چرا نوزاد گریه می کند

روشهایی برای آرام کردن نوزاد

آرام کردن نوزاد

بهترین چیزی که می توانید به نوزادی که گریه می کند، بدهید، خود شما هستید و وجود خودتان او را آرام خواهد کرد. در بعضی از جوامع در حقیقت مادران دائماً با نوزادشان در تماس هستند اما این روش در غرب و کشورهای غربی به ندرت به چشم می خورد. با این که شما به نیازهای اصلی او توجه دارید و از آن ها آگاه هستید، سعی کنید او را بغل و به خودتان نزدیک کنید. ممکن است بهترین کاری باشد که بتوانید انجام دهید چرا که او صدای ضربان قلب شما را می شنود و آرام می شود. اگر نوزاد خیلی سنگین نیست او را در آغوش بگذارید و در مقابل خودتان نگه دارید یا این که او را در آغوش خود بگیرید و روی صندلی راحتی (گهواره ای) بنشینید. صندلی را خیلی به آرامی حرکت دهید. نوزادان صداهای موزون را خیلی دوست دارند. هنگام حرکت برای او شعر بخوانید یا چیزی را در گوش او زمزمه کنید.
نوزادان برای جلب توجه گریه می کنند. گریه کردن تنها راهی است که آن ها می توانند از طریق آن نیازهایشان را مطرح کنند. علت های زیادی برای گریه نوزادان وجود دارد، اما معمولاً آن ها به خاطر یک چیز گریه می کنند. به عنوان یک مادر طوری تنظیم شده اید که نسبت به گریه نوزادان عکس العمل نشان دهید، اگرچه کار خوبی است، اما نوزادی که گریه می کند می تواند فشار روحی بسیار زیادی به شما وارد کند.
نوزاد شما تا هفته ششم بدو تولد باید آرامتر شده باشد (نسبت به روزهای اول بدو تولد). نوزادان از نظر شخصیت و طرز نگرش متفاوت هستند. بعضی از آن ها آرام هستند و به راحتی می توان از عهده انجام کارهای آن ها برآمد و بعضی دیگر بی قرار و ناآرام و در نتیجه پر سر و صدا هستند. اگر نوزادتان خیلی زیاد گریه می کند، احساس بدی نداشته باشید.
یک نظریه این است که نوزادان دوست داشتنی تر و باهوش تر بیشتر گریه می کنند. با این وجود نوزادی که دائم گریه می کند، در نهایت تلف می شود.
بله. نوزادان در طی شش ماه بدو تولد ممکن است احساس خستگی کنند. تا قبل از زمانی که بتوانند بدون کمک بنشینند یا بُل بروند، کار زیادی وجود ندارد که بتوانند انجام دهند. نوزاد شما ممکن است بسیار خوشحال شود اگر او را در گهواره یا صندلی کودک مخصوص داخل اتومبیل بگذارید و بگذارید اطرافش را تماشا کند. می توانید با قرار دادن بالش اطراف او به عنوان تکیه گاه، او را بنشانید، اما مراقب باشید که نیفتد و اشیاء مختلفی را جلوی دست او قرار دهید. ممکن است یک جعبه خالی کوچک برای او از اسباب بازی های خودش جالب تر و هیجان انگیزتر باشد. یک کتاب مقوایی به او نشان دهید یا آن را برای او بخوانید. حتی اگر آن قدر کوچک باشد که داستان آن را متوجه نشود اما از دیدن عکس ها و تصاویر آن لذت خواهد برد.

