بقایای موفق ترین تمدن ها در شهر بابیلوس کشف شده است؛ یکی از قدیمی ترین شهرهای فینیقیه که از عصر نوسنگی تاکنون پیوسته مسکونی بوده و با تاریخ هزاران ساله منطقه مدیترانه گره خورده است.
بابیلوس از مدعیان اصلی قدیمی ترین شهرهای مسکونی دنیا بوده که برپایه آنچه در تاریخ فینیقیه آمده، به دستور «خدای الدورادو» ساخته شده است و به آن شهر عصر طلایی می گویند.
اگرچه قدمت اصلی و تاریخ آغاز زندگی در این شهر، در میان برگ های تاریخ گم شده است، اما محققان بر این باورند که بابیلوس حداقل به ۷ هزار سال پیش تعلق دارد؛ قدمتی که باور اسکان امروزی آن را غیرممکن جلوه می کند.
این منطقه هزاران سال نام Gubla را به خود داشت که پس از سال ۱۲۰۰ میلادی، به علت اهمیت تجارت پاپیروس در این شهر مهم بازرگانی یونانی ها بابیلوس را، برای آن برگزیدند.
امروزه بابیلوس در سواحل شمال بیروت، مرکزی مهم و شلوغ است، اما بقایای قرون وسطی و جنگ های صلیبی همچنان یادآور گذشته بوده و حفاری های بسیار، آن را به مهمترین منطقه باستان شناسی دنیا تبدیل کرده است.

تاریخچه بابیلوس

حدود ۷ هزار سال پیش، گروه کوچکی از ماهیگیران عهد نوسنگی در کنار سواحل بیروت ساکن شدند که هنوز کلبه های تک اتاقه ای با کف های سنگی و بسیاری از وسایل و اسلحه های متعلق به آن دوره در منطقه به چشم می خورد.
در سال های ۳ تا ۴ هزار پیش از میلاد، یعنی در دوره مس، زندگی مردم بابیلوس همچون گذشته ادامه داشت، تا اینکه شیوه های جدیدی در نحوه خاکسپاری مردگان ابداع شد به این ترتیب که ابتدا اجساد را به همراه اشیا و دارایی هایشان درون کوزه هایی سفالی قرار داده، سپس دفن می کردند.
این منطقه در اوایل عصر برنز، یعنی در هزاره سوم پیش از میلاد، به یکی از مهمترین مراکز کشتی های چوبی در شرق مدیترانه تبدیل شد و از آنجا که فراعنه و پادشاهی وسیع آنها برای ساخت کشتی و مقبره ها و مراسم معنوی خود به چوب صنوبر و انواع دیگر الوار نیاز بسیار داشتند، ارتباطات وسیع و بسیار نزدیکی، با این شهر برقرار کرد.
در ازای آن نیز پاپیروس، طلا، طناب، کتان و سنگ رخام به بابیلوس می فرستاد و این روند قرن ها ادامه داشت تا اینکه قبایل آموریت از کویر به منطقه ساحلی حمله کردند و بابیلوس را به آتش کشیدند، اما پس از آنکه در آن ساکن شدند شهر را دوباره ساختند و مصر با فرستادن هدایایی گرانبها ارتباط پیشین خود را دوباره برقرار کرد. گنجینه های ارزشمند و ثروت های شاهانه مقبره های بابیلوس، نشان از ثروت سرشار این شهر دارد.
در سال ۱۲۰۰ پیش از میلاد، موجی از افراد معروف به انسان های دریایی، از شمال به شرق مدیترانه روی آورده، در منطقه ساکن شدند که امروزه آنها را به نام فینیقیه ای ها می شناسیم.
در این دوره خط در بابیلوس گسترش یافت که در واقع ریشه همان خط امروزی است؛ خطی که در سال ۸۰۰ میلادی به یونان نیز راه یافت و سبب تغییر شیوه های ارتباطی جوامع مختلف شد.
در هزاره اول پیش از میلاد، بابیلوس از تجارت با آشوریان و بابلیان سود بسیار برد و پس از آن با ایران ارتباط برقرار کرد، به این ترتیب در سال های نخست عصر برنز، این شهر به یکی از سیستم های دفاعی ایرانیان در منطقه مدیترانه تبدیل شد.
پس از فتح منطقه توسط اسکندر مقدونی، زبان یونانی در بابیلوس رواج یافت و در عصر یوناگرایی، یعنی در فاصله سال های ۳۳۰ تا ۶۴ پیش از میلاد، فرهنگ و سنن ساکنان بابیلوس با یونانیان یکی شد.
رومی ها از سال ۶۴ پیش از میلاد تا ۳۹۵ میلادی بر بابیلوس حکومت کردند و معابد، حمام ها و ساختمان های دولتی بسیاری را در آن بنا نهادند. در این دوره، شهر نمایی از اسقف نشینی مسیحیت بود.
در سال ۶۳۷ میلادی، همزمان با سلطه عرب ها، بابیلوس به آرامش رسید، اما کم کم اهمیت خود را در طول قرن ها از دست داد.
شواهد و مدارک به جا مانده از معماری این دوره، ناقص و ناپیوسته است. بابیلوس امروزه شهری پررونق و مدرن، با قلبی تاریخی و کهن و آمیزه ای از ظرافت، آراستگی و سنت است. بندر قدیمی آن با حفاظ هایی سنگی در برابر دریا مقاومت می کند و در کنار آن بقایایی از حفاری های شهر باستانی به چشم می خورد.
در این میان قلعه صلیبیون، کلیسا و بازار قدیمی، دیوارهای کهن قرون وسطی به همراه تعداد بی شماری از رستوران های متنوع، هتل ها و فروشگاه های رنگارنگ از هدایاو ... نشان از آمادگی کامل شهر برای پذیرایی از گردشگران دارد.
http://www.aftabir.com منبع آفتاب: