پیام آیات «قتال»: مدارا یا خشونت؟
اسلام ابتدا همه ی انسان ها را دعوت به هدایت و رستگاری می نماید تا با انتخاب این دین سترگ راه سعادت خود را هموار نمایند. با این حال، انبیاء در مسیر هدایت خود همواره با گروهی مستکبر و منفعت طلب که دعوت انبیاء و
پرسشی از محضر علامه مصباح یزدی
پرسش:
پیام آیاتی که در باب قتال و مبارزه با کفار و منافقان نازل شده چه چیزی است؟پاسخ:
اسلام ابتدا همه ی انسان ها را دعوت به هدایت و رستگاری می نماید تا با انتخاب این دین سترگ راه سعادت خود را هموار نمایند. با این حال، انبیاء در مسیر هدایت خود همواره با گروهی مستکبر و منفعت طلب که دعوت انبیاء و هدایت مردم را مانعی بزرگ در برابر اهداف و منافع شیطانی خود می دیده اند، روبرو بوده اند. آنان با اعمال شکنجه و آزار و ایجاد مشکلات طاقت فرسا مانع هدایت مردم می گردیده اند خداوند در قرآن کریم از این گروه به «ائمة الکفر» و سردمداران فساد و تباهی نام می برد و برای اینکه اهداف حکیمانه اش در جهان تحقق یابد و برای اینکه انسانها بتوانند هدایت شوند دستور می دهد که پیامبر و یارانش و اساساً همه مسلمانان در گستره ی تاریخ با موانع هدایت، یعنی زورگویان عالم، ستمگران، مال پرستان و همه قدرتهای شیطانی بجنگند و آنان را نابود سازند. و از همین رو، در عصر پیامبر و معصومان جهاد ابتدایی واجب گردید تا بوسیله ی آن موانع هدایت مردم برداشته شود.از این رو جهاد یکی از اصول مسلم اسلام است که همه ی فرق اسلامی بر آن اتفاق نظر دارند و رسول خدا موظّف بود که با کنار زدن موانع و ایجاد زمینه برای هدایت مردم با دشمنان حق وارد جنگ شود. و با این که اسلام در احکام جهاد بالاترین اصول انسانی را مدّنظر قرار داده است و سفارش به رعایت آنها کرده است، اما در عین حال تأکید می کند که وقتی در برابر معاندان و کسانی که آگاهانه علیه حق و حقیقت برخاسته اند و سرستیز با دین خدا دارند و پیمان شکسته اند، بجنگید:
«وَ إِنْ نَکَثُوا أَیْمَانَهُمْ مِنْ بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَ طَعَنُوا فِی دِینِکُمْ فَقَاتِلُوا أَئِمَّةَ الْکُفْرِ إِنَّهُمْ لاَ أَیْمَانَ لَهُمْ لَعَلَّهُمْ یَنْتَهُونَ»(1)
و اگر پیمان های خود را پس از عهد خویش بشکنند، و آیین شما را مورد طعن قرار دهند، با پیشوایان کفر پیکار کنید؛ چرا که آنها پیمانی ندارند. شاید (با شدت عمل شما) دست بردارند.
همچنین خداوند هم در سوره ی تحریم آیه ی 9 و هم در سوره توبه آیه 73 فرمان می دهد که پیامبر و مسلمانان با «کفار» و «منافقان» بجنگند و با درشتی و خشونت با آنان رفتار کنند:
«یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ جَاهِدِ الْکُفَّارَ وَ الْمُنَافِقِینَ وَ اغْلُظْ عَلَیْهِمْ وَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمَصِیرُ»
ای پیامبر با کافران و منافقان جهاد کن و برآنها سخت بگیر، جایگاهشان جهنم است و چه بد سرنوشتی است.
به هر حال، قرآن دستور داده است که درباره ی کسانی که با منطق نمی شود با آنان سخن گفت و گستاخانه راه هدایت و ارشاد و دعوت پیامبر را سد کرده اند و از روی عناد و دشمنی و آگاهانه با اسلام می جنگند، با خشونت و شدّت تمام برخورد شود و مسلمانان در آنان رعب و وحشت ایجاد کنند، تا خیال تجاوز و خیانت و ضربه زدن به مسلمانان به سرشان نزند و نمی شود به آنان گفت: شما به دین خودتان و ما نیز به دین خودمان، بیائید دوستانه و برادرانه در کنار هم زندگی مسالمت آمیزی داشته باشیم زیرا این گروه هیچ عهد و پیمانی را به رسمیت نشناخته و رعایت نخواهند کرد.
پی نوشت ها :
1. توبه/12.
منبع مقاله :مصباح یزدی، محمد تقی؛ (1391)، پاسخ استاد به جوانان پرسشگر، قم: انتشارات مؤسسه ی آموزشی و پژوهشی امام خمینی (قدس سرّه)، چاپ اول
مقالات مرتبط
تازه های مقالات
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}