چرا نوزادان گریه می کنند؟

1. گرسنگی؛
2. تشنگی؛
3. گرما یا سرما؛
4. پوشک کثیف و خیس؛
5. خستگی؛
6. درد؛
7. ترس و هیجان؛
8. شلوغی محیط و سر و صدا؛
9. نیاز به شما(پدر یا مادرش).
شما با بلند کردن او از روی زمین و بغل کردن او را لوس نخواهید کرد زیرا نوزاد عمداً گریه نمی کند. نوزاد شما از لحاظ فیزیکی هنوز هم نابالغ است و اکثر اوقات به کمک شما نیاز دارد. با این وجود هر چه به آخر هفته ششم بدو تولد نزدیک تر می شویم، لازم نیست با شنیدن کوچک ترین صدایی از طرف او به سراغش بروید. منتظر بمانید و ببینید که آیا این صدا به صدای گریه واقعی تبدیل خواهد شد یا نه. بعضی از صداهایی که در این زمان او از خود در می آورد بیشتر شکلی از حرف زدن او می باشد تا این که گریه واقعی باشد.
اگر تمام تلاشتان را به کار گرفتید تا او را آرام کنید اما باز هم گریه می کرد شاید بیش از حد تحریک یا هیجان زده شده باشد، بنابراین او را در جایی آرام تنها بگذارید، ممکن است تنها راه حل برای آرام کردن او باشد. مطمئن شوید که در تختخواب یا کالسکه هیچ خطری او را تهدید نمی کند.
5 دقیقه معمولاً مدت زیادی است که بگذارید او گریه کند. ممکن است به نظر شما طولانی تر برسد بنابراین به ساعت خود نگاه کنید. در طی این مدت می توانید جایی بروید که صدای او به گوش شما نرسد و استراحت کوتاهی داشته باشید. در حیاط قدم بزنید یا در اتاق دیگری بنشینید و یک فنجان چای بخورید قبل از این که دوباره به سراغ او بروید. یک موسیقی آرام در اتاق نوزادتان ممکن است به او کمک کند تا آرامتر شود. اگر بعد از 5 دقیقه باز هم گریه می کند، به سراغ او بروید، او را بخوابانید و آرام کنید و دوباره 5 دقیقه دیگر بیرون از اتاق باشید.

درک نیازهای نوزاد

همه مادران طوری تنظیم شده اند که نسبت به گریه نوزادشان عکس العمل نشان می دهند اما گریه یک سره نوزاد می تواند برای یک مادرِ خسته عذاب آور و غیر قابل تحمل باشد. زمان هایی هم وجود دارد که به نظر می رسد هیچ چیزی نمی تواند جلوی گریه او را بگیرد. احساس عصبانیت و ناراحتی نسبت به نوزادی که به خاطر نیازی دارد گریه می کند طبیعی است، بنابراین نگران احساسات بدی که پیدا می کنید، نباشید. چرا که اگر این احساسات ناخوشایند به مرحله عمل درآیند، اوضاع خطرناک خواهد شد.

ساکت کردن نوزاد

هنگامی که به خاطر گریه نوزادان تحت فشار قرار می گیرید، قبل از این که اوضاع و احوال از کنترل شما خارج شود، او را آرام در تختخواب یا کالسکه اش قرار دهید و سپس از اتاق بیرون بیایید. نفس عمیقی بکشید و سعی کنید خستگی بگیرید. اگر می توانید کسی را پیدا کنید تا به شما کمک کند. اگر همسرتان خانه نیست از یکی از دوستان یا خوشاوندانتان یا یکی از همسایگان بخواهید تا مدتی را در کنار شما باشند. اگر امکان داشته باشد بهتر است از آن ها بخواهید تا به مدت نیم ساعت (یا حتی بیشتر) نوزادتان را با خود بیرون ببرند تا بتوانید کمی خستگی بگیرید و استراحت کنید. یا این که خودتان با کالسکه او را بیرون ببرید. هنگامی که بیرون از خانه باشید صدای گریه او خیلی بلند به نظر نخواهد رسید.

زمانی را به خودتان اختصاص دهید

این که از خودتان هم مانند نوزادتان مراقبت کنید بسیار حائز اهمیت می باشد. مطمئن شوید که فرصتی را می توانید پیدا کنید تا کارهای مورد علاقه تان را انجام دهید که از انجام آن ها لذت خواهید برد خرده کاری های مربوط به خانه را به تاخیر بیاندازید تا وقت بیشتری برای خودتان داشته باشید. انرژی مجدد گرفتن و شارژ باطری های خودتان موجب می شود تا شادتر و سرحال تر باشید. این کار خودخواهی نیست. لازم است به خودتان خوب برسید تا بتوانید به طور شایسته از نوزادتان مراقبت کنید.

خودتان را نازنازی بار آورید!

اگر روز واقعاً بدی را پشت سر گذاشته اید، هنگامی که همسرتان به خانه باز می گردد از او بخواهید تا برای مدتی نوزادتان را نگه دارد و در این فاصله شما دوش آب گرم بگیرید، تلویزیون تماشا کنید یا روزنامه بخوانید، بدون این که کسی مزاحم شما شود. هر کاری را که به شما کمک می کند تا آرام و راحت شوید انجام دهید.

روحیه خود را حفظ کنید

بسیار مهم است که نگذارید اوضاع آن قدر بدتر شود که به آخر خط برسید. سعی کنید با یکی از دوستانتان که مشکل شما را داشته است، صحبت کنید یا با کسی که با این مشکلات و مسائل در گذشته مواجه بوده و آن ها را تجربه کرده است، صحبت کنید و از آن ها کمک بخواهید. نوزاد شما برای همیشه گریه نخواهد کرد. حتی اگر حالا چنین به نظر برسد.
ضمناً ماساژ دادن و نوازش کردن از جمله روش های بسیار قدیمی است که به نوزاد آرامش می بخشد. شما ممکن است قبلاً نوزادتان را ماساژ داده باشید بدین صورت که سر، گردن، سینه و دست و پای او را نوازش می کردید، اما می توانید او را به روشی سازمان یافته تر ماساژ دهید تا هم برای او و هم برای شما مفید واقع شود.
ماساژ دادن می تواند نوزادان بی قرار را آرام کند، گریه آن ها را فرو بنشاند و حتی ممکن است موجب تسکین قولنج شود. نوزادان نارس یا مبتلا به فلج مغزی یا دیگر نوزادان استثنایی به خوبی عکس العمل نشان می دهند. ماساژ دادن نوزاد برقراری ارتباط میان شما و او را افزایش می دهد و به مادری که دچار افسردگی پس از زایمان شده است، کمک می کند تا بتواند با نوزاد بی قرارش کنار بیاید. مسلماً بعضی از نگرانی های مادرانه را نیز کاهش می دهد و حتی ممکن است نگرانی نوزاد را هم تسکین ببخشد. بعضی از افراد ادعا می کنند که این کار می تواند سیستم ایمنی بدن را تقویت کند، به پوست طراوت ببخشد، سموم بدن را دفع کند، موجب نرمی اندام ها می شود، کشش عضلانی را افزایش دهد. هر چند هیچ یک از این موارد اثبات نشده است اما ماساژ دادن می تواند هم برای شما و هم نوزادتان بسیار لذت بخش باشد.
بسیار به آرامی با نوازش دست نوزادان را ماساژ دهید.

