املاء صحیح واژه ی هرمنویتیک

شاید بد نباشد که در خصوص انتخاب « hermeneutics» و نه « hermeneutic» برای نام گذاری رشته ی هرمنویتیک یادداشتی فنی اضافه کنم. جیمز م. رابینسون در The New hermeneutic این نکته را مطرح کرده است که هیچ توجیه زبان شناختی برای وجود s در پایان این کلمه وجود ندارد؛ « arithmetic» و « rhetoric» نیز s لازم ندارند و هر دو به رشته ای عام اشاره می کنند. وانگهی، « hermeneutics» در دیگر زبان های جدید نیز مفرد مؤنث است - آلمانی:hermeneutik ؛ فرانسوی: hermeneutique - و از hermeneutica در زبان لاتینی می آید. رابینسون همچنین این نکته را مطرح کرده است که افتادن این s نیز می تواند متضمن چرخش تازه ای در نظریه ی هرمنویتیکی باشد، نظریه ای که جنبش New Hermeneutic[« هرمنویتیک نوین»] نام گرفته است.
من در متقاعد کننده بودن استدلال این متکلّم برجسته ی امریکایی از حیث زبان شناسی شک نمی کنم و حفظ s در « hermeneutics» به تعبیر خودم را به معنای رد موضع هرمنویتیکی ارائه شده به وسیله ی جنبش New Hermeneutic نمی شمارم. بلکه به عکس، مساهمت هایدگر و گادامر در hermeneutics مبنای جنبش هرمنویتیک نوین است و من قصد دارم از رویکرد دقیقاً زبان شناختی به علم هرمنویتیک دور شوم و جنبه ی پرثمر نظر پدیدارشناختی آن ها را در باب مسئله ی هرمنویتیکی پیشنهاد کنم. به هر تقدیر، تصمیم دارم « hermeneutics» را به دلایل دقیقاً عملی به همین صورت غلط دست نخورده بگذارم، زیرا این کلمه بدون افزودن این مشکل هم چندان که باید عجیب و نامأنوس است.
البته در انعطاف پذیری استعمال این تعبیر با حفظ s نیز محاسنی نهفته است، محض نمونه، می توان با استفاده از این لفظ به حوزه و رشته ی علم هرمنویتیک به طور عام اشاره کرد و همچنین به نظریه ی خاص بولتمان با تعبیر هرمنویتیک بولتمان اشاره کرد. مضافاً آن که در مقام صفت می توان از « hermeneutic»/ هرمنویتیک یا « hermeneutical»/ هرمنویتیکی استفاده کرد - چنان که در نظریه ی هرمنویتیک یا کلام هرمنویتیک. از آن جا که « هرمنویتیک» در تلفظ مانند صفت به گوش می رسد مگر این که حرف تعریف « the» یا موصوف دیگری با آن همراه باشد و از آن جا که وجود این s به معنای « قواعد» و « نظریه»[ یا علم] است، همان استعمال متداول کلمه بهتر به نظر می آید.
منبع مقاله :
ا. پالمر، ریچارد؛ (1391)، علم هرمنویتیک، محمد سعید حنانی کاشانی، تهران: سازمان چاپ و انتشار اوقاف، چاپ هفتم