یهود و جاسوسی

عوامل نفرت از یهود (10)
یهودیان به عنوان مردمانی مهاجر، که همواره برحسب شرایط و مقتضیات، از نقطه‌ای به نقطه‌ی دیگر کوچ می‌کردند، اقامتشان در هیچ سرزمینی جنبه‌ی دایمی نداشت، و بلکه موقّت تلقّی می‌شد. از این رو، آنان به هیچ آب و خاکی تعلّق خاطر و وابستگی درونی پیدا نمی‌کردند. تنها عامل سکونت و اقامت این طایفه در یک منطقه تنها برای به دست آوردن سود مادّی و جلب مصالح قومی بوده است. همین امر، آنان را که معمولاً برای امکان خروج سریع و به موقع از منطقه‌ی خطر، در نوار مرزی و حاشیه‌ی کشورها استقرار می‌یافتند، در شرایط روحی مستعدی برای جاسوسی قرار می‌داد.
از سوی دیگر، یهودیان، اقوام و ملل جهان را تنها به دو دسته‌ی عمده تقسیم می‌کنند: یهودی و غیریهودی (= گوییم). نگاه خصمانه‌ای که این طایفه نسبت به غیر خود دارند، آنان را همواره در برابر دیگران از یک سوی در موضع شک و تردید و سوء ظن قرار می‌داد و از دیگر سوی، میل به تصرّف و دست‌درازی به آن چه در اختیار مخالفان است، ایشان را به حرص و طمع وا می‌داشته است. نتیجه‌ی مستقیم این موضع‌گیری، تجسّس و کنجکاوی و سرانجام جاسوسی نسبت به اوضاع و احوال غیر یهودیان بوده است. این اقدامات، به آنان کمک می‌کرد که نقاط قوّت و ضعف مخالفان خویش را به خوبی شناسایی کنند تا در مواقع لزوم از آن بهره گیرند.
از قدیم این سخن بر سر زبان‌ها بوده است که «جنگ‌ها محصول توطئه‌های یهود است»؛ زیرا اهتمام و تلاش این جماعت، همواره متوجّه اموری بوده که منافع آنان را تأمین کند. این منافع چنان چه در شعله‌ور شدن آتش یک جنگ باشد، آن را دامن می‌زنند، و اگر در واگذاری اطّلاعات و تجهیزات نظامی باشد، در اختیار می‌گذارند، و مادام که اصل انتفاع برجاست، برای‌شان مهم نیست که کدام یک از دو طرف پیروز شود. به همین جهت از روزگار باستان، یهودیان در به دست آوردن اطّلاعات سرّی از اوضاع اقوام و ملل و فروش آن به دشمنان دستی داشته‌اند.
به موجب تاریخ هرودوت، کمبوجیه، پادشاه هخامنشی، پیش از حمله به مصر، تعدادی از یهودیان را به منظور جاسوسی و کسب اطّلاعات مورد نیاز، بدان سرزمین فرستاد.
پراکندگی یهودیان در مناطق و کشورهای مختلف و تشکیل شبکه‌های ارتباطی میان آنان، تنها منجر به تبادل اموال و کالاهای تجاری نشد، بلکه این امر، مبادله‌ی اطّلاعات میان افراد این قوم را نیز سرعت می‌بخشید. از جمله در سده‌ی هفدهم، یهودیان اروپا در به دست آوردن اطّلاعات سرّی و واگذاری آن به دولت‌های مورد نظر خویش، بسیار فعّال بوده‌اند.
اولیور کرامول (Oliver Cromwell، 1599-1658/م) سیاستمدار انگلیس، از این جماعت در امر جاسوسی، بهره‌های بسیار برد. ناپلئون هم در جریان جنگ با روسیه، گروهی از یهودیان را در جاسوسی به سود خویش استخدام کرد؛ ولی بیش‌تر آنان که ناپلئون را دشمن خویش می‌شمردند، بر ضدّ او و به سود دولت روسیه به جاسوسی پرداختند. در خلال جنگ‌های فرانسه و آلمان نیز دستگاه‌های اطّلاعاتی فرانسه، یهودیان آلزاس و لورین را که نسبت به آلمانی‌ها شناخت کافی داشتند، برای جاسوسی بسیج کرد. در این میان، دریفوس که از افسران یهودی آلزاس در فرانسه بود، به جاسوسی برای آلمان متّهم شد. حتّی تئودور هرتزل، بنیان‌گذار حرکت صهیونیسم می‌کوشید تا در طرح‌های صهیونیستی خویش، یهودیان جهان را به مزدوری دولت انگلیس برانگیزد.(1)
البتّه شایان یادآوری است که فعّالیت‌های جاسوسی، از اصول پذیرفته شده و مؤکّد دینی یهودیان به شمار می‌آید. تورات طی پنج جمله از یک فصل(2)، شش مرتبه کلمه‌ی جاسوسی را تکرار کرده، می‌گوید: پیش از آن که بنی‌اسرائیل به ارض کنعان بروند، موسی به آنان فرمان داد که به منظور کشف احوال کنعانیان و به دست آوردن آگاهی‌های لازم، به عملیّات جاسوسی اقدام ورزند.
