بیدار شدن نابهنگام کودکان از خواب

یکی دیگر از مشکلات والدین با کودکان بیدار شدن زودهنگام آنان است. برخی کودکان چکاوک وار با طلوع خورشید از خواب بیدار می شوند. و اقدام به بیدار کردن والدین می کنند. تحمل این امر برای والدینی که شب را تا دیروقت بیدار بوده اند بسیار مشکل است. برای مقابله با این مشکل:
- با استفاده از پرده های ضخیم اتاق فرزند خود را تاریکتر کنید. این کار موجب می شود که با روشن شدن هوا فرزندتان از خواب بیدار نشود.
- استفاده از رواندازی که کمی سنگین باشد خواب کودک را عمیق تر می کند.
- اسباب بازی های ساده ای را در نزدیکی فرزند خود قرار دهید تا هنگام صبح با آن ها بازی کند. او می تواند تا زمانی که صدای دیگر اعضای خانواده را بشنود و بلند شدن آن ها را ببیند، با این وسایل سرگرم شود.
- به خاطر داشته باشید که الگوی خواب و نیاز به خوابیدن در کودکان مختلف با هم فرق دارد. اگر فرزند شما به صورت طبیعی سحرخیز است، او را همان طور که هست بپذیرید و صبور باشید.
در مورد بیدار شدن کودک در نیمه شب واقع بین باشید و فراموش نکنید که خوابیدن هر شخص دارای الگوی متفاوتی است. این امر می تواند با آن چه به گفته ی متخصصان «اختلالات خواب» نامیده می شود، متفاوت باشد.
بسیاری از کودکان به منظور خوردن غذا از خواب بیدار می شوند. اگر تمایل دارید از بیدار شدن کودک تان جلوگیری کنید، غذا دادن به او در نیمه شب را قطع کنید. سعی کنید قبل از خواب به کودک غذا دهید و در صورت لزوم هنگام نیمه شب به جای غذا، شیر یا آب به فرزندتان بدهید.
به کودک کمک کنید که مجدداً به خواب رود. در طول روز با کودک کار کنید و راه هایی را به او نشان دهید که در شب می تواند با به کار گرفتن آن ها به خواب رود. به او یاد دهید که در این گونه مواقع صحنه ی آرام و خوشایندی را در ذهن مجسم کند و به آن فکر کند. مثلاً صحنه ی یک مزرعه ی پر از گوسفند. سپس گوسفندان را بشمارد یا یک ترانه ی کودکانه را تکرار کند.
برای کودک چند فعالیت آرام تدارک ببینید که در صورت بیدار شدن بتواند بدون نیاز به شما آن ها را انجام دهد، مثلاً کتاب بخواند یا عروسک بازی کند.
اگر شما همه ی روش های یاد شده را امتحان کردید و مفید نبود، بهتر است به پزشک متخصص مراجعه کنید.
حمله های شبانه در کودکان زیر 6 سال نسبتاً شایع است. کودک یک الی چهار ساعت بعد از به خواب رفتن شروع به جیغ زدن می کند و حتی گاهی خودش را می زند و اجازه نمی دهد کسی به او نزدیک شود.
بزرگ ترین کمک به چنین کودکی این است که او را به حال خودش رها کنید. اگر کودک تان کمک شما برای آرام کردنش را رد کرد، او را تنها بگذارید. فقط از دور مراقب باشید.
کودک تان را از خواب بیدار نکنید و نیز در مورد اتفاقات شب گذشته به او چیزی نگویید.
کودک را به سر وقت بخوابانید و به مدت زمان خواب او توجه کنید.
اگر کودک شما کم تر از 6 سال دارد، جای هیچ گونه نگرانی ای نیست. در مورد کودکان بالای 6 سال، اگر حملات به صورت مکرر روی می دهد با متخصص مشورت کنید.
منبع مقاله :
شمس علیزاده، نرگس، (1388)، اختلال خواب(شناخت اختلالات و آشنایی با بهداشت خواب)، تهران: نشر قطره، چاپ اول