برقراری ارتباط با نوزادان

در حالی که او را ماساژ می دهید، به او لبخند بزنید و با او صحبت کنید. این کار موجب استحکام و تقویت برقراری ارتباط میان شما خواهد شد.
تا زمانی که به طرز صحیح و مناسب ماساژ انجام گیرد، خطرات چندانی ندارد. در بسیاری از کشورها غالباً بزرگسالان به ماساژ دادن بدن افراد دیگر عادت ندارند، بنابراین مفهوم ماساژ دادن نوزاد برای آن ها بیگانه به نظر می رسد. بسیاری از اقدامات احتیاطی وجود دارد که باید به آن ها توجه داشته باشید. باید از ماساژ دادن خودداری کنید اگر:
* نوزادتان در طی 72 ساعت گذشته واکسن زده است.
* عفونت پوستی یا دیگر بیماری های عفونی را دارد.
* تب دارد یا ناخوش است.
* دستان شما یا اتاق سرد است.
* او ناراحت می شود. اگر ماساژ دادن بر خلاف میل او باشد، هیچ یک از شما از این کار لذت نخواهید برد. بعضی از نوزادان از این که لخت شوند تا آن ها را ماساژ دهید، متنفر هستند، اما از ماساژ دادن پاهایشان لذت می برند. اگر این چنین است، سعی کنید فقط پاهایش را ماساژ دهید تا به آن عادت کند.
از روغن مخصوص نوزاد یا یکی از روغن های طبیعی می توانید استفاده کنید از میان این روغن ها، احتمالاً روغن زیتون و نارگیل بی ضررتر هستند.
تذکر: از روغن بادام شیرین استفاده نکنید زیرا حساسیت زا است. قبل از استفاده از روغن برای نوزادتان بی ضرر بودن آن را کنترل کنید.
قبل از شروع کار، دست هایتان را بشویید و گرم کنید. روغنی را که می خواهید برای نوزادتان استفاده کنید باید قبل از مصرف روی قسمتی از پوست نوزادتان امتحان کنید. 30 دقیقه صبر کنید تا ببینید عکس العمل خاصی نشان می دهد یا نه. مطمئن شوید که نوزادتان احساس گرما می کند و راحت است. برای این که به او آرامش و اطمینان خاطر ببخشید، در تمامی مدتی که او را ماساژ می دهید، به او لبخند بزنید و به آرامی با او صحبت کنید.
ناخن هایتان را کوتاه کنید و حلقه تان را هم درآورید.
به آرامی اما محکم او را با دست نوازش کنید.
1. نوزادتان را که لخت است روی یک زیرانداز قفا یا دَمَر بخوابانید (در این جا احتمال بروز خواب مرگی وجود ندارد، زیرا در تمام مدت ماساژ شما در کنار او هستید و او بیدار است). ابتدا ماساژ را از قسمت های کناری بدن او آغاز کنید. این کار را به آرامی انجام دهید و از زیر شانه هایش شروع کنید.
2. ماساژ دادن را از قسمت دست ها، سینه، ران ها و پاها و پنجه پا به مدت چند دقیقه ادامه دهید. مطمئن باشید که آرام هستید و این کار را با عجله انجام نمی دهید. در تمام مدت با او حرف بزنید. اگر لازم است کمی روغن به دست هایتان بمالید. سپس در جهت حرکت عقربه های ساعت به آرامی با دست سینه او را ماساژ دهید (یا اگر روی شکمش به حالت دَمَر خوابیده پشت او را این گونه ماساژ دهید). تقریباً یک دقیقه این حالت را ادامه دهید.
3. در پایان دوباره پاهای او را ماساژ دهید. اگر دَمَر خوابیده است پشت باسن و ستون فقرات او را نیز ماساژ دهید. در این زمان اگر هنوز هم نوزادتان از این کار لذت می برد، می توانید بار دیگر این کار را از اول شروع کنید و قسمت های دیگر بدن او را ماساژ دهید.

نگرانی های شایع

نوزادان به طور طبیعی پدر و مادرشان را نسبت به هر کس دیگری ترجیح می دهند، اما گاهی اوقات شخص دیگری در آرام کردن او موثرتر واقع خواهد شد. آن شخص ممکن است مانند شما تحت فشار قرار نگرفته باشد. اگر شما به خاطر فشارها و مسئولیت های مادرانه یا احتمالاً شغلی که دارید، تضعیف شوید و قوایتان تحلیل رود، آرامش و استراحت کمتری خواهید داشت. نوزاد شما با این مسائل آشنا خواهد شد. نوزادان همچنین می توانند درک کنند که چه موقع مادر خسته، افسرده یا بیمار است. هنگامی که شخص دیگری نوزادتان را نگه می دارد، ممکن است کمتر گریه کند زیرا از یک چیز تازه لذت می برد.
نوزادان به طور قابل ملاحظه ای با هم تفاوت دارند. بنابراین به سختی می توان پاسخ مشخصی به این پرسش داد. به نظر من نوزادان پسر در طی شش ماه اول بدو تولد بیشتر از نوزادان دختر گریه می کنند. به همین دلیل است که پسرها معروف هستند به این که تربیت کردن آن ها کار دشواری است. پسرها همچنین کمتر می خوابند و بیشتر وقت مادر را می گیرند. علت آن کاملاً مشخص نیست. مشابه همین مورد از جاهای مختلف دنیا گزارش شده است. بنابراین ممکن نیست این تفاوت فقط به واسطه انتظارات فرهنگی باشد. تفاوت هایی مربوط به رشد دخترها و پسرها وجود دارد اما اختلاف در گریه کردن ممکن است به واسطه عوامل دیگری باشد. به طور مثال مادران تمایل دارند با نوزادان دختر بیشتر از نوزادان پسر حرف بزنند و احتمالاً هنگامی که آن ها گریه می کنند، بیشتر آن ها را بغل می کنند.
پستانک تا قبل از هفته ششم بدو تولد مفیدتر است. در حال حاضر به نوزاد پستانک ندهید مگر این که نوزادتان مجبور بوده است با یک اتفاق جدید و نسبتاً شدید مواجه شود مثلاً بستری بودن در بیمارستان. اگر حالا او پستانک می خورد، اقدامات بهداشتی و امنیتی آن را رعایت کنید. برای وصل کردن آن به لباس نوزاد از روبان یا نوارهای باریک استفاده نکنید یا آن را با هر چیز شیرین مزه دار نکنید.
کودکان زیادی وجود دارند که حتی هنگامی که به مدرسه می روند باز هم پستانک می خورند. در حقیقت به احتمال زیاد از خیلی وقت پیش از رفتن به مدرسه دیگر آن را نخواهد خورد. خوب است که تا جایی که امکان دارد نوزاد به پستانک کمتر وابسته باشد. اگر گرسنه باشد یا نیاز دیگری داشته باشد، جلوی گریه او را نخواهد گرفت. بلکه در رشد قدرت تکلم او نیز می تواند تأثیر بگذارد. هنگامی که او پریشان و خسته است به عنوان یک درمان کلی به امید پستانک نباشید و هنگامی که گریه نمی کند، پستانک در دهان او نگذارید.
چیزهای دیگری که می توانند به آرام کردن نوزاد کمک کنند؛ از قبیل یک پتوی دوست داشتنی، یک اسباب بازی نرم یا یک تکه لباس یا هر چیز آشنایی برای او تا زمانی که نرم و بی خطر و تمیز باشد، می تواند او را آرام کند. جای تعجب است که نوزادان به چه چیزهایی وابسته می شوند. گاهی اوقات یک نوزاد دوست دارد به لباسی که پوشیده اید بچسبد و به آن نزدیک شود. در چنین مواردی بدون تردید بویی که او حس می کند، برای او آرامش بخش است. بعضی از مادران سعی می کنند با دادن یک شیشه شیر نوزادشان را آرام کنند اما تا وقتی که او کاملاً گرسنه نباشد، موثر نخواهد بود. سعی کنید او را با یک شیشه شیر، یا روی تختش تنها نگذارید زیرا احتمال خفه شدن او وجود دارد. اگر نوزاد گرسنه نباشد، شیر را نخواهد خورد و فقط شما را بیشتر عصبانی خواهد کرد.
