نویسنده: دکتر نرگس شمس علیزاده




 

کودک در 4 سالگی بیش تر ممکن است خواب حیواناتی را ببیند که به او آسیب می رسانند و در 5 یا 6 سالگی ممکن است محتوای کابوس را کشته شدن، زخمی شدن یا اشباح تشکیل دهد.
بیش ترین کاری که به عنوان یک والد می توانید برای کودکی که دچار کابوس شده انجام دهید، این است که او را بیدار و آرام کنید و به او اطمینان خاطر دهید که همه چیز امن و امان است. بهتر است کودک را در آغوش بگیرید و نوازش کنید. آوردن کودک به رختخواب خودمان نیز به او احساس اطمینان خاطر می بخشد.
روشن کردن چراغ خواب به کودک کمک می کند که محیط اطرافش را شناسایی کند و در نتیجه اضطرابش کم شود.
زیاد درباره ی کابوس حرف نزنید و مسئله را بزرگ نکنید. در مورد کودکان بزرگ تر تعریف کردن کابوس کمک کننده است، ولی در صورت عدم تمایل باطنی کودک او را مجبور نکنید که کابوسش را تعریف کند.
در طی روز سعی کنید ترس ها و نگرانی های کودک را پیدا کنید و آن ها را از بین ببرید. سعی کنید علت دیدن کابوس را با توجه به پیش آمدهای روز ریشه یابی کنید.
منبع مقاله :
شمس علیزاده، نرگس، (1388)، اختلال خواب(شناخت اختلالات و آشنایی با بهداشت خواب)، تهران: نشر قطره، چاپ اول