تألیف: رضا داوری اردکانی
ناشر: رستا
قطع: رقعی
240 صفحه
«هنر ابداع است و از میان موجودات تنها آدمی است که از این موهبت بهره دارد؛ یعنی ابداع کار خدایی است و آدمی در هنر- چنان که در فلسفه نیز- کاری خدایی می کند. این تشبه مراتب دارد و در مطالعه ی این مراتب می توان عظمت و انحطاط اقوام و دوران ها را شناخت.» نویسنده در بخشی از مقدمه ی این کتاب می نویسد «من در نگاه خود به هنر همواره این پرسش فرعی را در نظر داشته ام که شعر و هنر ما در چه وضعی است؛ زیرا فکر می کرده ام و فکر می کنم که اگر مردم از شعر و هنر رو بگردانند یا شاعر و هنرمند در میان شان نباشد (مهم نیست که شاعر و هنرمند غریب باشند، زیرا تقدیر متفکران دوری از یار در غربت است)، شئون دیگر زندگی شان خالی از خلل نمی تواند باشد.» «شعر و هنر، حرف و تفنن نیست؛ اما چون هنر تفننی هم وجود دارد، گمان غالب این است که هنر وسیله ی تفنن است و مگر نگفته اند که شعر بیان احساسات و عواطف است؟ شعر بیان عواطف نیست، بلکه صورتی از سکنی گزیدن در زمین و شرط زندگی انسان ماست. بی هنر زندگی کردن ممکن است؛ اما زندگی آدمی با زندگی همه ی حیوانات دیگر تفاوت دارد و این تفاوت در زبان و با هنر آشکار می شود. فضایل دیگر آدمی اعم از علم و تدبیر و صنعت، همه فرع سکنی گزیدن شاعرانه آدمی است.»
کتاب هنر و حقیقت مجموعه ی مقالاتی است که به موضوعات هنر، زبان و ادبیات می پردازد. این کتاب شامل 15 مقاله است که عناوین مقالات آن عبارتند از:
الف: هنر

هنر چیست و با فرهنگ چه نسبتی دارد؟ گفتاری در فلسفه، هنر و زیبایی

ملاحظاتی درباره ی نقد شعر و ادبیات
هنر و نسبت آن با عالم اسلامی
مقام هنر در فلسفه ی اسلامی
هویت هنر امروز
درباره ی نقد هنر
تفکر و هنر
هنر و حقیقت
در انتظار هنر
ب: زبان و ادبیات
فلسفه ی زبان غیر از علم زبان شناسی است
زبان و ادبیات
زبان و فرهنگ
درباره ی ادبیات
ج: ضمیمه
ویتگنشتاین؛ متفکر زبان
منبع:همشهری خودنامه شماره 84