هنگامی که دو قلوها همزمان با هم گریه می کنند این مشکل برای شما به وجود می آید که باید کدام یک را اول آرام کنید و صدای گریه آن ها نیز گوش خراش خواهد بود. اگر شما با آن ها تنها باشید، مجبور هستید یک تصمیم بگیرید و آن هم این که هر دوی آن ها را با هم بغل کنید اما تا وقتی که آن ها خیلی کوچک هستند این کار امکان پذیر است. اما وقتی بزرگ تر می شوند هم برای شما دشوار است که هر دو را با هم بغل کنید، و هم برای آن ها خطرناک است. در نتیجه یکی از آن ها باید منتظر بماند. اول سراغ کسی بروید که فکر می کنید بیشتر به کمک شما احتیاج دارد، یا اول نوزادی را بغل کنید که دفعه قبل که با هم گریه می کردند اول او را بغل نکرده بودید. در عین حال به نوزاد دیگر پستانک بدهید یا پشت گردن او را نوازش کنید. جریان دیگری که ممکن است اتفاق بیفتد این است که آن ها با هم و در یک زمان گریه نکنند که در این صورت آرام کردن آن ها آسان تر خواهد بود اما هرگز موجب آرامش مادر نمی شود. راه حل این مشکل این است که هر چه زودتر آن ها را با یک برنامه هماهنگ کنید و هر کمکی که در این زمان نیاز داشتید، به صورت یک فهرست برای خود یادداشت کنید.
گریه کردن تنها راهی است که نوزاد می تواند ارتباط برقرار کند. مادرها اغلب می گویند که ای کاش نوزادم گریه نمی کرد. با وجود این بدون گریه نوزاد متوجه نخواهید شد که چه چیزی نیاز دارد، آیا گرسنه است و شیر می خواهد یا این که می خواهد آروغ بزند. شایع ترین علت گریه نوزادی که تازه به دنیا آمده، گرسنگی است اما دلایل دیگری هم وجود دارد که عبارتند از: خستگی، گرما، سرما، قولنج، یا احساس ناراحتی، کسلی، ترس یا خستگی داشتن.
سر و صدای زیاد و بلند نیز ممکن موجب گریه شدید نوزاد شود همان طور که تحریک بیش از حد یا نداشتن ارتباط و تماس فیزیکی و جسمی با مادر می تواند باعث گریه کردن او شود. بغل کردن نوزاد اغلب موجب توقف گریه و آرام شدن او خواهد شد.
جدای از در نظر گرفتن نیازهای اصلی نوزاد، او را به خود نزدیک کنید تا با شما تماس داشته باشد. بسیاری از نوزادان از این ارتباط نزدیک با مادر خود لذت می برند. زمانی که عجله ندارید، فرصتی را به او اختصاص دهید، به او لبخند بزنید و با او صحبت کنید. آنقدر او را به خود نزدیک کنید که بتواند صدای فریاد قلب شما را بشنود. شاید هم به دلیل این است که به طور تصادفی اکثر مادران (نسبت به پدران) چه راست دست باشند یا چپ دست، نوزاد را با دست چپ بغل می کنند. در حالی که نوزادتان را درست با اطمینان نگه داشته اید، او را به آرامی تکان دهید. اگر می خواهید دستانتان آزاد باشند، از آغوشی استفاده کنید. ممکن است حتی هنگامی که واقعاً او بی قراری می کند، از پستانک هم استفاده کنید.
احتمال دارد نوزاد به خاطر آسیب هنگام زایمان گریه کند. نوزادانی که تازه متولد شده اند (یا حتی نوزادی که به دنیا نیامده) می تواند درد را احساس کند و زایمان یک امتحان بسیار سخت با عذاب جسمی هم برای نوزاد و هم برای مادر است. حتی ممکن است شکل جمجمه نوزاد را هم تغییر دهد. همچنین زایمان یک تحول عاطفی و محیطی عظیم است که نوزاد را از یک فضای کوچک و محدود به دنیای روشن بیرون می آورد، بدون این که قبلاً در طی 24 ساعت با مادرش ارتباط و تماس داشته باشد. هیچ تحقیق علمی به طور قطع و یقین آن را اثبات نکرده است اما اگر بخواهیم این گفته را رد کنیم که گریه نوزاد حداقل در طی چند روز اول بدو تولد به خاطر آسیب ناشی از زایمان نیست، اشتباه کرده ایم. با این وجود همان طور که بسیاری از مادرها این مساله را متوجه شده اند، نوزادان پس از گذشت این مدت زمان معمولاً بیشتر گریه می کنند.
از روی صدای گریه نوزاد نمی توان گفت که علت گریه او چیست ، اما گریه نوزاد انواع متفاوت و گوناگونی دارد و به زودی متوجه خواهید شد که او چه می خواهد. تشخیص خواهید داد که او به خاطر گرسنگی یا برای چیزی دیگری گریه می کند. گریه او همراه با غرغر کردن یعنی که او خسته است. گریه با صدای بلند، کرکننده و طولانی، یعنی که او درد دارد و ممکن است قولنج کرده باشد به ویژه اگر پاهایش را به طرف بالا می کشد.

