هونگ گار کونگ فو هم روش های بیرونی و هم استیل های درونی دارد. در این هنر رزمی، تکنیک های دست که شامل حرکات مستقیم، چرخشی و زوایه دار می شوند مورد تأکید بیشتری قرار دارند.
در این سبک هماهنگی و تطابق بین فنون و اجرای آنهاهمانقدر اهمیت دارد که نحوه اجراء و اثر آنها ارتفاع لگدهایی که در این رشته به حریفان نواخته می شود اکثراً از کمر اشخاص بالاتر نمی آید و اجرای تکنیک های این سبک در ابتدا بسیار سخت به نظر می رسد اما لازم به ذکر است که در هونگ گار هم فنون نرم و هم فنون سخت به یک اندازه دیده می شوند. اجرای فنون پیشرفته هونگ گار، بسیار پیچیده می باشد. تحقیقات نشان داده اند که تکنیک های موجود در این سبک باستانی چینی و نحوه اجرای فنون در آن از همه سبک های رزمی دیگر چینی متفاوت تر و تا حدی زیباتر است. ریشه هونگ گار به اولین معبد شائولین یا (Siu Ium) در استان هونان چین برمی گردد. سیستم شائولین از بودائیسم چوان که خود آمیخته از بودائیسم دیاما و تائوئیسم می باشد مشتق می گردد. با آغاز سال 500 میلادی، فردی به نام Damo یک راهب هندی چیر و دیاما بود شروع به آموختن تمرین های تنفس به راهبان هندی کرد. این عمل به آنها کمک نمود تا وضعیت جسمانی و سلامت روانی خود را بهبود داده و بنابراین از لحاظ رومی به شرایط بهتری برسند، این آموزش ها بعدها تبدیل به یک سیستم سیال دفاع شخصی شد که اجرای آن از پرداختن به فنون قدیمی آسانتر و مفیدتر بود.
تکنیک های موجود در این هنر از حرکات حیواناتی نظیر ببر، درنای سفید، اژدها، مار و پلنگ تقلید شده بود.
تمامی این حرکات برای حمایت از قلعه یا معبد هونان مورد آموزش راهبان قرار می گرفت.
منبع:رزمی کار