبارت است از:
2- نسبت به والدين و ساير بزرگ ترها بي ادب و گستاخ هستند.
3- از رفتن به بستر خواب اجتناب مي كنند.
4- خود را روي زمين انداخته و بلند نمي شوند.
5- زماني كه از آنها سؤال مي كنيد، توجه نمي كنند.
6-براي رسيدن به خواسته شان متوسل به گريه و فرياد مي شوند.
7- اغلب شلخته هستند و حتي علي رغم خواهش والدين از اين كار اجتناب نمي كنند.
8- بيشتر اوقات خودنمايي مي كنند و نسبت به همسالان خود برتري جويي كرده، مي خواهند در مركز توجه باشند.
9- هر آنچه ديگري دارد را مي خواهند و زماني كه آن را به دست مي آورند، تقاضاي جديدتري دارند.
10- از بازي كردن و برقراري ارتباط با كودكان ديگر اجتناب مي كنند و حاضر نيستند اسباب بازي خود را به دوست شان بدهند.
برخي از راهكارهاي مقابله با اين كودكان، از قرار زير است:
2- هر آنچه مي خواهند را براي آنها نخريد، تا از روي استحقاق و شايستگي به دست آورند.
3- در مقابل رفتار خوب به آنها جايزه دهيد و در مقابل رفتار بد، آنها را تنبيه كنيد.
4- اگر حاضر نشدند اسباب بازي خود را با ديگري شريك شوند، اسباب بازي را از آنها بگيريد.
5- اگر اتاق خود را به هم مي ريزند، به آنها اجازه خروج ندهيد تا زماني كه اتاق را كاملاً مرتب كنند.
6- ساعت خواب را به آنها تحميل كنيد و سر حرف خود بايستيد و مقاومت كنيد.
7- اگر از روي زمين بلند نشدند، آنها را بلند كرده و به داخل اتاق شان ببريد تا زماني كه آرام شوند و عذرخواهي كنند.
8- اگر براي درخواست چيزي شروع به داد و فرياد كردند، به آنها ندهيد و آنچه دوست دارند را نيز از آنها بگيريد.
9- اگر آنچه را از آنها خواسته ايد بدون پاسخ بگذارند، سريعاً آنها را تنبيه كنيد، مثلاً به گوشه اي برده و تا عذرخواهي نكرده اند، به آنها اجازه حركت ندهيد.
سه پيامد منفي مهم لوس كردن بچه ها توسط ماديات عبارتند از:
2- وقتي شما مرتب تسليم بچه مي شويد و نيازهاي خودتان را انكار مي كنيد و نديده مي گيريد، بچه ها ياد مي گيرند كه ناديده گرفتن نيازهاي ديگران و آدمي لوس و پرتوقع بودن مجاز است. احتمالاً اگر شما با رعايت حال خودتان، از بچه ها توقع نداشته باشيد كه ملاحظه شما را بكنند، بچه ها هم ياد نمي گيرند رعايت شما را بكنند. آنها ياد مي گيرند با شما آن طوري برخورد كنند كه شما با خودتان مي كنيد. بنابراين ناديده گرفتن خود، محبت به فرزندان تان نيست. وقتي شما به خودتان احترام نمي گذاريد، به فرزندان تان مي آموزيد كه افرادي بي اعتنا به ديگران باشند و حرمت نگه ندارند.
3- كودكان مي آموزند كه اعتماد به نفس خود را از طريق تأييد ديگران در مورد ظاهرشان، تعداد اسباب بازي ها و قيمت لباس هاي شان به دست آورند. وقتي فرزندمان را با اشياي مادي لوس مي كنيم، باعث مي شويم بچه ها ارزش وجودي شان را به تأييد ديگران وابسته ببينند.
نقش تشويق و تنبيه در تربيت كودك
والديني محبت كننده و در عين حال قاطع باشيم
همه چيز به موقع و در زمان خود بايستي انجام پذيرد
مي توانيم به جاي نااميد كردن مكرر و پي در پي كودكان، آنها را به داشتن رفتارهاي خوب و مثبت تشويق كنيم. به علاوه لازم است از شتابزدگي بپرهيزيم. در واقع بايستي به مراحل رشد كودك دقت داشته باشيم و به اين نكته مهم توجه كنيم كه آيا كودك براي انتظار ما از او آمادگي لازم را دارد يا خواسته و انتظار ما بالاتر از سن و توان اوست؟ انتظارات زودهنگام از كودكان باعث فشارها و استرس هاي روحي براي آنان مي شود و چنانچه كودكان نيز با كلام و زبان خود، والدين را از اين وضعيت آگاه نكنند، اين فشارها به گونه اي ديگر خود را نشان مي دهند، مثلاً ممكن است به صورت علايم و نشانه هاي جسماني يا حركت ها و پرش هايي كه به تيك عصبي شناخته مي شوند ظاهر گردند.
فرصت هايي كه به كودكان داده مي شود تا در جمع همسالان خود قرار بگيرند، باعث مي شود كه ضمن بازي، با هم ارتباط برقرار كنند و بسياري رفتارهاي اجتماعي را از يكديگر بياموزند. همكاري، تعاون، اشتراك و نظاير آن از مفاهيمي است كه مي توان با قراردادن كودكان در گروه همسن به آنها آموخت.
مقالات مرتبط
تازه های مقالات
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}