نویسنده: جواد محسنی




 

وقتی کار به کاردان سپرده شود

ماجرای بستنی کباب را به یاد دارید؟ همان مثالی که می گوید ترکیب دو غذای خوشمزه؛ اما کاملاً متفاوت، نتیجه چندان دلپذیری به ارمغان نمی آورد. خوب، واقعیت این است که این مساله تا حد زیادی به آشپز هم بستگی دارد. بعضی آشپزهای ماهر می توانند دو غذای متفاوت را چنان با هم ترکیب کنند که حاصل کار بسیار خوشمزه از آب در آید. ران گیلبرت – خالق افسانه ای بازی های Monkey Island- یکی از آشپزها یا اگر بخواهیم دقیق تر بگوییم، بازیسازها است.
ایده اولیه ساخت بازی Deathspank شاید بسیار دیوانه وار باشد. وقتی ران گیلبرت کم کار اعلام کرد در حال ساخت یک بازی بسیار عجیب است که ترکیبی از MI و Diablo است، بسیاری با دیده شک و تردید به این سخن نگریستند؛ چون نه تنها بازی های یاد شده به دو ژانر کاملاً متفاوت تعلق داشتند، بلکه تم داستانی و گرافیکی آن ها نیز از زمین تا آسمان با هم فرق می کرد. اما آن دسته از افراد کم تعدادی که ران گیلبرت را می شناختند، می دانستند بازی ساخت او حتی اگر نتواند دو بازی یاد شده را به خوبی ترکیب کند، دست کم بازی جالبی خواهد بود. اکنون با عرضه Deathspank و بسته الحاقی مستقل بازی جالب است؛ بلکه وعده های گیلبرت نیز درست از آب درآمده و به این ترتیب می بینیم وقتی کار به کاردان سپرده شود، ترکیب دوبازی کاملاً متفاوت می تواند به شیوه شگفت انگیزی خوب از آب دربیاید.
Deathspank در اصل یک بازی نقش آفرینی اکشن به سبک دیابلو است که در زمینه گرافیک، طنز و موسیقی راه بازی های MI را طی کرده است. بازی از لحاظ تم شباهت هایی به یابلو دارد و از لحاظ گیم پلی نیز به برخی عناصر بازی های ماجرایی اشاره و کلیک (که معمولاً در بازی های نقش آفرینی سنتی پیدا نمی شود) وفادار بوده؛ اما از لحاظ تم بیشتر شبیه MI است تا دیابلو و از لحاظ گیم پلی بیشتر دیابلو است تا MI. در زمینه گرافیک و کنترل نیز راه میانه را پیموده و به هر دو بازی تقریباً به یک میزان شباهت دارد. اما در نهایت حاصل کار ترکیب بسیار شگفتی از این دو بازی درآمده که شاید در اسکرینشات ها چندان جالب به نظر نیاید؛ ولی وقتی بازیباز آن را برای اولین بار تجربه می کند، از گیم پلی ساده، طنز جالب و ترکیب رنگ بسیار زیبای آن لذت می برد.
از لحاظ کنترل و گیم پلی Deathspank یک دیابلو کلون است؛ اما عناصر نقش آفرینی بازی بسیار سطحی است و سیستم ارتقای بازی شاید یکی از ساده ترین سیستم های ارتقایی موجود باشد. مأموریت های بازی نیز (از مأموریت اصلی و اجباری گرفته تا مأموریت های جانبی و اختیاری) بسیار خطی است. از این رو Deathspank یک بازی نقش آفرینی پیچیده یا سنتی نیست. اکشن بازی نیز ساده است و سیستم کلاس بندی شده و پیچیده دیابلو و بازی های مشابه را ندارد. بازیباز می تواند به صورت تن به تن، با زوبین یا به طور همزمان مبارزه کند. البته یک بازیباز دوم می تواند در نقش دوست جادوگر شخصیت اصلی بازی کند، اما حتی این جادوگر نیز از لحاظ گیم پلی شباهت چندانی با جادوگرهای بازی های نقش آفرینی ندارد. در واقع هدف سازنده، ارایه یک بازی ساده و جذاب برای افرادی است که می خواهند از سیستم مبارزه ای اشاره و کلیک دیابلو لذت ببرند. البته این به معنی سطحی بودن گیم پلی Deathspank نیست. استفاده از تاکتیک و اسلحه مناسب در تمام طول بازی امری ضروری است و برخی مراحل بازی نیز بسیار دشوار می شود.
برخی معمای ساده به سبک بازی های ماجرایی اشاره و کلیک نیز در بازی وجود دارد و در بعضی از بخش ها بازیباز را وارد می کند تا عملی را انجام دهد که در بازی های نقش آفرینی رایج نیست. به عنوان مثال دو وسیله را با هم ترکیب کند یا وسیله ای رو روی فرد یا چیزی به کار برد. این قبیل معماها در بازی کمیاب است و سازنده تلاش کرده از معماهای دشوار و حتی متوسط بازی های اشاره و کلیک دوری کند.
مهم ترین ویژگی Deathspank طنز آن است که شباهت انکارناپذیری به بازی های MI دارد. طنز بازی در تمام بخش های آن، از بخش تنظیمات بازی که به سبک بازی های MI گزینه های عجیب و بی استفاده در آن قرار گرفته تا دیالوگ های فوق العاده و مأموریت های عجیب دیده می شود. به عنوان مثال در یکی از مأموریت های بازی بازیباز باید اسلحه های را به دست بگیرد که تقریباً هیچ آسیبی به دشمنان نمی زند. اما این اسلحه پس از چند ضربه چنان فشاری به شیاطین می آورد که بی اختیار کود دفع می کنند!! بازیباز باید این کودهای شیطانی را (که بسیار شبیه کود انسانی است!) جمع آوری کرده و برای یک باغدار ببرد. در عین حال بازیباز باید برای شکست دادن این شیاطین، اسلحه خود را عوض کند. ناممکن است بازیبازی این ترکیب طنز عالی و ایده عجیب در طراحی مأموریت را دیده و از آن لذت نبرد.
گرافیک بازی نیز ترکیب بسیار عجیبی از دیابلو کلون هایی چون Fate و MI است. حتی فونت های بازی نیز شباهت بسیاری به فونت مورد استفاده در این بازی ها (به ویژه MI3) دارد و بعضی از اشیای موجود در محیط گویی بدون تغییر از MI به این بازی منتقل شده است.
یکی از ویژگی های Deathspank که به شدت شبیه MI است؛ موسیقی است. اینجا دیگر ردپایی از دیابلو دیده نمی شود و موسیقی بازی گویی قطعه های منتشر نشده ای از موسیقی بازی های MI است. صدای شخصیت ها نیز (از صدای اشخاص در دیالوگ ها گرفته تا صدای فریادهای خنده دار لشکری از اسکلت ها که به سوی بازیباز هجوم می آورند) تقریباً عیناً از روی بازی های MI کپی شده و بسیار نوستالژیک است (عجیب این که هنگام تجربه یک بازی نقش آفرینی، نوستالژی یک بازی ماجرایی به بازیباز دست می دهد).