به همین جهت، تاریخ شاهد موارد فراوانی از اقدامات جاسوسی این طایفه بوده است. در صدر اسلام، ضمن توطئه‌های فراوانی که یهودیان بر ضدّ اسلام به عمل آوردند، از شیوه‌های جاسوسی نیز کم و بیش بهره می‌گرفتند. بعضی از ایشان اظهار مسلمانی کردند تا به عنوان عامل نفوذی بتوانند ضمن ایجاد فتنه و دسیسه، آگاهی‌های لازم را از اوضاع داخلی مسلمانان به هم‌کیشان خود منتقل سازند.
در قرون وسطا نیز یکی از مشاغل پردرآمد یهودیان، حرفه‌ی جاسوسی بود. از جمله آن که «با کشمیر و ملل مسیحی غرب روابط تجاری تقریباً انحصاری داشتند. برای این که شَمَنان کشمیر و ترسایان فرنگ از مسلمانان متوحّش بودند و می‌ترسیدند که اسلامیان کشورشان را تسخیر کنند و ابداً چنین وحشتی را از یهودی‌ها نداشتند. علی هذا یهودیان میان شَمَنان و اسلام و فرنگیان گاه گاهی به شغل پرمنفعت جاسوسی، علی الخصوص جاسوسی اقتصادی و نظامی نیز می‌پرداختند».(3)
امّا در جهان معاصر، حضور این طایفه در فعّالیت‌های جاسوسی در سطحی وسیع‌تر و بسیار پیچیده‌تر از گذشته، امری شناخته شده و معروف است.
در جریان جنگ جهانی اول، یهودیان با تجربیات فراوانی که در امر جاسوسی در اختیار داشتند، اسرار نظامی آلمان را در اختیار انگلستان و دیگر متّفقین قرار دادند و از این بابت خسارت‌های جبران‌ناپذیری به آلمان وارد آوردند.
آدولف هیلتر درباره‌ی خیانت‌های یهودیان آلمان به این کشور، چنین گفته است:
ملت آلمان در جنگ جهانی اول منهزم گردیده و شکست خورده و یهودیان فرصت را غنیمت شمرده و در ایجاد عسرت و سختی و هتک حرمت و حیثیت ملت و تحمیل فشار اقتصادی به مردم از راهِ دادن وام با سودهای سنگین، چیزی فروگذار نکردند. آنان در فاسد ساختن نظام آموزشی کشور و سیطره بر مؤسّسات چاپ و نشر و اعمال سوء غرض در سیاست‌های دولت، اقدامات فراوانی به عمل آوردند و بسیاری از آنان بر ضدّ مصالح آلمان، دست به جاسوسی زدند.(4)
حاییم وایزمن، رهبر صهیونیست‌ها که در سال 1948/م به عنوان نخستین رئیس دولت رژیم صهیونیستی برگزیده شد، در جریان جنگ جهانی اول، از سوی عده‌ای از یهودیان روسیه، توانست اسرار نظامی این کشور را در زمینه‌ی فرمول‌های شیمیایی (تهیّه‌ی مواد منفجره) به سرقت برده و آن‌ها را در اختیار متّفقین قرار دهد، تا آنان نیز متقابلاً یهودیان را در امر مهاجرت به سرزمین فلسطین و تأسیس دولت صهیونیستی کمک کنند.(5)
دیوید دیوک، عضو اسبق کنگره‌ی آمریکا می‌نویسد:
دست‌کم، چهار تن از پنج نفر جاسوسی که متّهم به بزرگ‌ترین خیانت به ایالات متحده و کانادا بوده و به سود کمونیست‌ها فعّالیت می‌کرده‌اند، یهودی بودند … و از میان ده نفر جاسوسی که اسرار محرمانه‌ی تکنولوژی هسته‌ای آمریکا را به شوروی می‌فروختند، تنها یک نفر به نام آلفرد سلاک یهودی نبود، مابقی همه یهودی بودند.(6)
