یهودیان عقیده دارند که تمام پیغمبران از نژاد عبرانی بوده و خارج از این قوم، انسانی که حائز شرایط والای نبوت باشد، زاده نشده است. به همین دلیل پیغمبران اسلام و مسیحیّت را قبول نمی نمایند. (کتاب موسی و یهودیگری). در بررسی زندگانی انبیا ملاحظه می گردد که یهودیان رفتار بسیار خشن و ناملایمی را در مورد فرستادگان خدا، از خود نشان داده، حتی بعضی از آنها، از جمله حضرت ذکریا و حضرت یحیی را به قتل رسانیده اند. علّت این امر، آیه 22 باب 13 سفر تثنیه تورات به شرح زیر است:
تثنیه، باب 13، آیه 2:
«اگر نبی، یا بیننده ی خوابی از میان شما برخیزد و آیت یا معجزه ای برای شما ظاهر سازد. و آن آیت یا معجزه واقع شود که از آن تو را خبر داده گفت که خدایان غیر را که نمی شناسی پیروی نماییم و آنها را عبادت کنیم، سخنان آن نبی یا بیننده ی خواب را مشنو زیرا که یهوه خدای شما، شما را امتحان می کند تا بداند که آیا یهوه خدای خود را به تمامی دل و به تمامی جان خود محبت می نمایید. یهوده، خدای خود را پیروی نمایید و از او بترسید و اوامر او را نگاه دارید و قول او را بشنوید و آن نبی یا بیننده ی خواب کشته شود زیرا سخنان فتنه انگیز بر یهوه خدای شما گفته است.»
خاخام ها، دشمنی بادین و پیغمبران را از سنین طفولیّت در مخیّله قوم یهود القا نموده و با این کار، انتقال شریعت منحط و منحرفی را که توسّط خودشان نوشته شده، به نسل های بعدی، موجب شده اند. امروزه یهودیان در حمله به سایر ادیان و مذاهب شیوه های مختلفی به کار می بندند. در زمان های گذشته نیز دشمنی با دین و پیامبران نتایج متفاوتی به بار آورده است.

شهید شدن حضرت ذکریا

صحبت کردن حضرت عیسی در گهواره، یهودیان را مجاب کرد و افتراها و اتهامات وارده شده به حضرت مریم از بین رفت، ولی پس از گذشت مدّت کمی، مجدداً همان اتهامات از سرگرفته شد. به ایشان نسبت زنازادگی - نعوذبالله - داده می گفتند: تاکنون فرزندی بدون پدر زاده نشده است. گفتند اینکار، کار ذکریاست، و پیغمبر عالی مقامی مانند حضرت ذکریا را متهم به انجام آن کار زشت نمودند. با پخش این افکار مسموم کننده، مردم را بر علیه ایشان شوراندند تا جایی که عده ای در صدد قتل حضرت ذکریا برآمدند، یهودیانی که از طرف خاخام ها تحریک شده بودند ظاهراً برا محافظت ذکریا از دست مردم، او را داخل تنه درختی پنهان نموده و سپس درخت و حضرت ذکریا را یکجا بریده و آن حضرت را به قتل رساندند.

شهادت حضرت یحیی نبی:

یکی از سران قوم بنی اسرائیل به نام شاه هرود، طالب عقد دختری، که برابر شریعت حضرت موسی نکاح او حلال، و طبق شریعت حضرت عیسی حرام بود، گردید. برای جاری نمودن صیغه ی عقد، حضرت یحیی را طلب کرد. حضرت یحیی از انجام این کار سرباز زد، زیرا خود، بعد از نبوّت حضرت عیسی، به شریعت وی عمل می کرد. یهودیان که ظهور دین نوین اوقاتشان را تلخ کرده بود وارد عرصه شده، از شاه مرگ وی را خواستار شدند، شاه نیز دستور بریدن سریحیی را صادر کرد.

عروج حضرت عیسی به آسمان ها:

در اثر انتشار دین حضرت عیسی، که شریعت نوینی را جایگزین شریعت حضرت موسی کرده بود، آتش حَسَد و غضب یهودیان زبانه کشید. بالاخره با توسّل به نیرنگ، درصدد قتل ایشان برآمدند. بدین صورت که یکی از افراد خودی را که به ظاهر ایمان آورده بود در جمع حواریون حضرت عیسی داخل کردند تا وی زمان و مکان تجمّع عیسویان را به آنها خبر دهد و آنان با یک شبیخون غافلگیر کننده، عیسی و یارانش را نابود کنند. در اجرای این نقشه، یک نفر یهودی، به نام ایشاریوت، بداخل حواریون راه یافت. فقط با معجزه ی خداوندی، ایشاریوت به علت شباهتش به حضرت عیسی، توسط یهودیان به صلیب کشیده شده و حضرت عیسی به عرش خدا عروج کرد.

