ارواح سرگردان دریاچه گریت لیکس!

ادعا می شود تمام کشتی هایی که وارد دریاچه گریت لیکس شده اند، به نحوی از بین رفته اند اما ارواح آنها در دریاچه سرگردان مانده است
تا به حال داستان های بسیار زیادی در مورد ارواحی که در دریاچه گریت لیکس دیده شده اند، نقل شده است؛ ارواحی که متعلق به کشتی هایی بودند که به این دریاچه رفته و هرگز بازنگشته اند. همین باعث شده تا شجاع ترین ملوانان هم جرأت رفتن به آنجا را نداشته باشند. آنها معتقدند این دریاچه صدها برابر خطرناک تر از اقیانوس پهناوری است. بسیاری از کشتی هایی که ازاین دریاچه می گذشتند به اعماق آب های تاریک و یخ بسته فرو رفتند، اما در این بین تعداد آنهایی که پس از گذشت صدها سال باز هم با خدمه شان در دریا دیده می شوند هم قابل توجه است. بیشتر این گزارشات در روزنامه نیویورک سان نیز به چاپ رسیده بود.
دریاچه گریت لیکس، مجموعه ای از چند دریاچه کوچک تر سوپریور، میشیگان، هوران، ابری و اونتاریو است که با به هم پیوستن دریاچه ای پهناور به وجود آورده اند. این دریاچه در شمال آمریکا واقع شده و به اقیانوس اطلس رسیده است. گریت لیکس به خاطر دیده شدن ارواح خدمه کشتی هایی که در آنجا غرق شده اند در سراسر دنیا شهرت پیدا کرده است. از آنجا که این دریاچه میانبری برای دسترسی به اقیانوس اطلس بود، کشتی های بسیاری از آن عبور می کردند. بیشتر مواقع سال در این دریاچه تکه های بزرگ یخ دیده می شود و همچنین به خاطر مه غلیظی که بیشتر مواقع دریاچه را پوشانده گریت لیکس تاریک تر و وهم انگیزتر از اقیانوس های بیکران به نظر می آید. کسانی که در حوالی مجموعه جزایر لیکس زندگی می کنند، این دریاچه ها را نفرین شده می دانند و معتقدند که ارواح دریاچه، این کشتی ها و خدمه هایشان را به اسارت گرفته است، روح این افراد هرگز در آرامش نیست و به همین دلیل است که در سراسر دریاچه دیده می شوند. این دریاچه معمولاً بدون تلاطم است، اما توفان های ناگهانی آن بسیار معروف است و شاید یکی از دلایل غرق شدن ناگهانی کشتی ها بوده ولی دلایل اصلی پس از تحقیقات بسیار، هنوز هم به طور قطعی مشخص نشده است. بعضی از غرق شدگان دریاچه گریت لیکس بسیار مشهور بوده و توسط افراد زیادی دیده شده اند که حتی تا ساحل نیز پیش آمده و در آنجا ناپدید شده اند.

غرق شدگان دریاچه ارواح

کشتی گریفن در هفتم آگوست 1679 وارد آب های دریاچه گریت لیکس شد. این کشتی باری با 32 خدمه، سفر خود را از رودخانه نیاگارا آغاز کرده و به این دریاچه آمده بود. گریفن از دریاچه های ایری و هوران عبور کرده و به دریاچه میشیگان رسید. قرار بود این کشتی تا 18 سپتامبر دوباره به نیاگارا بازگردد. دو نفر از مسافران این کشتی محققان فرانسوی به نام های رنه رابرت کاولیر و سیور دالا سالا بودند که به قصد جهانگردی به هند، چین و ژاپن رفته و برای دیدن آمریکا با این کشتی همراه شده بودند. آنها درست زمانی به گریت لیکس رسیدند که یخ های دریاچه شکسته شده و کم کم داشتند آب می شدند. بار این کشتی خزهای بسیار گران قیمتی بود که باید از رطوبت در امان می ماندند. آنها به میانه دریاچه رسیدند که ناگهان طوفانی سهمگین شروع شد. این توفان آن هم در یک دریاچه چیزی عجیب و غیرعادی بود. رعد وبرق های شدید کشتی را به لرزه درآورده بود و باعث آتش گرفتن دکل ها و بادبان ها می شد. چند نفر از خدمه کشتی به خاطر همین رعد وبرق ها جان خود را از دست دادند و قسمتی از کشتی نیز آتش گرفت. مهار این آتش غیرممکن بود. بالاخره کشتی، تمام خدمه و بار آن به اعماق دریاچه فرو رفتند. گریفن اولین کشتی ای بود که در این دریاچه غرق شد. پس از آن این کشتی و سرنشینانش بارها و بارها در دریاچه گریت لیکس دیده شده اند.
