فرهنگ اصطلاحات پرواز

اصل برنولی: قانونی در فیزیک که بنا به آن هرگاه مایع یا گاز در حال حرکت، سریعتر حرکت کند، فشاری که وارد می کند کمتر است.
انستیتو اسمیتسونی: مؤسسه ای معروف که در سال 1864 در واشینگتن تأسیس شد تا به ترویج آموزش بپردازد.
بالچه: هر یک از قطعات متحرک بال هواپیمای مدرن که وظیفه ی آن تنظیم برآو و پساست.
بالون مونگولفیه: بالون هوای داغ ساخت برادران مونگولفیه در قرن هجدهم، در فرانسه.
برآ: نیرویی که بال هواپیما را به طرف بالا «می مکد» و از اختلاف فشار در زیر و روی بال، بر اثر عبور هوا ناشی می شود.
برگه ی هوابر: شکلی که بال هواپیما بر اساس آن ساخته می شود. وقتی مقطع آن را نگاه کنیم در سمت بالا خمیده و در طرف پایین صاف است. در جلو بال انحنای مقطع افزایش می یابد و به یک لبه ی گرد ختم می شود.
پرواز آزاد: هنگامی روی می دهد که ماشین سنگینتر از هوا بتواند با استفاده از توان خود در مسیری مسطح یا رو به بالا باقی بماند و پرواز خود را در این مسیر، تا مسافتی بیش از آنچه با هواسُری ممکن است، ادامه دهد.
پرواز با ماشین سبکتر از هوا: پرواز در بالونهای هوای داغ یا بالونهای پر شده با گازهای دیگری مانند هلیم.
پرواز با ماشین سنگینتر از هوا: پرواز با وسایل پرنده ای مانند هواپیما، گلایدر، یا هلیکوپتر.
پسا: اصطکاک بین هوا و بال هواپیمای در حال حرکت، که در جهت عقب راندن هواپیما عمل می کند.
تاب دادن بال: سیستمی که برادران رایت برای کنترل برای بالهای هواپیمای خود اختراع کردند. در این سیستم شکل بال در هنگام برخورد با هوا تغییر می کند.
زپلین: ماشین پرنده سبکتر از هوا، یا کشتی هوایی، به شکل یک سوسیس غول پیکر، که در آغاز قرن بیستم اختراع شد.
سکان افقی: بخش متحرکی در هواپیما که حرکت آن به طرف بالا و پایین را کنترل می کند.
فرفره ی چینی: فرفره ی مجهز به یک ملخ که وقتی به سرعت چرخانده شود، فرفره را به هوا بلند می کند؛ درست شبیه ملخ هلیکوپترهای امروزی.
قوز: منحنی برآمده ای که سطح بالایی برگه ی هوابر تشکیل می دهد.
گلایدر: ماشین پرنده ی سنگینتر از هوا که موتور ندارد.
ملخ: آرایشی دایره ای از برگه های هوابر، که روی یک توپی مرکزی نصب شده اند.
واماندن: هواپیما برای پرواز باید بتواند با سرعت کافی در هوا حرکت کند. اگر سرعت هواپیما از حد معینی پایینتر بیاید وامانده می شود و از پرواز باز می ماند.
منبع: اسپراول، آنا؛ (1385)، برادران رایت: تولد هوانوردی مدرن، محمدرضا افضلی، تهران، مؤسسه فرهنگی فاطمی، چاپ دوم.