مریض شدن حضرت پیغمبر(ص):

یهودیان با سوءقصد به جان پیغمبرمان حضرت محمد (ص)، می خواستند ایشان را مسموم کنند. در اثنای حرکت لشکر اسامه، حضرت رسول مریض شدند. تا آنموقع ناخوشی ایشان دیده نشده بود. زندگیشان بسیار منظم بود، کم می خوردند و در نظافت و پاکیزگی بسیار مراقبت می کردند. در سال هفتم هجری، با خوردن لقمه ای از گوشتی که توسط یک زن یهودی، به زهرآلود گردیده بود، مریض شدند. ماجرا از این قرار بود: بعد از صلح خیبر، حضرت رسول چند روزی در آنجا ماند. برای ایشان زینب دختر حارث زن سلام بن میشقم، ضیفتی ترتیب داد. گوشت بریان گوسفندی، در داخل سفره جای گرفت. حضرت رسول پس از جویدن لقمه ای، مشکوک شدند و آن را بیرون انداختند، یکی از اصحاب که لقمه رابلعیده بود، وفات یافت.
خروج، باب 23، آیه 24:
«خدایان ایشان را سجده منما و آنها را عبادت مکن و موافق کارهای ایشان مکن، البته آنها را منهدم ساز.»
تثنیه، باب 12 آیه 1 - 3:
«اینهاست فرایض و احکامی که شما در تمامی روزهایی که بر زمین زنده خواهید ماند می باید متوجه شده به عمل آورید در زمینی که یهوه خدای پدرانت به تو داده است تا در آن تصرف نمایی. جمیع اماکن امت هایی را که در آنها خدایان خود را عبادت می کنند و شما آنها را اخراج می نمایید خراب نمایید خواه بر کوه های بلند خواه بر تل ها و خواه زیر هر درخت سبز.»
مسئله ی تخریب تدریجی مساجد و معابد، در فصل «دین و فراماسونری» به تفصیل توضیح داده خواهد شد اینک به مرور آیات قرآن کریم، درباره ی یهودیان می پردازیم آیاتی که دلیل بر تحریف شدن تورات به دست یهودی هاست.
سوره ی مبارکه جمعه، آیه پنجم:
«وصف حال آنان که تحمل تورات کرده، خلاف آن عمل کردند در مثل به حماری ماند که بار کتاب بر پشت کشید، آری، قومی که مثل حالشان این است که آیات خدا را تکذیب کردند بسیار مردم بدی هستند و خدا هرگز ستمکاران را رهبری نخواهد کرد.»

سوره مبارکه بقره، آیه هفتاد و نهم:

«پس وای بر آن کسانی که از پیش خود چیزی نوشته، آنگاه به خدای متعال نسبت می دهند، تا آن را به بهای اندک بفروشند، پس وای بر آنها از آنچه نوشته و آنچه بدان کسب می کنند.»

سوره مبارکه توبه، آیه سی ام:

«و یهوه گفتند عُزیر پسر خداست و نصاری گفتند مسیح پسر خداست، این سخنان را که اینها بر زبان می رانند خود را به کیش کافران مشرک پیشین، مشابه و نزدیک می کنند، خدا آنها را هلاک و نابود کند، چرا آنها باز به خدا نسبت دروغ بستند.»
سوره ی مبارکه آل عمران، آیه هفتاد و هشتم:
«و همانا برخی از اهل کتاب، قرائت کتاب آسمانی را تغییر و تبدیل می دهند، تا آنچه از پیش خود خوانده اند از کتاب خدا محسوب دارند و هرگز آن تحریف شده از کتاب خدا نخواهد بود، و گویند آن آیات از جانب خدا نازل شده در صورتی که از جانب خدا نیست، و با آنکه می دانند [تحریف خود آنهاست] به خدا دروغ میبندند.»
سوره ی مبارکه مائده، آیه چهل و یکم:
«ای پیغمبر، غمگین از آن مباش که گروهی از آنان که به زبان اظهار ایمان کنند و به دل ایمان نیارند به راه کفر می شتابند، و نیز اندوهگین مباش از آنکه یهودیانی که سخنان فتنه خیز به جای کلمات حق تو به آن قومی که از کبر نزد تو نیامدند می رسانند، آنها کلمات حق را بعد از آنکه به جای خود مقرر گشت تغییر دهند [به دروغ و هوای نفس خویش، حرام را حلال را حرام کنند] و گویند اگر حکم قرآن این گونه آورده شد، بپذیرید و الا دوری کنید، و هر کسی را خدا نخواسته دلهاشان را پاک گرداند. آنان را در دنیا ذلت و خواری نصیب است و در آخرت عذاب بزرگ مهیاست.»
سوره ی مبارکه بقره، آیه هفتاد و پنجم:
«آیا طمع دارید که یهودیان به دین شما بگروند، در صورتی که گروهی از آنان کلام خدا را شنیده و به دلخواه خود آن را تحریف می کنند با آنکه در کلام خدا تعقل کرده معنی آن را دریافته اند.»
سوره ی مبارکه بقره، آیه دویست و یازدهم:
«ای پیامبر، از بنی اسرائیل سوال کن که ما چقدر آیات و ادله ی روشن بر آنها آوردیم و هر کس نعمتی را که خداوند به او داد مبدل کند پس عقاب خداوند بسیار سخت است.»

