کمک در بچه دارى

فرزند ثمره مشترک ازدواج زن و مرد است.هر دو نفر در پیدایش کودک دخالت داشته اند،و در منافع و زیانهایش نیز شریک میباشند.
بنابراین بچه دارى نیز یک وظیفه مشترک زن و شوهر است.نه وظیفه زن تنها.درست است که مادران با میل و رغبت از بچه نگهدارى میکنند وامور نظافت و تر و خشک کردن و تغذیه و شیر دادن و دیگر امور مربوط به کودک را از جان و دل مى پذیرند.و براى پرستارى و نگهدارى او هر گونه رنج و زحمتى را تحمل مینمایند.براى پرستارى از کودک چه شبهائى راتا صبح بیدار میمانند و گریه و جیغ و شیون و نحسیهاى او را تحمل میکنند.لیکن شوهر هم نباید فداکاریها و زحمات همسرش را نادیده بگیردو بگوید:بچه دارى وظیفه زن است.و من در این باره مسؤولیتى ندارم.
وقتى دید بچه آرام نمى گیرد،مادر را با بچه بگذارد و خودش برود در اتاق دیگر راحت بخوابد. نه،برادر!این بچه مشترک بین شما است.پرستارى و نگهدارى از او نیز یک وظیفه مشترک است.مگر تو عاطفه و وجدان ندارى؟آیا انصاف است که تو بروى در گوشه اى استراحت کنى، وهمسرت را در این غوغا تنها بگذارى؟آیا این رسم زندارى و مهر و صفاى خانوادگى است؟اگر تو روز کار کرده و خسته هستى همسرت نیز در تمام روز بکارهاى خانه دارى اشتغال داشته و خسته است.اگر تو خوابت مى آیداو نیز خوابش مى آید.اگر جیغ و شیونهاى بچه اعصاب ترا خسته میکند، مادر بیچاره هم همینطور است لیکن جز تحمل چاره اى ندارد.
برادرم!انصاف و عاطفه و اخلاق اسلامى و رسم همسردارى اقتضا دارد که در چنین مواقع حساسى در بچه دارى همسرت را کمک کنى.یا با هم بچه را آرام کنید سپس بخوابید.یا مقدارى از شب را توبخواب و همسرت از بچه پرستارى کند آنگاه تو از بچه پرستارى کن وهمسرت بخوابد.و اگر همسرت در اثر کم خوابى،بعد از نماز صبح استراحت کرده انتظار نداشته باش مانند دیگر روزها صبحانه را برایت حاضر کند.چه مانع دارد خودت چاى و صبحانه حاضر کنى،خودت میل کنى و بیرون بروى و براى همسرت نیز آماده باشد.وقتى مى خواهید به سفر یا مهمانى بروید ضرورت ندارد که همیشه همسرت بچه را بغل کند،در جاهاى مناسب تو این عمل را انجام بده و در این باره همکارى نمائید.وبطور کلى در همه حال در پرستارى و نگهدارى از کودک تعاون و همکارى داشته باشید.رسم زندارى و اخلاق اسلامى چنین است.به زندگى شماصفا و محبت و رونق میدهد.
البته به بانوان نیز توصیه میشود که در این باره از شوهرانشان انتظارات زیاده از حد نداشته باشند.گرفتاریها و مشکلات کسب و کار وتامین نیازمندیهاى زندگى را همواره منظور داشته باشند.و بدانند که مرددر خارج منزل با صدها مشکل روبروست و با اعصاب خسته،و بمنظوراستراحت بمنزل مى آید.و انتظار نداشته باشند که وقتى بمنزل آمدلباسهایش را در آورد و فورا مشغول بچه دارى و امور خانه دارى شود.دراین مورد بیش از مقدار ضرورت و در مواقع غیر عادى،توقع کمک نداشته باشند.
منبع:امینی، ابراهیم؛ (1367؟)، آئین همسرداری یا اخلاق خانواده، تهران: اسلامی، چاپ پانزدهم.