بسته الحاقی مستقل Deathspank: Thongs of Virtue

بسته الحاقی مستقل ToV در واقع بخشی اساسی از بازی اصلی است که بعدها بر اساس تصمیم سازنده از بازی اصلی جدا شده است. بنا به سخنان گیلبرت، بازی اصلی در واقع قسمت اول و ToV در برگیرنده قسمت های دوم و سوم از بازی Deathspank است که قرار بود زمانی به صورت یک بازی سریالی عرضه شود. این بسته الحاقی شباهت بسیاری به بازی اصلی دارد و تفاوت های جزیی که در آن دیده می شود تا حدی نیست که بازی را از بازی اصلی مجزا کند. اما همین مساله باعث می شود علاقمندان به بازی اصلی این بسته الحاقی را نیز تجربه کنند؛ چون ادامه مستقیم همان داستان است.
بزرگ ترین تفاوتی که در ToV می بینیم، تغییر تم بازی است. ToV دنیایی طنزآمیز و آینده گرایانه (نسبت به دنیای قرون وسطایی بازی اصلی) را مجسم می کند که در آن قهرمان ما سلاح گرم (از قبیل مسلسل و موشک انداز) به دست می گیرد! واقعیت این است که مکانیسم بازی در ToV هیچ تفاوتی با بازی اصلی ندارد و این سلاح ها در واقع همان تیر و کمان یا زوبین های بازی اصلی است که اکنون تغییر شکل داده است. این تغییر به ظاهر ساده، مزیت بزرگی دارد و باعث شده یکی از نقاط ضعف بازی اصلی یعنی محدودیت سلاح های دوربُرد، اکنون رفع شود. البته نکته عجیب این که سلاح های Melee از قبیل شمشیر هنوز هم در بازی وجود دارد. این مساله از لحاظ گیم پلی یک مزیت است، چون گیم پلی Melee در این بازی از مبارزه های از راه دور جذاب تر است. اما کاستی این سلاح ها این است که با جو مدرن بازی سازگاری چندانی ندارد. از لحاظ تنوع بازی و دشمنان نیز ToV تلاش کرده با تغییر ظاهر موجودات قبلی، معرفی دشمنان جدید و باس های (Bossهای) بیشتر، تنوع بازی را افزایش دهد. پس اگر از Deathspank لذت برده اید، حتماً ToV را هم امتحان کنید.
اگر طرفدار بازی های نقش آفرینی هستید؛ Deathspank یک بازی نقش آفرینی عمیق یا جدی نیست و شاید بهتر است حتی آن را نقش آفرینی به شمار نیاوریم و اگر طرفدار بازی های ماجرایی هستید؛
Deathspank معماهای جالب و پیچیده یک بازی ماجرایی اشاره و کلیک سنتی را ندارد. اما اگر به دنبال یک بازی سرگرم کننده، ساده و پر از لحظه های شاد، طنز عالی و گرافیک زیبا و دلنواز هستید، Deathspank بازی دوست داشتنی ای است که ارزش امتحان را تقریباً برای هر کسی دارد.

مزایا

بسیار ساده و لذت بخش است و نظر هر کسی را می تواند جلب کند؛ طنز بازی عالی است؛ شخصیت ها و موجودات دوست داشتنی؛ سورپرایزهای زیاد و صحنه های جالب

معایب

بازی گاه بسیار نامتعادل می شود به طوری که بعضی بخش ها بسیار آسان و بعضی بخش ها سخت است
منبع: نشریه بازی رایانه، شماره 40.