خواص به

پیامبراکرم (ص) می‌فرماید:
به بخورید وبین خود هدیه بدهید، چرا که آن، چشم را جلا می‌دهد، دوستی را در قلب می‌رویاند، وبه زن‌های حامله خود بدهید تا فرزندان شما نیکو شود. (1)
امیرمومنان حضرت علی (ع) درباره فایده‌های به می‌فرماید:
به بخورید چرا که قلب ضعیف را نیرو می‌بخشد، پاک کننده معده و روشن کننده قلب است و آدم ترسو را شجاع می‌نماید. (2)
امام صادق(ع) می‌فرماید:
به، معده را نیکو و قلب را محکم می‌سازد و خداوند پیامبری را مبعوث نفرمود مگر آن که از به خورد. (3)
به شیرین گرم وتر است و به ترش سرد و خشک است.
به ویتامین‌هایی نظیر A,B1,B2,B3,C را در بردارد.
همچنین دارای املاح معدنی بسیاری است که از جمله آن‌ها: آهن، آهک، پتاسیم، سدیم، فسفر و کلسیم است.
از فایده‌های قابل درمانی به می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
به علاوه بر آن که اشتهاآور است به تقویت معده و کبد کمک می‌کند.
همچنین دل پیچه، خونریزی لثه و دهان را درمان می‌کند.
به قلب را تقویت می‌کند، سینه را نرم می‌نماید، معده و دستگاه هاضمه را تقویت کرده و به هضم غذا نیز کمک می‌کند.
برای چشم بسیار مفید است.
خون ریزی را متوقف می‌کند، اثر مفیدی روی بواسیر دارد.
نه تنها قابض است بلکه ادرار آور نیز هست.
به ترش استفراغ را متوقف کرده وبرای تنگی نفس نیز مفید است.
خون ریزی از رحم را متوقف کرده و اسهال به خصوص اسهال خونی را درمان می‌کند.
به دانه برای درمان جراحات گلو، سرفه، تورم‌های داخلی، خشکی زبان و دهان مفید است.
برای بهبود ترک پوست دست، پا ولب به دانه را روی موضع قرار دهید.
لعاب به دانه را روی زخم و سوختگی‌ها گذاشته تا زودتر بهبود یابد.
به دانه ضد تب است و آفتاب سوختگی را با مالیدن روی پوست درمان کنید.
جویدن به دانه برای تقویت نیروی جنسی مفید است.
جوشانده برگ درخت به، ورم چشم را بهبود می‌بخشد.
دم کرده گل و شکوفه به، مقوی معده است.
سرفه کودکان را برطرف می‌نماید.
سردرد را بهبود می‌بخشد.
سینه را صاف و تقویت می‌نماید.
برای درمان بی خوابی و یا بد خوابی، دم کرده گل را به همراه آب بهار نارنج قبل از خواب بنوشید.

ضررها

خوردن به به صورت خام مضر است، چرا که رگ‌ها را مسدود می‌کند و چون گرم است برای گرم مزاجان نیز خوب نیست. (4)

پی نوشت ها :

1. بحارالانوار، جلد 66، صفحه 176.
2. بحارالانوار، جلد 66، صفحه 170.
3. وسایل الشیعه، جلد 17، صفحه 132.
4. درمان با گیاهان دارویی، صفحه 45.

منبع: حکیم، عذراسادات؛ (1388) میوه درمانی با بهره گیری از دستورهای اسلامی، قم، عصر غیبت، چاپ نخست.