آیات قرآن کریم درباره ی قتل پیغمبران توسط قوم یهود:

سوره مبارکه بقره. آیه ی هشتاد و هفتم:
«و ما به موسی کتاب تورات عطا کردیم و از پی او پیامبران فرستادیم، و عیسی پسر مریم را به ادله روشن حجت ها دادیم و او را به واسطه روح القدس، اقتدار و توانایی بخشیدیم، آیا هر پیامبری که برخلاف هوای نفس شما اوامری از جانب خدا آورد، از امرش سرپیچی کرده، از راه حسد گروهی را تکذیب می کنید و گروهی را می کشید.»
سوره مبارکه بقره، آیه نود و یکم:
«چون به یهود گفته شد که ایمان آرید به قرآنی که خدا برای [هدایت بشر] فرستاده، پاسخ دادند که تنها به تورات چون به ما نازل شده ایمان آوریم، و به غیر تورات کافر شوند، در صورتی که قرآن حق است و کتاب آنها را تصدیق می کند. بگو ای پیغمبر اگر شما در دعوی ایمان به تورات راستگو بودید به کدام حکم تورات از این پیغمبران را کشتید.»
سوره مبارکه ی نسا، آیه 155:
«پس سبب آن پیمان شکنی شان، و کفرشان به آیت های خدا و پیغامبرکشی شان به ناحق، و این سخن شان که دل های ما در پرده است - گرچه خدا به سبب کفرشان بدان مهر نهاد - پس جز اندکی ایمان نمی آوردند.»

آیاتی درباره ی گمراه کردن انسان ها توسّط قوم یهود:

سوره مبارکه ی مائده، آیه 64:
«یهود گفتند دست خدا بسته است [دیگر تغییر درخلقت نمی دهد و چیزی از عدم به وجود نخواهد آورد] به واسطه ی این گفتار دروغ دست آنها بسته شده به لعن خدا گرفتار گردیدند، بلکه دو دست خدا [دست قدرت و رحمت او] گشاده است هر گونه بخواهد انفاق می کند. و همانا قرآنی که به تو نازل گشت بر کفر و طغیان بسیاری از اهل کتاب بیفزود و ما به کیفر آن تا قیامت آتش کینه و دشمنی را در میان آنها برافروختیم، هر گاه برای جنگ با مسلمانان آتشی برافروزند خدا آن آتش را خاموش سازد و آنها در روی زمین به فساد کاری کوشند [ظالم بر ناتوان و پیرو شهوت و غضب اند] و خدا هرگز مردم مفسد را دوست نمی دارد.»
سوره ی مبارکه ی مائده، آیه ی 82:
«همانا دشمن ترین مردم نسبت به مسلمانان یهود و مشرکان را خواهی یافت. و با محبّت تر از همه کس با اهل ایمان، آنانند که گویند ما نصرانی هستیم، این دوستی نصاری با مسلمانان بدین سبب است که برخی از آنها دانشمند و پارسا هستند و آنها بر حکم خدا تکبر و گردنکشی نمی کنند.»
سوره ی مبارکه ی آل عمران، آیه ی 69:
«هر گروهی از اهل کتاب انتظار و آرزوی آن دارند که شما را گمراه کنند، به آرزو نخواهند رسید و این را نمی دانند.»
سوره ی مبارکه نساء آیه 44:
«ندیدی حال آنان که، اندک بهره ای از علم کتاب یافتند [یعنی علمای یهود و نصاری] که خریدار گمراهی هستند، و همی خواهند که شما اهل ایمان را به گمراهی اندازند.»
سوره ی مبارکه ی توبه، آیه ی 34:
«ای اهل ایمان، بسیاری از حبران و راهبان اموال مردم را به باطل می خورند و از راه خدا باز می دارند و کسانی هم طلا و نقره را گنج می کنند و در راه خدا خرج نمی کنند، آنها را به عذاب دردناک بشارت ده.»
سوره ی مبارکه ی نساء، آیه ی 52:
«آن گروهند که خدا آنان را لعنت کرد و هر که را خدا لعنت کند دیگر هرگز کسی مدد و یاری او نتواند کرد.»
سوره ی مبارکه ی مائده، آیه ی 78:
«کافران بنی اسرائیل به زبان داود و عیسی بن مریم، از آن لعنت کرده شدند که نافرمانی حکم خدا کرده، از حکم حقّ سرکشی کردند.»
منبع: مبانی فراماسونری ترجمه: جعفر سعیدی تألیف: گروه تحقیقات علمی ترکیه [یحیی هارون]؛ نوبت چاپ: چاپ ششم بهار 1391 شمارگان: 2000