رشته جوجیتسو

جوجیتسو (در ژاپنی: 柔術 تلفظ: جوجوتسو) یکی از ورزش‌های رزمی است.
در حدود ۳۰۰۰ سال قبل کشاورزان و روستائیان ژاپنی برای مقابله با سارقان و سربازان امپراتوری که به قصد چپاول آنان هجوم می‌آوردند اقدام به ابداع فنون و حرکاتی کردند که امروزه ما آن را به نام جوجیتسو می شناسیم.
این حرکات شامل بر ضربه زدن - گرفتن - پرتاب کردن - و فشار آوردن بر روی مفاصل حریف بود در دورانهای مختلف استادان این فنون با تعلیم و گسترش این فنون باعث پیشرفت و تکامل کیفی و کمی تکنیکهای جوجیتسو شدند.
در این میان نیز استادانی بودند که با تکمیل و توسعه بخشی از این فنون و حذف حرکات مرگبار و خطرناک جوجیتسو ورزش جدیدی را ابداع کردند. مانند پروفسور جیگارو کانو که ورزش جودو را به جهانیان معرفی نمود .
جوجیتسو یک هنر رزمی است که در آن می توان همه نوع ضربه ای را یافت. ضربات پرتابی، ایستا یا ساکن و همچنین تکنیک های تهاجمی و شدید از جمله انواع لگد و مشت در این هنر دیده می شود.
این هنر در جنگ های تن به تن و تماس های نزدیک کاربرد بسیاری دارد و استیل آن شامل حرکات:

جوجیتسو یکی از قدیمیترین هنرهای رزمی دنیا به شمار می آمد و بیش از 2500 سال قدمت دارد.
کسی به درستی نمی داند که این ورزش دقیقاً از کجا شروع گردید. ریشه و پایه اصلی این سبک رزمی را هم از کشور ژاپن و هم از کشور چین می دانند و در طول سالیان طولانی، جوجیتسو از استیل های بی شماری تأثیر پذیرفته است. استیل های بدون اسلحه این هنر رزمی، دقیقاً مشابه آموزش های رزمی سربازان سامورایی در قرون هشتم تا شانزدهم میلادی در دوره امپراطوری توکوگاوا (Tokugawa) می باشد. در طول این مدت و در زمانی که کشور ژاپن کم کم استقلال خود را پیدا می کرد، شیوه های جنگ با اسلحه جای خود را به استیل های مبارزه بدون اسلحه دادند و از اینجا بود که فنون جوجیتسو ارزش بیشتری پیدا کردند. در این دوره سامورایی های ژاپنی از خدای شوگان (Shagun) در جنگ ها حمایت می کردند و در نتیجه امپراطوری (Melse) قانونی را تصویب کرد که به واسطه آن انجام فنون هنرهای رزمی سنتی غیرقانونی محسوب می شد. در اواسط قرن نوزدهم میلادی، بسیاری از مدارس هنرهای رزمی که سامورایی ها در آنها تمرین می کردند تعطیل شدند و درست در همین زمان بود که فردی به نام (Jigoro Kano) که استاد سبک رزمی Tenshin Shin محسوب می شد، فنون جودو را گسترش داد و در اواسط قرن بیستم، با احیاء مجدد سلسله (Meji)، ممنوعیت تمرین، فنون جوجیتسو در کشور ژاپن از بین رفت و سرانجام این هنر در سراسر قاره کهن و پس از آن در اروپا جای خود را باز کرد.
منبع مقاله:
رزمی کار