درمان خودنمایی کودکان

علائم و نشانه ها:

-حرکات و سخنان بی مورد،
-علاقه به مورد تمجید و تحسین قرار گرفتن،
-پرخاشگری و عصیان،
-دروغهای اغراق آمیز و سخنان بی جا،
-استفاده از حرکات متهورانه،
-خیال باف،
-شکایت از اطرافیان برای جلب توجه،
-عدم برخورداری از اتکاء به نفس.

عوامل پدید آورنده:

-عدم توجه و محبت والدین و دیگران به کودک،
-تحقیر و سرکوب کودک،
-بی توجهی به سخنان کودک،
-بی اعتنایی به کودک و استفاده نکردن از کلمات محبت آمیز،
-تلقین منفی،
-نادیده گرفتن محسنات و خوبی های کودک،
-عدم تمجید و تحسین به جا و به موقع،
-با بی اعتنایی مواجه شدن رفتارهای کودک،
-تنبیه و محبت افراطی،
-عدم راهنمایی و تشویق از سوی والدین و دیگران،
-در اختیار نبودن وسیله مثبت خودنمایی
-عدم توجه به استعدادها و مهارتهای کودک،
-بی تفاوتی نسبت به کارها و سخنان کودک.

چگونگی عملکرد:

-ابراز محبت و توجه کافی به کودک،
-شناخت و رفع ریشه و علت خودنمایی کودک،
-مورد توجه قرار دادن و شکوفا کردن استعدادهای کودک،
-مورد تشویق و تمجید صادقانه قرار دادن کودک،
-تقویت کارهای مثبت کودک،
-رفع نیازهای مختلف او،
-در اختیار قرار دادن راههای مثبت خود نمایی،
-خودداری از تنبیه و محبت افراطی،
-استفاده از تلقین مثبت برای از بین بردن خودنمایی کودک،
-راهنمایی و تشویق صادقانه و صبورانه ی کودک،
-بی تفاوت نبودن نسبت به سخنان و کارهای کودک.
منبع:نجاتی، حسین، (1388)، روانشناسی کودک، تهران، نشر بیکران، چاپ دهم.