در 28 اکتبر 1892، یک کشتی بخار به نام گلیچر با بار چند تنی زغال سنگ، از بوفالو حرکت کرده و به سمت میلواکی می رفت؛ تعداد ملوانان این کشتی 21 نفر بود. گلیچر آخرین بار در ساعت 2:20 دقیقه بعدازظهر جمعه 28 اکتبر و درست زمانی که راهی دریاچه گریت لیکس بود، دیده شد و دیگر هرگز به میلواکی نرسید. بقایای گلیچر در دوم نوامبر در نزدیکی شیکاگو پیدا شد که شامل قسمت بزرگی از عرشه، درها و پنجره ها می شد. با اینکه اینها همه نشان از غرق شدن کشتی داشت؛ اما بارها گزارش دیده شدن این کشتی در آب های گریت لیکس داده شد. این طور که معلوم بود، این کشتی نیز قربانی توفان های عجیب این دریاچه شده بود و تمام خدمه آن جان خود را از دست داده بودند. دانکن باچانان- کاپیتان کشتی بخار اسکانر- آخرین کسی بود که گلیچر را پس از غرق شدن دیده بود. اما ملوانان کشتی های دیگر نیز گلیچر را پس از غرق شدن دیده بودند؛ در حالی که یکی از دکل هایش آتش گرفته بود در دریاچه پیش می رفت.
وسترن ریزرو، کشتی بخار بزرگ و بسیار معروفی بود که بیشتر سرمایه داران با آن به سفر می رفتند. کاپیتان این کشتی ترادل بود که همه به مهارت او در هدایت کشتی اطمینان کامل داشتند، یکی از بازرگانان معروف آمریکایی به نام پیتر مینچ هم به همراه خانواده اش با این کشتی سفر می کردند. این کشتی نیز پس از رسیدن به میانه دریاچه میشیگان ناگهان دچار نقص و آتش سوزی در قسمت موتور شده و در نهایت غرق شد. تنها کسی که توانست از این حادثه جان سالم به در ببرد، سکاندار کشتی بود. در حالی که با لباس های پاره به سمت ساحل شنا می کرده دیده است اما تا به سمت او می رفته ناگهان ناپدید می شده است.
در سال 1883 یک کشتی مسافربری در دریاچه هوران ناپدید شد و در میانه راه این کشتی نیز دچار توفان های ناگهانی دریاچه شد. کاپیتان می دانست که نمی توان از این توفان به سادگی گذر کرد و به همین خاطر یک نفر از ملوانان را بالای برج دیده بانی فرستاد تا در صورت دیدن خشکی، سریعاً به آن سمت بروند. اما تا دیده بان به بالای برج رسید بادی شدید او را پایین انداخت که باعث مرگش شد. این کشتی از میشیگان گذشته و به سمت پنسیلوانیا می رفت. بقایای این کشتی در 25 کیلومتری میشیگان پیدا شد. کسانی که این کشتی را پس از غرق شدن دیده بودند، ادعا کردند شخصی دائم روی عرشه راه رفته و پس از مدتی از برج دیده بانی بالا می رود و در آنجا ناپدید می شود.
در هشتم دسامبر 1909 یک کشتی باربری به نام مارکیوت که محموله 30 تنی از زغال سنگ تکه های ریل راه آهن و 33 واگن قطار داشت، با 36 خدمه از سمت اوهایو وارد دریاچه گریت لیکس شد. این کشتی بدون هیچ ردی ناپدید شد. عده ای از دریانوردان معتقدند که این کشتی به دلیل وزن بسیار زیاد به شدت با کف دریاچه برخورد کرده و در میان گل و لای فرو رفته است. سه روز پس از اینکه این کشتی ناپدید شد، یکی از قایق های نجات آن سرگردان در دریاچه دیده شد که نه نفر از خدمه کشتی در حالی که یخ زده و از سرما مرده بودند، پیدا شدند. این نه نفر تنها افراد کشتی بودند که دیده شدند و باقی آنها بدون برجای گذاشتن اثری در دریاچه ناپدید شدند. ملوانان کشتی های دیگر ادعا می کنند بعد از گذشت این همه سال هنوز هم می توانند صدای فریاد خدمه این کشتی را بشنوند.
