نویسنده: برچ بِوِرلی
مترجم: محمدرضا افضلی



 

در یکی از شبهای سرد زمستان سال 1902 در پاریس، در انباری تاریک، نمور و سرد، دو تن ایستاده بودند. دهها پرتو نور، مانند «کرمهای شب تاب»، در اطراف آنها می درخشید و جابه جا می شد. این پرتوهای زیبا نوید دانشی باورنکردنی را می داد.
در آن لحظه آرامش کاملی حاکم بود که به ندرت پیش می آید. آن دو که بلورهای آبی تابان را تماشا می کردند، ماری و پی یِر کوری بودند؛ دانشمندان برجسته جوانی که به تازگی عنصر رادیم را کشف کرده بودند.
آنها به ظرفهای شیشه ای کوچک روی میزها و قفسه های انبار خیره شده بودند. به نظر می رسید که مایعات و بلورهایی که می درخشیدند در هوا معلق اند.
هر ظرف کوچک درخشان حاصل ماهها کار طاقت فرسا بود. سالها بعد ماری نوشت که نور ملایم رادیم چگونه او را از «شادی و احساسی نو» سرشار کرده بود.
ماری و پی یِر، آرام در کنار هم ایستاده بودند و گشایش حوزه وسیع و نوینی از دانش- علم پرتوزایی (رادیواکتیویته)- به روی انسان آنها را به هم پیوند می داد.

پرتوزایی جدید

امروز دانشمندان می دانند که پرتوزایی چیست، چگونه می توان از آن استفاده کرد و چگونه می توان آن را ایجاد کرد. نیروگاهها و زیردریاییهای هسته ای با استفاده از این انرژی کار می کنند. در صنایع مختلفی مانند کاغذسازی و نَوَرد فلزات، کیفیت محصولات با استفاده از این خاصیت کنترل می شود. پرتوزایی در بهبود محصولات کشاورزی و دامپروری، ردگیری آلودگی رودخانه ها، و آزمون سازه های فلزی و بتنی در عمق دریا نیز نقش دارد.
در بیمارستانها از این خاصیت برای سترون سازی (استریل کردن) تجهیزات و تشخیص و درمان بیماریهای مختلف، از جمله سرطان، استفاده می کنند.
در آستانه قرن بیستم پرتوزایی پدیده ای ناشناخته بود. دانشمندان فقط می دانستند که فلزی به نام اورانیوم پرتوهایی عجیب، نیرومند و نامرئی آزاد می کند. اما کسی نمی دانست که ماهیت این پرتوها چیست.
ماری کوری جوان عزم کرد که راز اورانیوم را کشف کند. او همه مواد مختلفی را که می توانستند چنین پرتویی منتشر کنند، جمع کرد. سپس مسیری مشخص را در سرزمین ناشناخته در پیش گرفت.
ماری کوری در این مسیر رادیم را کشف کرد؛ عنصری که قدرت پرتوزایی آن یک میلیون برابر پرتوزایی اورانیم بود که دانشمندان آن را می شناختند.
دستاوردهای تحقیقات ماری کوری در مورد پرتوزایی بسیار فراتر از انتظار این دانشمند جوان بود. کشف رادیم پاسخ بنیادیترین معمای علم، یعنی اتم، را آشکار ساخت. پس از کشف رادیم دانشمندان از اتم، واحد ساختمانی پایه ی همه ی مواد، درک بهتری یافتند.
منبع : برچ، بِوِرلی، (1385)، ماری کوری: پیشگام شجاع تحقیقات پرتوزایی، ترجمه محمدرضا افضلی، تهران: فاطمی، چاپ دوم