آرام کردن نوزاد

اگر نوزاد را از روی زمین بلند کرده و بغل کنید، معمولاً آرام می شود. به او لبخند بزنید و صحبت کنید، یا برایش آواز بخوانید تا اطمینان خاطر پیدا کند.
نوزاد را طوری نگه دارید تا کاملاً نزدیک شما باشد. سعی کنید او را روی شانه چپ بخوابانید تا با صدای قلبتان آرامش یابد.
طی دو هفته اول بدو تولد، شایع ترین علت گریه نوزاد قولنج کردن او می باشد. اما نوزاد ممکن است به خاطر عفونت گوش، فتق مختنق و ورم معده و روده نیز احساس درد داشته باشد. اگر نگران نوزادتان هستید و تصور می کنید چون درد دارد گریه می کند، بی درنگ موضوع را با پزشک در میان بگذارید مخصوصاً اگر که او شیر هم نمی خورد.
اگر نوزاد شما بیش از حد ورجه ورجه و فعالیت کرده باشد، به گریه کردن ادامه خواهد داد، مگر این که به او فرصتی بدهید تا کاری انجام ندهد و بخوابد. نوزادان اغلب در این حالت روی دست شخص دیگری راحت تر می خوابند.
نوزادان میل طبیعی نسبت به مادر خود دارند و او را نسبت به هر کس دیگری ترجیح می دهند اما گاهی اوقات یک دوست یا مادربزرگ او را راحت تر بغل می کند و او را تحت فشار قرار نمی دهد و او احساس راحتی و آزادی بیشتری می کند. غالباً اگر مجبور باشید با گریه کردن نوزاد کنار بیایید یا به خاطر انجام وظایف کلی مادر بودن، ضعیف شده باشید، ممکن است تحت فشار قرار بگیرید و عصبانی شوید.
در این زمان ممکن است نوزادتان بیشتر گریه کند، چون او هم تحت تاثیر حالت روحی شما قرار خواهد گرفت. اگر مادری بیمار یا افسرده باشد نوزاد این حالت را درک می کند. بنابراین گاهی اوقات علت این که چرا نوزاد در بغل دیگران کمتر گریه می کند می تواند همین مساله باشد، که در این صورت نوزاد می تواند از تغییر حالت و موقعیتش لذت ببرد.

درمان های مکمل

ماساژ دادن نوزاد (با روغن مخصوص نوزاد) معمولاً موجب تسکین درد او می شود و به امتحان آن می ارزد هر چند اگر نوزاد شما بیمار است یا عفونت پوستی دارد نباید این کار را انجام دهید.

هومئوپاتی (نوعی دارودرمانی)