یکی از مشهورترین کشتی های غرق شده در دریاچه ارواح، کشتی ادموند فریگرالد بود که در 10 نوامبر 1975 با 26 نفر ملوان وارد دریاچه سوپریور شده و با تمام سرنشینان برای همیشه ناپدید شد. این کشتی تجاری همواره به دنبال پیدا کردن معادن جدید به سراسر دنیا سفر می کرد. هیچ کس نمی داند که در آن شب وحشتناک چه گذشت. کاپیتان ادموند فریگرالد تنها چند دقیقه قبل از ناپدید شدن مشغول صحبت با کاپیتان جس کوپر در اسکله بود که ناگهان ارتباط قطع شده و دیگر کسی نتوانست ردی از این کشتی پیدا کند. ارتباط به خاطر برف بسیار شدید که ناگهان شروع به بارش کرد، قطع شده بود. بارش برف آن قدر زیاد بود که ملوانان نمی توانستند حتی یک متر آن طرف تر از کشتی را ببینند و همچنین کشتی هم از دور قابل رویت نبود. برف هر لحظه بیشتر و بیشتر می شد و کشتی نیز در همین برف، بدون باقی گذاشتن سرنخی ناپدید شد. کوپر به سرعت متوجه شد که آنها در برف سنگینی گرفتار شده اند و به همین خاطر گروهی را برای نجات آنها فرستاد تا گروه نجات به دریاچه سوپریور رسید، بارش برف قطعه شده بود اما هیچ خبری از این کشتی نبود. اولین فکری که به ذهن آنها رسید، غرق شدن کشتی بود؛ اما هرچه اطراف را جست و جو کردند نتوانستند حتی تکه های شکسته شده کشتی را هم پیدا کنند و راز ناپدید شدن این کشتی برای همیشه سربه مهر باقی ماند.
در سال 1985 یکی از کشتی های مسافربری ای که موفق به عبور از این دریاچه شده بود ادعا کرد کشتی ای را دیده است که روی بدنه آن نام فریگرالد نوشته شده بود؛ اما این کشتی نه تنها در رادار آنها مشخص نشده بود؛ بلکه پس از مدتی در مه غلیظ فرو رفته و ناگهان ناپدید شد.
در سال 1988 یک غواص ماجراجوی امریکایی به دنبال کشف حقیقت این دریاچه، تصمیم گرفت تا بقایای کشتی های غرق شده را از نزدیک ببیند. او در اعماق دریاچه سوپریور به یک کشتی مسافربری به نام امپراتور برخورد کرده و داخل کشتی شده بود.
او پس از بازدید عرشه و اتاق کاپیتان به قسمت خدمه رفت. در این زمان توانست یکی از خدمه را ببیند که روی تختخواب دراز کشیده بود. چیزی که غواص را متعجب می کرد، این بود که بدن این ملوان پس از گذشت سال ها هنوز به استخوان تبدیل نشده بوده است.
در این زمان غواص که به شدت ترسیده بود به سطح آب آمده و خود را به سرعت به ساحل رساند. او دیگر هرگز وارد دریاچه گریت لیکس نشد.
یکی دیگر از کشتی های مشهوری که در این دریاچه ناپدید شد، کشتی کاپیتان بانوکبرن بود که بعدها به نام مرد پرنده هلندی گریت لیکس شهرت یافت. در 21 نوامبر 1902 این کشتی و تمام 20 سرنشین آن برای همیشه ناپدید شدند. اما نه مانند کشتی های دیگر زیرا بقایای این کشتی نیز هرگز پیدا نشد.
چیزی که ناپدید شدن این کشتی را نسبت به بقیه کشتی ها متمایز می کند، دیده شدن مکرر و بیش از حد این کشتی در گریت لیکس در این سال هاست. جالب اینجاست که هر ساله در ماه نوامبر (یعنی همان ماهی که ناپدید شده بود) ادعاهای زیادی درباره دیده شدن کشتی گزارش می شود.
بعضی از افراد ادعا می کنند در روزهای سردی که مه دریاچه بیشتر است، این کشتی به ساحل نزدیک می شود. به طوری که به خوبی قابل رویت است و این طور به نظر می رسد که خدمه کشتی در پی یافتن جایی امن برای لنگر انداختن هستند.
منبع: نشریه همشهری سرنخ، شماره 91