صهیونیست‌ها با تأکید بر این که یهودیان جهان همگی اعضای ملتی واحد بوده و باید تمام تعلّق خاطرشان متوجّه دولت صهیونیستیِ اسرائیل باشد، آنان را در جهت تأمین منافع و مصالح خویش به تلاش و فعّالیت وا می‌دارند. به همین دلیل بود که در سال‌های پیش و پس از 1948/م، یهودیان مقیم کشورهای عربی، دست به فعّالیت‌های وسیع جاسوسی به سود رژیم صهیونیستی زدند.(7)
امروزه، سازمان صهیونیستی «موساد» با بهره‌گیری از مدرن‌ترین امکانات و پیچیده‌ترین شیوه‌های جاسوسی، یکی از ترسناک‌ترین سازمان‌های اطّلاعاتی در جهان به شمار می‌آید. این سازمان، با آموزش و به کارگیری زیباترین دختران و زنان یهودی(8) نسبت به تخلیه‌ی اطّلاعاتی رجال سیاسی، نظامی، علمی(9) و اقتصادی جهان و سرقت اسناد و مدارک سرّی از ارگان‌های نظامی و استراتژیک در سراسر گیتی، فعّال است.
اعتراف مجله‌ی یهودی هولم هازیه در یک تحقیق مطبوعاتی، قابل توجّه است:
یک نیروی پاسدار صلح و یک افسر پلیس را نخواهی یافت که رفیقه‌ای یهودی نداشته باشد. آنان هدایای خویش را که به قیمت ارزان از سرزمین‌های عرب خریده‌اند، به همراه اخبار و اطّلاعات ریز و درشت خود، نثار رفیقه‌های‌شان می‌نمایند.(10)

پی نوشت ها :

1- عبدالوهاب محمد المسیری، موسوعه الیهود و الیهودیه و الصهیونیه، ج 2، ص 302.
2- سفر عدد، فصل 13، جمله‌های 16-17، 21، 25 و 32. هم چنین سفر یوشع بن نون، فصل دوم، جمله‌های 1-3 حاکی از مجاز بودن اقدامات جاسوسی برای یهودیان است.
3- علی مظاهری، زندگی مسلمانان در قرون وسطا، ص 462.
4- سناء عبداللطیف حسین صبری، الجیتو الیهودی، ص 117، (به نقل از: احمد شبلی، مقارنه الادیان، الیهودیه ص 298)
5- این مطلب را رادیو مسکو، به نقل از روزنامه‌ی پراودا (در یکی از شماره‌های اوایل سال 1960/م) فاش ساخت (ر.ک: عبدالرحمن حسن حبنکه المیدانی، مکاید یهودیه عبر التاریخ، ص 380).
6- دیوید دیوک، الصحوه النفوذ الیهودی فی الولایات المتحده الامریکیه، تعریبِ ابراهیم یحیی الشهابی، ص 132.
7- در ایران نیز، یک سال و نیم پس از پیروزی انقلاب اسلامی، فعّالیت‌های جاسوسی اسرائیل در زیر پوشش یک مرکز بزرگ آموزشی، افشا شد.
روزنامه‌ی کیهان، مورخ 25 و 28 تیرماه 1359 (صفحه‌ی آخر)، تحت عنوان «کشف مرکز جاسوسی اسرائیل در مدرسه‌ی بین‌المللی واتیکان در تهران» پرده از روی این راز برداشت.
مجتمع آموزشی اندیشه که بر روی تپّه‌های عباس آباد تهران، در منطقه‌ای پرت، واقع بود، به اندازه‌ی یک دانشگاه بزرگ وسعت و تشکیلات داشت و دارای 24 درب ورود و خروج بوده است. این مدرسه وابسته به مؤسسه‌ی اسرائیلی «دن بسکو» بود که درآمد اصلی آن از کارخانجات شراب‌سازی اسرائیلی تأمین می‌شد.