چندین روش دارودرمانی وجود دارد که ممکن است به آرام کردن نوزاد کمک کند که عبارتند از:
* اگر نوزاد پاهایش را بالا می آورد و به شکم خود فشار وارد می کند، حنظل (خیار تلخ) ممکن است مفید باشد.
* اگر نوزادی خیلی آروغ می زند و نسبت به فشار وارد شدن به شکمش احساس بدی دارد از زغال گیاهی می توان استفاده کرد.
* در مورد نوزادانی که به شدت و با عصبانیت گریه می کنند به ویژه هنگامی که مدفوع می کنند، جوز (گردو یا فندق یا بادام تلخ به صورت عصاره) می تواند موثر واقع شود.
اگر نوزاد ناخوش باشد شما باید علت حال ندار بودن او را پیدا کنید. برای یافتن علت می توانید موضوع را با پزشک، ماما یا مراقب بهداشت در میان بگذارید. هر چه نوزاد کوچک تر باشد (از نظر سنی) این کار باید سریع تر انجام شود. این افراد به شما توصیه لازم و مناسب می کنند که که چه کاری انجام دهید؛ بدین ترتیب که یا شیر او را عوض کنید، یا آب بیشتری به او بدهید و شاید هم دارو تجویز کنند. به نوزاد زیر 3 ماه داروی پاراستامول یا داروهای دیگر را بدون تجویز و اجازه پزشک به او ندهید. تا 16 سالگی به او آسپرین ندهید زیرا این دارو عوارض جدی در کبد به وجود می آورد.
برخلاف آنچه که بسیاری از افراد تصور می کنند مراجعه به مطب پزشک به خاطر سرفه یا تب نوزاد بلافاصله منجر به بروز ذات الریه نمی شود. تا زمانی که نوزادتان در برابر هوای نامساعد و عوامل طبیعی محافظت می شود، مراجعه به مطب پزشک کار ایمن تر و درست تری خواهد بود. تصور می کنم این که انتظار داشته باشیم پزشک نوزاد را در منزل ویزیت کند کار غیر منطقی و بسیار گران می باشد مگر این که شرایط خاصی پیش آمده باشد. نوزادان به راحتی قابل حمل هستند و ویزیت نوزاد در منزل معمولاً کار وقت گیری است. قبل از این که نوزاد را به مطب ببرید، تلفن کنید و وقت قبلی بگیرید. پزشک باید وقتش را طوری تنظیم کند که شما در مطب معطل نشوید، تا این احتمال خطر که عامل بیماری از یک بیمار به بیمار دیگر سرایت کند، وجود نداشته باشد. بهتر است که بیماران مبتلا به جوش های پوستی یا عفونی در اتاق دیگری دور از اتاق انتظار منتظر بمانند تا پزشک آن ها را ویزیت کند.
هنگامی بیماری نوزاد بهتر است لباسی به او بپوشانید که خیلی داغ نباشد واقعاً مهم نیست که چه لباسی بپوشد. نوزادانتان نمی توانند دمای بدنشان را کنترل کنند، به ویژه هنگامی که تب دارند شاید نسبت به آن بی اعتنا هم باشند. هنگامی که نوزاد ناخوش است زیاد لباس به او نپوشانید. همواره مطمئن شوید کسی که از نوزادتان مواظبت می کند، هنگامی که نوزاد بیمار است به او کم لباس بپوشاند هر چند که ممکن است خو یشاوندان مسن و مثلاً باتجربه به شما توصیه ای غیر از این داشته باشند که نباید به آن ها اهمیت دهید.

در جستجوی علائم بودن

اگر نوزاد شما علائمی را که در ذیل به صورت فهرست بیان شده را از خود نشان دهد، باید هر چه زودتر به پزشک مراجعه کنید که این علائم عبارتند از:
* مَلاج تو رفته (که می تواند نشانه از دست دادن آب بدن باشد).
* مَلاج متورم یا قلنبه بیرون زده.
* اسهال به ویژه اگر با استفراغ همراه باشد (بردن پوشک کثیف نوزاد نزد پزشک می تواند مفید باشد).
* جیغ زدن از شدت درد.
* سرفه کردن یا سریع نفس کشیدن.
* بیش از یک وعده شیر نخوردن.
* خشک بودن پوشک هنگامی که باید خیس باشد.
* چند بار استفراغ کردن (بیشتر از مقدار حالت عادی). اگر استفراغ کردن بیشتر از 12 ساعت طول بکشد به پزشک مراجعه کنید.
* تب کردن (یا عرق کردن در صورتی که خیلی هم لباس نپوشیده باشد).
- به فوریت های پزشکی خبر دهید اگر نوزادتان:
* دچار سوختگی یا حوادث دیگری شده باشد.
* اگر دور لب او آبی و خال خالی شده است.
* غَش (تشنج کرده) است.
* بی هوش و بی حال است و چرت می زند.
* بی رمق و بی حال و کسل است.
* زرداب یا خون استفراغ می کند.
منبع: کوپر،کارل ، (1951)، وفایی، ملیحه، نوزاد شما؛ مجموعة پرسش ها و پاسخ ( از تولد تا یک سالگی )،قم : سعدی، 1389.