تمام فادرها «پدران روحانی» دوره‌ی تحصیلی خود را در اسرائیل به پایان رسانده بودند. یکی از آن‌ها دوازده سال و دیگری پنج سال و دیگران دست کم دو سال در اسرائیل تعلیم دیده بودند. این فادرها هر چند گاه یک بار در سمینارهایی که در اسرائیل تشکیل می‌شد، شرکت می‌کردند. حتّی بعضی از آن‌ها مانند فادر پیکیونی با ساواک رابطه داشتند.
فادر آدریانو، تز دکترای روان‌شناسی خود را درباره‌ی آموزش و پرورش ایران نوشته بود.
تعداد دانش‌آموزان مدرسه‌ی اندیشه به 1600 نفر می‌رسید که تعدادی از آن‌ها به وسیله‌ی فادر لارگر، مسیحی شده بودند.
از جمله آموزش‌هایی که به دانش‌آموزان داده می‌شد، این که راه‌حل مسئله‌ی فلسطین، از راه نظامی نیست، بلکه از راه اقتصادی است. صهیونیست‌ها رفته‌اند زمین‌های فلسطینی‌ها را خریده‌اند، و آن‌ها هم فروخته‌اند!
8- یکی از وسایلی که یهودیان در تحقّق مقاصد خویش مورد استفاده قرار می‌دهند، عنصر زن است. ایشان از این ابزار در تسلّط بر سیاستمداران و اعمال نفوذ در تصمیمات ارباب قدرت، به فراوانی بهره می‌گیرند.
این شیوه از سوی یهودیان، از دیرترین روزگاران مورد استفاده قرار می‌گرفته است. از جمله، مروری بر فصل‌های ده‌گانه‌ی کتاب اِستر در تورات، این امر را آشکار می‌سازد.
به موجب نقل همین بخش از تورات، اِستر، یک زن زیبای یهودی بود که یهودیان به شیوه‌ای خاص، او را به شاه ایران، خشایار هخامنشی، نزدیک ساختند، تا سرانجام به همسری وی درآمد. استر پس از تسلط بر شاه، پای پسرعموی خود، مُردخای را نیز به دربار گشود و مورد عنایت ویژه‌ی شاه قرار داد.
مُردخای با خدعه و زیرکی، کم کم نفوذ یهودیان را در سراسر کشور گسترش داد و چون هامان، وزیر خشایارشاه، قاطعانه تصمیم گرفت که نفوذ یهودیان را محدود سازد، با مکر و حیله و طی نقشه‌ای، او و هم‌فکرانش را که تعدادشان به 75 هزار تن می‌رسید، به قتل رساند.
9- در این مورد، جریانِ افکندنِ پطرس بن حلیم، دانشمند فیزیک اتمی عراق، در دام عشق یک دختر زیبای یهودی و جاسوس موساد، به نام ماری کلود ماژال در فرانسه و تخلیه‌ی اطلاعاتی او به وسیله‌ی آن دختر نسبت به نیروگاه اتمی عراق که سرانجام به ترور و کشته شدن پطرس و سپس بمباران نیروگاه اتمی عراق به وسیله‌ی هواپیماهای جنگی اسرائیل منجر شد، بسی خواندنی است. (ر.ک: محمدرضا موحدی راد، شبکه‌های جاسوسی جهان، ص 205-227).
10- روزنامه‌ی جمهوری اسلامی، مورخ 8 /3 /81، ص 8، مقاله‌ی «روش‌های مسموم صهیونیسم و تبلیغات مرسوم ما.»
در ضمن برای آگاهی بیش‌تر درباره‌ی «جاسوسی یهودیان»، ر.ک: سناء عبداللطیف حسین صبری، الجیتو الیهودی؛ عبدالوهاب المسیری، الجماعات الوظیفیه الیهودیه؛ همو، الید الخفیه؛ شیریب سبیر و دو فیتش، حکومه العالم الخفیه، تعریبِ مأمون سعید؛ ایمن العلوی، جاسوسی اسرائیل زیر ذره‌بین، ترجمه‌ی محمدجعفر سعدیان.

منبع :کریمیان، احمد، (1384)، یهود و صهیونیسم: تحلیل عناصر قومی، تاریخی و دینی یک فاجعه، قم: مؤسسة بوستان کتاب (مرکز چاپ و نشر دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیّة قم)، چاپ دوم.